Ήταν τόσο εξοργιστικό να διαβάζεις ή ν’ ακούς διάφορους φλύαρους φαφλατάδες για τα μελλούμενα των εκλογών και τι θα ήταν ορθό και καλό και τι λάθος και κακό, ενώ τίποτα δεν είχε αποφασιστεί ακόμα. Μια σύγχυση εμετική σαν ξινισμένη ρωσική σαλάτα.
Δεν ξέρω, ούτε θέλω να μάθω πως ορίζεται η τρέλα από επαγγελματίες ψυχολόγους κλπ.
Οτιδήποτε είναι αντιφατικό και παράλογο (ή σκέτο ά-λογο) είναι τρελό, ιδίως αν εμμένει και παίρνει διαστάσεις επιδημίας κι έντονου φανατισμού.
Την ιερή Κυριακή των Εκλογών, 25 Ιουνίου 2023, διάβαζα σ’ ένα άρθρο μετά από άλλο πόσο χαρούμενος ήταν ο δημοσιογράφος που είχε περάσει επιτέλους αυτή η εκτεταμένη προ-εκλογική περίοδος, που διήρκεσε (άτυπα) 1 έτος τουλάχιστον.
Είχε ξεκινήσει με τα τσιρίγματα του κ. Τσίπρα, αυτού του ασυνάρτητου κλόουν της πολιτικής, για Εκλογές για να σωθεί επιτέλους ο τόπος από την κακοδιαχείριση του “Κούλη”, του μοχθηρού Μητσοτάκη.
Να σημειωθεί πως οι ψηφοφόροι στήριζαν, σύμφωνα με απανωτές δημοσκοπήσεις, τον “καταστροφικό” Μητσοτάκη κατά, το λιγότερο 34% (συχνά όμως ως και 40%) ενώ μόνο ένα 25% και, συχνότερα, 20% στήριζε τον σαραβαλιασμένο Σύριζα. Επίσης, συνεχώς, οι ψηφοφόροι προτιμούσαν τον “Κούλη” ως πρωθυπουργό παρά τον άτσαλο και άτσιπο Τσίπρα.
Οι αρθρογράφοι χρησιμοποιούσαν τη λέξη “βαρεμάρα” ή “ανία”. Και είχαν δίκιο.
Μα πιο σωστή θα ήταν η λέξη “άνοια” και τα συνώνυμά της.
Και δεν μπορώ ν’ αποκλείσω από την πλατιά αγκαλιά της τους Νεοδημοκράτες κυβερνήτες (άσχετοι και άχρηστοι οι περισσότεροι υπουργοί) και το κοπάδι της παράταξης – αν και σίγουρα εδώ θα υπάρχουν αξιόλογοι υπεύθυνοι πολίτες που μένουν για ν’ αποφύγουν τα χείριστα των άλλων κακοκέφαλων κομμάτων.
Για το τρισάθλιο εκλογικό μας σύστημα και τον αλαζονικό, συμφεροντολογικό κανονισμό της Βουλής έχουμε γράψει πολλά άρθρα και πρόσφατα θίγω πάλι αρκετά σημεία που αναφέρουν και πολλοί στα ΜΜΕ.
Η τρέλα δεν αναφερόταν στην αρθρογραφία μόνο. Ήταν ακόμα πιο φανερή στα κανάλια όλα με τα πάνελ και τις καβγατζίδικες, περί ανέμων και υδάτων, συζητήσεις τους.
Ήταν τόσο εξοργιστικό να διαβάζεις ή ν’ ακούς διάφορους φλύαρους φαφλατάδες για τα μελλούμενα των εκλογών και τι θα ήταν ορθό και καλό και τι λάθος και κακό, ενώ τίποτα δεν είχε αποφασιστεί ακόμα. Μια σύγχυση εμετική σαν ξινισμένη ρωσική σαλάτα.
Δυστυχώς και οι διευθυντές στα ΜΜΕ δεν διακρίνονται για την οξύνοια ή σοφία τους. Θεοί τους πλέον είναι το χρήμα, οι συμφορές, η πολιτική, τα εγκλήματα και, βέβαια, η ακροαματικότητα.
Μα και την Κυριακή στα τηλεοπτικά κανάλια το χάλι ήταν απερίγραπτο. Αφενός οι ξερόλες παρουσιαστές και ειδήμονες και αφετέρου οι κομματικοί εκπρόσωποι. Οι Νεοδημοκράτες να κομπάζουν με στόμφο και φανφαρονισμό και οι Αναρχοαριστεροί να κατηγορούν τη ΝΔ για την είσοδο Ακροδεξιών στη Βουλή και να σωπαίνουν για τη δική τους παράνοια και κατάντια!
