1. Υπάρχει μεγάλη σύγχυση, παγκόσμια θα ’λεγα. Εδώ στη χώρα των χαζοχαρούμενων, που όμως διχάζονται αδίστακτα κι αιματηρά σε «εμείς» κι οι «άλλοι οι οποίοι θένε το κακό μας», υπάρχουν κάποιες διαχωριστικές γραμμές. Είναι περίπου 10 % καθαρά αναρχοκομμουνιστές (Ανταρσία, ΚΚΕ, μέρος Σύριζα) και περίπου 10% φασιστοδεξιοί. Το 80% περίπου είναι ένας αχταρμάς από αναρχοαριστεροκεντροδεξιούς σοσιαλδημοκράτες.
Το ίδιο ισχύει για τους δημοσιογράφους, έγκριτους και μη. Το 10% είναι καθαρά αναρχοκομμουνιστές, το 10% στο άλλο άκρο και το 80% πότε προς τα ’δω, πότε προς τα ’κει για να βγαίνει το οικογενειακό ψωμί.
Ευτυχώς ζούμε ακόμα (άγνωστο για πόσο) σε μία σχετικά φιλελεύθερη χώρα. Εννοώ μια χώρα στην Ευρωπαΐκή Ένωση που έχει ένα σχετικά φιλελεύθερο σοσιαλδημοκρατικό καθεστώς. Έτσι ο καθένας μπορεί να ενστερνίζεται όποια ιδεολογία θέλει, ακόμα και την εξευτελιστική σύγχυση του αχταρμά, ακόμα και την προδοτική, οπισθοδρομική νοοτροπία των αναρχοαριστερών ή φασιστοδεξιών που θέλουν να καταλύσουν την φιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία.
2. Αφορμή για τις σκέψεις αυτές έδωσε άρθρο, παντελώς ανάξιο με ύπουλο δηλητήριο, του κ. Λ. Χαραλαμπόπουλου στο ΒΗΜΑ 19/6/2019 «Αλέξη ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά».
Τα σχόλια εδώ θα είναι αρνητικά, γιαυτό υπoδείχνω πως συχνά έχουμε αναρτήσει άρθρα του Λ. Χαραλαμπόπουλου στο ιστολόγιο μας, ιδίως τα πιο δηκτικά που εκθέτουν την παράνοια των τσιπριστών. Αλλά, σύμφωνοι, ουδείς αναμάρτητος ενώ από την άλλη, ακόμα και ο πιο αμαρτωλός κάνει κάποια αγαθοεργία κάποτε.
Ο Λ. Χαραλαμπόπουλος πάσχει από κρυπτοαριστεροσύνη, μία πάθηση εξαιρετικά δημώδη και προσφιλή στην ελληνική κοινωνία της Μεταπολίτευσης. Ο δε τίτλος δείχνει τη δική του επιρρέπεια προς σύγχυση και αριστεροσύνη.
Πιστεύει πως η (επάρατη) Δεξιά έφερε μόνο κακά (διώξεις, μνημόνια κλπ) στην χώρα ενός (αγνού) λαού που αγωνίζεται να υλοποιήσει ελπίδες για, υποθέτω, ευημερία κι ευτυχία. Σε αυτό αγνοεί, όπως τόσοι άλλοι γραφιάδες, πως κανείς δεν μπορεί πραγματικά να δώσει ευημερία κι ευτυχία σε άλλον, εκτός από φαντασιακές ή μυθολογικές ιστορίες. Ο Άμλετ του Σαιξπήρου έλεγε πως θα θεωρούσε τον εαυτό του βασιλιά του απείρου ακόμα κι αν ήταν φυλακισμένος σε ένα καρυδότσουφλο, διότι ο νους είναι ελεύθερος ή φυλακισμένος από μόνος του. O δε δικός μας Πλάτων έλεγε πως πλούτος ήταν η δραστική μείωση επιθυμιών και ο Επίκτητος πως ευημερία ήταν ικανοποίηση με λίγα.
