1. Συνεχίζω από κει που σταμάτησε ο Νικόδημος με το “Πολιτική Οικονομία 137: Αναρχοαριστερή ανεπιχειρηματολογία”. Διότι απλούστατα νιώθω πως δεν ειπώθηκαν όλα.
Οι Λένιν και Στάλιν εξόντωναν τους δεξιούς που δεν κατάφεραν να μεταναστεύσουν – όπως και τους αναρχοαριστερούς που δεν υπάκουαν ή δεν συμφωνούσαν με τους Μπολσεβίκους. Ο Μάο επίσης εξόντωνε τους δεξιούς και όλους τους μη-μαοϊκούς!
Το ίδιο έκαναν όλοι οι κομμουνιστές δικτάτορες.
Το “δεξιός” αναφερόταν βέβαια στη μη-κομμουνιστική, μη-σοσιαλιστική, μη μαρξιστική ιδεολογία μα και σε οποιαδήποτε αναρχοαριστερή ιδεολογία που δεν ταυτιζόταν με την καπριτσιόζικη σκέψη του λενινιστή δικτάτορα. Διότι ο καθένας είχε τον δικό του κομμουνισμό-μαρξισμό-σοσιαλισμό μα όλοι ασπάζονταν τη βία, καταπίεση και παράνοια του Λένιν.
2. Ναι, ξεκίνησε με τον Μαρξ που φαίνεται βαριόταν να εξετάζει λογικά και αναλυτικά κατά πόσο οι επικρίσεις αντιπάλων ήταν ορθές ή όχι. Έτσι χάρη ευκολίας και συντομίας έλεγε “Αυτός είναι μεγαλοαστός και, φυσικά, στηρίζει την τάξη του”!
Έτσι ο Μαρξ καθάριζε και οι τυφλοπόντικες οπαδοί του υιοθέτησαν την απλή αυτή μέθοδο.
Ο Λένιν εισήγαγε το βρίσιμο και τη χυδαιότητα την οποία παρατηρήσαμε στους τσιπριστές με προεξάρχοντες τον κ. Πολάκη και τον αρχηγό του.
Τώρα τελευταία, μετά την ατιμωτική και απρόσμενη εκλογική ήττα, τα χοντρά υβριστικά επίθετα “γερμανοτσολιάδες, βοθροκάναλα” κλπ, σταμάτησαν. Έμεινε μόνο η οργισμένη επιθετικότητα και η ορμή της εναντίον πάντων, μαζί με την ακατάσχετη λογοδιάρροια.
Είναι όλες φυσικές εκδηλώσεις συριζοφρένειας που διακατέχει όλους τους επίσημους κλπ τσιπριστές.
3. Βαθμιαία και αργά, η αναρχοαριστερή νοοτροπία έχει κάπως υποχωρήσει από τη δεσπόζουσα θέση της. Μα έχει δυστυχώς μολύνει τους υγιείς δεξιούς μετατρέποντας τους σε σοσιαλδημοκράτες.
Μα οι αναρχοαριστεροί δεν έχουν αντιληφθεί πόσο κατακερματισμένη είναι η επάρατη Δεξιά – αν και όχι στον βαθμό της ευρείας Αριστεράς.
Πάντως τα αναρχοαριστερά τρολ έχουν μάθει το βασικό μάθημά τους. Δεν κοπιάζουν ποτέ ούτε στο ελάχιστο να βρουν επιχειρήματα να στηρίξουν τη διαμελισμένη πλέον ιδεολογία τους ή να καταπολεμήσουν εχθρικές επιθέσεις.
Από τη μια επαναλαμβάνουν παπαγαλιστά τα ψέματα και τα κλισέ που έμαθαν και από την άλλη αντεπιτίθενται σε κριτικές με βωμολοχίες “βλακείες, μαλακίες, παπαριές” και παρόμοια. Έτσι καθαρίζουν και αυτοί. Και με – “νεοφιλελεύθερος, ακροδεξιός”!
4. Οι λέξεις “μπουρζουά” και “μεγαλοαστός” έχουν εξαφανισθεί από το πιεστικά περιορισμένο λεξιλόγιό τους – αν και ακούς κάποτε το “αστικός”. Στη θέση τους υπάρχουν τώρα τα επίθετα “φιλελές, (νέο)-φιλελεύθερος, ακροδεξιός”. Ιδίως το τελευταίο.
Τόσο η κα Φώφη (Φαφλατά) όσο και ο κ. τσαρλατάνος Τσίπρας απευθύνονται στο θυμικό των βραδύνοων οπαδών με το “ακροδεξιός, δεξιά” για την επεκτεινόμενη δράση της Ν.Δ και του Μητσοτάκη στον κεντρώο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας.
Κατάργηση του εγκληματικού (όπως κατάντησε) ασύλου: ακροδεξιά!
Καλύτερη αστυνόμευση στην Αθήνα (και αλλού): ακροδεξιά αστυνομοκρατία!
Φρούρηση ακόμα και των θαλάσσιων συνόρων μας (που κατά τον Τσίπρα δεν υπάρχουν): ακροδεξιά!
Ιδιωτικοποιήσεις κι ανάπτυξη: φιλελευθερισμός, ακροδεξιά!
Μείωση του αδηφάγου Δημόσιου: ακροδεξιά!
Όποιος εκφέρει άποψη σαν αυτές που μόλις σκιαγράφησα – αμέσως είναι “ακροδεξιός, νεοφιλελεύθερος”.
Έτσι καθαρίζουν τώρα!
