1. Ο επικείμενος πακτωλός επενδύσεων ήταν μέχρι πρόσφατα ο Number One θρίαμβος των οικονομικών υπουργείων του αρχιτσαρλατάνου κ. Τσίπρα. Ο απόλυτος τσαρλατανισμός του επιβεβαιώθηκε από τον ίδιο που αρνείται με πείσμα τσιπρικού μουλαριού να πληροφορήσει την αντιπολίτευση για τα τεκταινόμενα στην ανερμάτιστη ελληνική πολιτική για τα Σκόπια.
Ο Number One έγινε τώρα η καθαρή έξοδός μας από τα μνημόνια. Αυτό το παραμύθι θριάμβου σερβίρεται τώρα με κάθε ευκαιρία.
Τον Αύγουστο 2018 θα ολοκληρωθεί η μνημονιακή περίοδος και η χώρα με τον υπεροχότερο λαό θα αναπνέει πλέον αέρα ελευθερίας. Και αυτή η επιτυχία οφείλεται εξ ολοκλήρου στον ασίκη πρωθυπουργό που, αφού επιμήκυνε την περίοδο κατά τουλάχιστον δύο έτη και 85 δισ πρόσθετο χρέος, την τερμάτισε οριστικά. Μια νέα μέρα ξημερώνει (τον Αύγουστο) για την Ελλάδα!
2. Τι σημαίνει αυτός ο θρίαμβος στην πράξη;
Σημαίνει πως τα τσογλάνια του τσιπρισμού συνεχίζουν να ψεύδονται με τον ίδιο ξεδιάντροπο τρόπο. Τίποτα ουσιαστικό δεν θα αλλάξει αφού η σύνολη ευρύτερη δημόσια διοίκηση παραμένει άθικτη, άκρως αντι-ευρωπαϊκή και αντι-μεταρρυθμιστική και ο τσιπρισμός δεν θα επιτρέψει καμιά πρόοδο.
Αυτό που αποκρύβουν επιμελώς οι τσιπριστές είναι πως τυχόν ελλείμματα στα δημοσιονομικά μας θα καλύπτονται όχι από φθηνά δάνεια της ΕΕ (και του ΔΝΤ) αλλά από προσφυγή στις αγορές (= διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα) μέσω έκδοσης ομολόγων με πολύ ψηλότερο επιτόκιο.
Η υπερφορολόγηση όχι μόνο δεν θα μειωθεί μα θα συνεχιστεί και ίσως να αυξηθεί, διότι θα χρειάζονται μάλλον μεγαλύτερα πλεονάσματα (της τάξης όχι του 3,5%, μα του 4% ως και 4,2%) για να πληρώνονται τόκοι και κεφάλαιο του χρέους. Μα και για να μπορεί η κυβέρνηση (τσιπριστών, αν οι εκλογές γίνουν το 2019) να δίνει ψηφοθηρική ελεημοσύνη σε πιστούς – και απίστους, μπας και γίνουν πιστοί.
3. Είναι γενικός κανόνας στην ΕΕ πως μια χρεοκοπημένη χώρα θα βρίσκεται υπό αυστηρή επιτήρηση ούτως ή άλλως, άσχετα με μνημόνια, ωσότου εξοφλήσει το 75% του χρέους της. Βέβαια καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα εκτός του Λουξεμβούργου δεν έχει χρέος μικρότερο του 25% του ΑΕΠ, όπως ορίζεται στην ΕΕ, αλλά τα χρέη αυτών των χωρών δεν είναι (όπως της Ελλάδας) προς άλλες χώρες της ΕΕ και το ΔΝΤ αλλά προς τις αγορές. Έτσι αυτές οι χώρες δεν αναγκάζονται να βρίσκονται υπό επιτήρηση.
Οι τσιπριστές μπορεί να νομίζουν πως θα κάνουν ό,τι θέλουν και θα διαθέτουν τα πλεονάσματα όπως θέλουν (για διορισμούς, νέους δημόσιους οργανισμούς, κοινωνικά δώρα εφάπαξ και παρόμοια). Σε κάποιο βαθμό σίγουρα θα επιδοθούν σε τέτοιες ανοησίες.
Αλλά οι ευρωπαϊκοί θεσμοί θα ελέγχουν τη δημοσιονομική πολιτική μας και θα επιμένουν στην τήρηση μέτρων λιτότητας ωσότου το χρέος μειωθεί στα 67 δισ που είναι το 25% του χρέους των 270 δισ.
4. Το Ακαθάριστο Εσωτερικό Προϊόν είναι 178 δις. Το σύνολο ελληνικό χρέος είναι 321 δισ. Το καθαρά κρατικό χρέος είναι 240 δισ συν 30 δισ τόκοι, δηλαδή 270 δισ. Αυτά είναι τα νούμερα για το 2017.
Για να ξεπληρωθεί ένα τέτοιο χρέος θα χρειαστούν πάνω από 50 έτη επιτήρησης. Αυτά δεν είναι πάρα πολλά. Μετά τη χρεοκοπία επί Τρικούπη στη δεκαετία 1890, η περίοδος επιτήρησης κράτησε 80 χρόνια!
Αν κοιτάξουμε το ζήτημα πραγματιστικά δίχως τις γελοιότητες των τσιπριστών (Τσίπρα, Τσακαλώτου, Αχτσιόγλου κλπ), ακόμα και 50 χρόνια είναι σύντομη περίοδος. Ακόμα κι αν το ΑΕΠ αναπτυχθεί σε 200 δισ (με ρυθμό ετήσιο 2,5%, πράγμα σχεδόν αδύνατο με την απουσία ξένων επενδύσεων και τη μείωση των κρατικών από την κυβέρνηση για να δίνει ελεημοσύνες)· ακόμα κι αν δεν προσθέσουμε στο υφιστάμενο ποσό νέα δάνεια(!)· ακόμα κι αν τα πλεονάσματα αυξηθούν σε 4% από 3,5% (πράγμα αδύνατο πάλι λόγω έλλειψης επενδύσεων και φοροδοτικής ικανότητας): θα χρειάζονται περί τα 80 χρόνια αποπληρώνοντας 6-7 δις ετησίως για να μειώσουμε το χρέος σε 67 δις.
5. Δεν χρησιμοποιώ τις βρισιές “τσαρλατάνοι” και “τσογλάνια” απλά και μόνο για να βρίζω τους τσιπριστές με ομοηχία. Δεν είναι παντελώς ανίκανοι σε κάθε τομέα, είναι και ανέντιμοι και ανεύθυνοι.
Κανείς λογικός κυβερνήτης δεν θα μοίραζε δωράκια σε πελάτες ψηφοφόρους ενώ εκκρεμεί ένα χρέος τέτοιου μεγέθους. Δυστυχώς το προτέρημα λογικής απουσιάζει εντελώς από τους τσιπριστές που μένουν με την αναρχοαριστερή αυταπάτη πως τα γεγονότα θα συμμορφωθούν στη δική τους θέληση – σε παγκόσμια κλίμακα! (Ναι, είναι μουρλοί.)
Μόνο αν όντως βρεθούν κοιτάσματα φυσικών πόρων – χρυσάφι, πετρέλαιο, υδρογονάνθρακες και παρόμοια – θα έχουμε αισιότερη εξέλιξη των οικονομικών μας. Αλλά με τέτοιους πολιτικάντηδες ακόμα κι αυτό μοιάζει ανέφικτο και τα βάσανα θα συνεχιστούν.
