Ο εντιμότατος κ. Φίλης, πρώην υπουργός Παιδείας, έκανε πάλι την κηλίδα του στο πέλαγος της πληροφόρησης. Δεν είναι αφύσικο αφού ο ίδιος είναι πρωτοκλασάτος τσιπριστής στον Σύριζα. Ούτε είναι αφύσικο το ότι ο ίδιος παύθηκε από υπουργός (ως ανίκανος;) και ο θώκος δόθηκε στον κ. Γαβρόγλου, που ήταν και για γέλια και για κλάματα.
Ο φίλτατος Φίλης νομίζει, όπως ο κάθε θρησκόληπτος που νομίζει ότι κατέχει τα μυστήρια της βούλησης του Κυρίου, πως κατέχει την απόλυτη αλήθεια για το κοινωνικό γίγνεσθαι. Μα είναι τρομερά απρόσεκτος κι έτσι γλιστράει από την απόλυτη ορθότητα σε προεξέχουσες γκάφες. Ως κοινοί άνθρωποι, όλοι είμαστε απρόσεκτοι διότι όλοι νομίζουμε πως κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια όποτε ο νους μας ασχολείται με κάποιο θέμα. Και δεν αντιλαμβανόμαστε τη λαδιά που κάνουμε.
Στις 28/9/21 ο Φίλης ήταν, για άγνωστους λόγους, καλεσμένος στην ΕΡΤ. Εκεί διαμαρτυρήθηκε, ήπια στην αρχή, για το ότι η Δημόσια Τηλεόραση στο δελτίο ειδήσεων είχε ως πρώτο θέμα της για μισή ώρα τα πάρε-δώσε Μητσοτάκη–Μακρόν που διαδραματίζονταν live εκείνη την ώρα στο Παρίσι. Δεν αμφέβαλλε για τη σπουδαιότητά τους μα δεν έπρεπε αυτό το συμβάν να εκτοπίζει σε δεύτερη θέση το πιο σημαντικό, όπως το θεωρούσε ο ίδιος, συμβάν του σεισμού στην Κρήτη.
Όταν ένας από τους οικοδεσπότες της εκπομπής υπέδειξε πως και η Αυγή (το φερέφωνο των αγνών τσιπριστών) είχε βάλει τον σεισμό σε μικρότερα γράμματα χαμηλά στην πρώτη σελίδα, ο φιλοξενούμενος Φίλης θύμωσε. Στη δική του εκτίμηση, κατά τον διαλεκτικό ιστορισμό, άλλο μία εφημερίδα, έστω και η Αυγή, και άλλο η τιβί. Αλλιώς δηλαδή αξιολογούν τα πράγματα οι εφημερίδες και αλλιώς τα τηλεκανάλια. Διότι η τιβί παρέχει κανάλι για «να βγαίνει ο πόνος του κόσμου». Όχι όμως οι εφημερίδες. Ιδού βαθύτατη διαλεκτική στόχαση.
Δεν είναι μόνο η αυθαίρετη εκτίμηση το πρόβλημα. Ο πραγματικός λεκές, ο μεγάλος λεκές του πρώην υπουργού, είναι ο υπαινιγμός (ασυνείδητος όσο και η γενική ασυναρτησία) πως η Αυγή δεν βγάζει τον πόνο του κόσμου!
Δεν έχει άδικο. Η Αυγή βάζει, εμφυτεύει πόνους.
