«Ο μεγαλύτερος εχθρός της σύγχρονης κοινοβουλευτικής φιλελεύθερης Δεξιάς δεν είναι οι κομμουνιστές. Είναι η Ακροδεξιά, που τη διαβρώνει σαν παρασιτικός οργανισμός. Όταν την υποδέχεσαι, θα σε διαβρώσει σαν το σαράκι.» Αυτή τη μεγαλόπρεπη αρλούμπα προσφέρει στους αναγνώστες του ο Ηλίας Μαγκλίνης, ένας από τους τακτικούς αρθρογράφους της Καθημερινής, στο φύλλο 9/10/2021. Είναι κι αυτός, παρότι κατά καιρούς φιλοξενούμε κάποιο άρθρο του, βουτηγμένος στο συναίσθημα, όπως πολλοί άλλοι, και συνεπώς στάζει ασυναρτησίες αυτού του είδους. Για τον Μπογδάνο έγραψα σε αρκετά προηγούμενα άρθρα και ιδίως στο Ε1266: Μπογδάνου λεγόμενα.
Ο μεγαλύτερος εχθρός, ο μόνιμος εχθρός του φιλελευθερισμού είναι η άγνοια από την οποία λίγο πολύ όλοι πάσχουμε. Αυτή είναι που μας διαβρώνει σαν το σαράκι. Αυτή γεννά τον μελιστάλαχτο συναισθηματισμό που λιώνει και ρευστοποιεί τη λογική σε παραλογισμό και μετά αυτός οδηγεί σε απόψεις γεμάτες αντιφάσεις σαν αυτές του Μαγκλίνη (που νομίζει πως είναι φιλελεύθερος), στην Ακροδεξιά και στην Αναρχοαριστερά.
Στις πολιτισμένες, προοδευτικές (μα άρρωστες) χώρες της Ε.Ε. δεν υπάρχει κομμουνισμός σαν τον λενινισμό/σταλινισμό που κανακεύουμε δεκαετίες τώρα στην Ελλάδα. Οι πρώην κομμουνιστές είδαν την τυραννία και δυστυχία που επέφεραν τα κομμουνιστικά καθεστώτα στον 20ο αιώνα, πήραν το δύσπεπτο επώδυνο μάθημά τους κι έγιναν σοσιαλ-δημοκράτες απορρίπτοντας μετά βδελυγμίας τις φανατικές, τυραννικές, βάναυσες πρακτικές του Λένιν και των συντρόφων του. Στην Εσθονία, Λεττονία, Λιθουανία και Ουκρανία ο κομμουνισμός απαγορεύεται από το Σύνταγμα της χώρας!
Μόνο στην Ελλάδα ακμάζει, χαϊδευμένος και τεθραμμένος από μια Δεξιά που δεν έχει αρχές, ούτε όραμα, ούτε ανθρωπισμό, ούτε φιλελευθερισμό, μα είναι πλέον μια χυδαία καπιταλιστική νοοτροπία και σπασμωδική αντίδραση στα καμώματα της Αναρχοαριστεράς, κυρίως, μα και της Ακροδεξιάς. Νομίζω πως γι’ αυτό ακμάζει ο λενινισμός του Σύριζα και των άλλων σχιζοφρενών στην αριστερή καμπύλη της ελληνικής πολιτικής. Αλλιώς οι περισσότεροι οπαδοί συνεχίζουν επειδή οι γονείς είχαν σχέση με τον Αναρχοαριστερισμό και οι παππούδες.
Η επόμενη παράγραφος από το άρθρο του Μαγκλίνη δείχνει την ασυναρτησία και σύγχυση στη σκέψη του.
Μπορεί το ΚΚΕ και άλλα ακραία στοιχεία μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ να νοσταλγούν και να μυθοποιούν τον Ζαχαριάδη, τον Στάλιν, τον Βελουχιώτη, τον Δημοκρατικό Στρατό και τον Εμφύλιο, αλλά ο σύγχρονος κεντροδεξιός δεν νοσταλγεί κανέναν και τίποτε από εκείνα τα φρικτά χρόνια. Και οπωσδήποτε δεν ασκεί, εν έτει 2021, μια ρητορική που παραπέμπει σε εκείνες τις σκοτεινές εποχές, επικαλούμενος τον Γρίβα της οργάνωσης «Χ».
Γιατί θα νοσταλγούσε οποιοσδήποτε νουνεχής κεντροδεξιός τον Ζαχαριάδη, τον Στάλιν ή όποιο άλλο πρόσωπο αναφέρεται ή τα θλιβερά εκείνα γεγονότα του Εμφυλίου;
Μετά, ο Γρίβας ήταν κάποτε Χίτης ηγέτης, μα ήταν και ο οργανωτής τη ΕΟΚΑ που με γενναιότητα και πολλές θυσίες ανάγκασε τους βρετανούς να δώσουν ανεξαρτησία στην Κύπρο. Δεν είναι έντιμο να παραπέμπουμε μόνο στο αμαρτωλό παρελθόν κάποιου.
Ο κομμουνισμός είναι γέννημα και θρέμμα της άγνοιας. Γι’ αυτό όλοι οι κεντροδεξιοί γράφουν για την ανεντιμότητα, ανευθυνότητα και ανικανότητα των αναρχοαριστερών που θέλουν να καταλύσουν το ισχύον πολίτευμα και να ιδρύσουν μια Χούντα του προλεταριάτου!
