1. Δεν μου φαίνεται παράξενο που οι αναρχοαριστεροί επί δεκαετίες ισχυρίζονται πως είναι ηθικά άμεμπτοι – έχουν το περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα». Το ψεύδος είναι το ψωμοτύρι τους.
Ναι, κυνηγήθηκαν από την εποχή του Βενιζέλου ως τη Μεταπολίτευση – συχνά άδικα, συχνά άγρια. Αλλά υπήρξαν κι εγκληματίες και προδότες που πολύ πρόθυμα θα παρέδιδαν τη χώρα στην καταπίεση και τρομοκρατία του σοβιετικού καθεστώτος. Πολλοί αδίστακτα τυράννησαν, λεηλάτησαν κι έσφαξαν συμπατριώτες τους.
Όπως απέδειξε περίτρανα ο Εμφύλιος και η πρόσφατη διακυβέρνηση του κ. Τσίπρα, το «ηθικό πλεονέκτημα» είναι ένας ρομαντικός μύθος.
Αυτό που εκπλήσσει κάπως είναι πως και μη αριστεροί επηρεάστηκαν βαθύρριζα στη νοοτροπία τους από αυτόν τον μεθυστικό μύθο.
2. Πολλοί δημοσιογράφοι και αναλυτές, κεντρώοι και κεντροδεξιοί μα στην πραγματικότητα κρυπτο–αριστεροί, κατηγορούν τον κ. Τσίπρα και πολλούς συντρόφους πως δεν είναι αληθινοί αριστεροί και δεν εφάρμοσαν πραγματικά αριστερή πολιτική. Από τη διατύπωση των κατηγοριών τους γίνεται αντιληπτό το ρομαντικό όραμά τους για την Αριστερά.
Διαβάζεις πως ο Τσίπρας αθέτησε τις υποσχέσεις του στον λαό κι επέβαλε μνημόνιο και αντιλαϊκά μέτρα. Αυτό δεν είναι η Αριστερά. Ή «εμείς είμαστε καθαροί, οι άλλοι όλοι είστε βρώμικοι». Και περνά διακοπές σε χλιδάτο σκάφος με πούρο και κοκτέιλ. Αυτά όλα, λένε, δεν είναι η Αριστερά!
Διαβάζεις πως ο Πολάκης ήθελε «να μπουν κάποιοι στη φυλακή για να κερδίσουμε τις εκλογές». Επίσης, πως επιτέθηκε στον Κυμπουρόπουλο, ειρωνεύτηκε τους νεκρούς στο Μάτι, λοιδόρησε δικαστικούς κι έντιμους λειτουργούς όπως ο Πικραμμένος. Αυτά δεν είναι η Αριστερά.
Ελπίζαμε, γράφουν, πως η Αριστερά θα γύριζε σελίδα και θα τσάκιζε τον «κανιβαλισμό» και τη «λασπολογία» το 2015. Δεν το έκανε.
3. Πότε και πού η Αριστερά δεν είχε αυτά όλα τα στοιχεία που μας χάρισε τόσο γενναιόδωρα ο τσιπρισμός με τους κκ Τσίπρα, Παππά, Πολάκη, συνεργαζόμενο Καμμένο και τις αβρές κυρίες του;
Δεν είναι Αριστερά, έλεγε κάποιος σε τηλεπαράθυρο, να κατηγορείς με αγανάκτηση τον νόμο περί ευθύνης υπουργών και όταν αφορά εσένα να τον επικαλείσαι με πάθος (σε σχέση με τον κ. Πολάκη).
Ο κ. Πολάκης κατηγορείται για δυο κακουργήματα. Και φυσικά είναι αθώος ωσότου δικαστεί κι εφόσον δεν αποδεικνύεται στη δίκη να είναι όντως ένοχος.
Μα είναι ο ίδιος ο κ. Καλογήρου, υπουργός Δικαιοσύνης επί Σύριζα που έστειλε τον φάκελο στη Βουλή πριν τις εθνικές εκλογές όταν οκ. Στουρνάρας έκανε μήνυση στον Πολάκη. Μα τότε η τσιπρική κυβέρνηση πάγωσε τη διαδικασία και δεν έγινε τίποτα.
Στη Βουλή ο κ. Πολάκης μίλησε σχεδόν μια ώρα για να υπερασπίσει εαυτόν μα επιδόθηκε σε παραλήρημα κατηγοριών ενάντια σε προ-Σύριζα κυβερνήσεις αντί να προβάλει την αθωότητα του.
Και ο ηγήτορας της ανωμαλίας κ. Τσίπρας τον χειροκρότησε, όπως, φυσικά, και οι ακόλουθοι και όλοι έφυγαν από τη Βουλή!
4. Πότε και πού συμπεριφέρθηκε δημοκρατικά κι έντιμα η Αριστερά;
Υπήρξαν και στην Ελλάδα και αλλού έντιμοι, σώφρονες αριστεροί που αποδέχονταν τους θεσμούς και τις δημοκρατικές διαδικασίες. Μα λίγα τιτιβίσματα δεν μας κάνουν Άνοιξη.
Όταν με τη Συμφωνία της Βάρκιζας οι Ελασίτες ήταν να παραδώσουν τα όπλα τους, τα καλλίτερα και περισσότερα τα φύλαξαν σε ασφαλείς κρυψώνες για τον Εμφύλιο που ετοίμαζαν – παρά τη διαφωνία του Στάλιν.
Ο Λένιν υποσχέθηκε στους Ρώσους πολίτες ειρήνη, γη και ψωμί. Προκάλεσε τον φοβερό Εμφύλιο, έδωσε λιγοστή γη την οποία πήραν πίσω οι Μπολσεβίκοι με τις κολεκτιβοποιήσεις τους, φτωχοποίησε τους πάντες εκτός από την ανώτερη τάξη των κομματικών και ξαμόλησε τον Κόκκινο Τρόμο.
Τέτοιος ήταν και θα είναι πάντα ο κομμουνισμός. Δεν έχουν μπέσα οι Μπολσεβίκοι. Δεν γίνεται αλλιώς με ανθρώπους που απορρίπτουν τόσο κατηγορηματικά τον Νόμο και την ευστάθεια του, την ηθική και την αριστεία.
Τέτοια ήταν και θα είναι η Αριστερά – πάντα πεινασμένη για απόλυτη εξουσία με κάθε μέσο και με κάθε κόστος ζωής άλλων!
