Παίρνω το σύντομο κύριο άρθρο από την Καθημερινή (29/2– 1/3/20). Ο τίτλος «Υποτροπή στην παρανομία».
Τα τραύματα είναι νωπά. Η Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία υπέφερε από ισχυρούς – «αντιμνημονιακούς» – κραδασμούς που απείλησαν την ίδια την υπόστασή της μετά τη χρεοκοπία. Τότε η δικαιολογία της βίας ήταν οι οικονομικές συνθήκες. Σήμερα όμως; Ποια «ανωτέρα βία» νομιμοποιεί τάχα να παίρνει κάποιος τα όπλα; Είναι μήπως το ποδόσφαιρο επαρκής λόγος για να απειλεί κανείς με διαμελισμό του κράτους; Είναι το καρναβάλι τόσο σημαντικό για να δικαιολογεί υγειονομική απείθεια ενάντια στην κεντρική κυβέρνηση; Ολα αυτά είναι σημάδια υποτροπής στην ανομία. Μόνο που αυτή τη φορά δεν υπάρχει καν το άλλοθι της κρίσης. Βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας.
Υπάρχει ένα σοβαρό λάθος σε αυτή την ανάλυση. Αποδίδει την ανομία ή παραβατικότητα στις εξωτερικές συνθήκες. Αυτό είναι συνηθέστατο φαινόμενο. Μα δεν ισχύει.
Όταν κάποιος πάει και χτυπά κάποιον άλλο, το κάνει επειδή θέλει, επειδή ίσως του αρέσει να ξυλοκοπά άλλους.
Α, θα φωνάξουν οι διάφοροι «ειδικοί» (αναλυτές, ψυχαναλυτές, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, εγκληματολόγοι κλπ), μα ο χτυπημένος είχε ξυλοκοπήσει τον αδελφό του δράστη (ή είχε εκφοβίσει την αδελφή του ή οτιδήποτε άλλο).
Σωστό, μα σκεφτείτε πόσες άλλες επιλογές υπάρχουν: ο δράστης θα μπορούσε να ζητήσει εξηγήσεις με λογικό, πολιτισμένο τρόπο, να πάει στην αστυνομία, να συγχωρέσει σαν καλός χριστιανός κλπ. Από αυτές τις επιλογές διάλεξε την προσωπική χειροδικία.
Οι άνθρωποι παρανομούν διότι θέλουν να το κάνουν. Αυτή είναι η κύρια, η βασική αιτία. Άλλωστε και ο ίδιος ο αρθρογράφος λέει πως τώρα δεν υπάρχει «το άλλοθι της κρίσης».
Άλλοθι βρίσκουμε πολλά. Τα μυαλά μας έχουν μαλακώσει πάρα πολύ με την καλοπέραση – ναι, ακόμα και στην κρίση ελάχιστοι δεινοπάθησαν. Αυτοί αμφιβάλλω αν γκρίνιαξαν. Οι περισσότερες γκρίνιες προέρχονταν από τη δύναμη συνήθειας και μεγεθύνονταν από τη δύναμη συνήθειας των δημοσιογράφων να παρουσιάζουν τα πράγματα τραγικότερα για να ελκύουν αναγνώστες και ακροατήρια. Οι άνθρωποι γίνονται ληστές και διαρρήκτες διότι θέλουν να έχουν ένα εισόδημα γρήγορο κι εύκολο, όπως τους φαίνεται όταν το αποφασίζουν, όχι διότι περνάμε οικονομική κρίση!
Και γίνονται τρομοκράτες όχι διότι θέλουν να διορθώσουν τα κακώς κείμενα της σοσιαλδημοκρατίας, μα διότι έχουν μια παλαβή ιδεοληψία που επιτάσσει να αλλάξουν την κοινωνία με βίαιο τρόπο, καταστρέφοντας κτήρια και σκοτώνοντας ανθρώπους – που συχνά δεν φταίνε καθόλου!
Όσοι επιδίδονται σε παραβάσεις και παρανομίες (=εγκλήματα) έχουν κάποια ισχυρή τάση προς αυτές τις δραστηριότητες λόγω λειψής παιδείας.
Μόνο αν οι γονείς και κηδεμόνες, νηπιαγωγοί και δάσκαλοι εκπαιδεύσουν τα παιδιά στην ορθή παραδοσιακή ηθική να μη βλάπτουν, να σέβονται τους άλλους, να λένε την αλήθεια, να μην κλέβουν, να μην εξαπατούν και γενικά να μην κάνουν ό,τι δεν θέλουν οι άλλοι να κάνουν σε αυτούς, τότε μόνο θα σταματήσουν οι παραβάσεις.