3. Οι λαϊκίζοντες κρυπτομαρξιστές και δήθεν βαθυστόχαστοι κεντρώοι ουμανιστές τυρβάζουν περί πολλών αρλουμπών.
Τη φιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία, καθεστώς κουτσουρεμένο έστω, μα αναμφισβήτητο δεν το έφερε κανένας λαϊκός αγώνας, μα η πεφωτισμένη Δεξιά γαλουχημένη σε αρχές πανανθρώπινες που αντέχουν όλα τα σκαμπανεβάσματα της ιστορίας, ακόμα και της διεφθαρμένης διαλεκτικής και υλιστικής.
Υπήρξαν και υπάρχουν Δεξιοί που είναι για εκτέλεση ή φυλακή – όχι όμως ο καημένος Σαμαράς τον οποίο απαξιώνει τόσο εσφαλμένα ο Λ. Χαραλαμπόπουλος. Ο Σαμαράς ήταν ένας φιλόδοξος μπούφος, που βασίστηκε στην κεντροδεξιά παράταξη για να δημοσιοποιήσει την ανικανότητα του – όχι πραγματικός Δεξιός.
Όπως πάμπολλοι συγχυσμένοι στη ρωσική σαλάτα του 80% έτσι και ο Λ. Χαραλαμπόπουλος νομίζει πως υπάρχουν «Αριστεροί» με ιδανικά και ιδεώδη. Δεν υπήρξε καμία τέτοια «Αριστερά» ούτε θα υπάρξει.
Ο Τσίπρας και οι τσαρλατάνοι του είναι αριστεροί όπως ο Λένιν και οι ληστές του, όπως ο Μάο και οι μανιακοί ερυθροφρουροί. Το ότι αυτοί οι αριστεροί ακολουθούν «δεξιόστροφες» πολιτικές (μνημόνια και πλεονάσματα) και δεν εφαρμόζουν λενινιστικές λεηλασίες οφείλεται στο απλό γεγονός πως η χώρα είναι στην ΕΕ και μόνο έτσι έρχονταν λεφτά για τους τσιπριστές, οι οποίοι όπως πάντες οι αριστεροί είναι παντελώς ανίκανοι.
Μην ξεχνάμε όμως πως και ο Λένιν ακολούθησε δεξιόστροφες πολιτικές όταν αυτό τον συνέφερε.
4. Υπάρχει μια κάκιστη Δεξιά που απαρτίζεται από φασίστες και φιλόδοξους ή φαύλους και και μουρλούς. Μα υπάρχει και μια ιδεολογία της Κεντροδεξιάς που θέλει πρώτιστα δικαιοσύνη – όχι δικαιώματα – και μέσω αυτής ευημερία κι ευτυχία και το απέδειξε και στην πράξη με απανωτά μέτρα, συχνά τυφλά ή ανάπηρα, μα τουλάχιστον προς αυτή την κατεύθυνση.
Από την Αριστερά ουδέποτε έγινε προσπάθεια προώθησης της Δικαιοσύνης, διότι σκοπός πάντα ήταν και είναι η δικτατορία των «εκλεκτών» και η εξουδετέρωση ή εξάλειψη των άλλων. Σε τέτοια νοοτροπία δεν χωρά η Δικαιοσύνη.
Αποκαλυπτικό παράδειγμα η στήριξη του αψύ, βοθρόστομου κ. Πολάκη. Κατηγορήθηκε για κακουργήματα και μηνύθηκε από τον Διοικητή της ΤτΕ κ. Στουρνάρα, οπότε ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης κ. Καλογήρου έφερε τον φάκελο του θέματος για άρση ασυλίας στη Βουλή μα δεν το προχώρησε. Τώρα η νέα κυβέρνηση το προχώρησε. Οι τσιπριστές που γάβγιζαν κατά του νόμου ασυλίας υπουργών για πρότερες κυβερνήσεις, τώρα γάβγιζαν για την ιερότητα του Νόμου!
Στην Αναρχοαριστερά Νόμος και Ηθική είναι η βούληση του Σωτήρα-Δικτάτορα! Το δήλωσε ξεκάθαρα ο λάβρος Λένιν!
