Όλη μας τη ζωή τρέχουμε από τη μια δυσκολία στην άλλη, από ένα πρόβλημα σε άλλο. Στην εμπλοκή μας και στην αγωνιώδη προσπάθεια να απεμπλακούμε δεν σκεφτόμαστε πως μπορεί να υπάρχει μια οριστική λύση για όλα αν συλλογιστούμε λογικά πέρα από την άμεση εμπλοκή και ταλαιπωρία. Διότι αυτός ο τρόπος ζωής δεν θα οδηγήσει ποτέ σε ικανοποίηση κι ελευθερία μόνιμη.
Βλέπετε, ακόμα και οι τρανοί με πλούτο, εξουσία, επιρροή, δύναμη, και αυτοί τρέχουν θέλοντας περισσότερα. Πολύ λίγοι μένουν ικανοποιημένοι με τα 2 εκατομμύρια. Οι άλλοι θέλουν να τα εκατονταπλασιάσουν – και μετά θα θέλουν όπως βλέπουμε, να αυξήσουν και τα δισεκατομμύρια. Διότι θέλουν να τα έχουν όλα ή τουλάχιστον τόσα πολλά που κανένας να μη μπορεί να τους φτάσει!
Μα δεν γίνεται. Διότι αφού εσύ έφτασες ως εδώ, θα φτάσουν και άλλοι.
Έτσι δεν υπάρχει ανάπαυση με μόνιμη, διαρκή ικανοποίηση.
Μα στην αναπόδραστη εμπλοκή μας, στα σχέδια και τους υπολογισμούς μας, δεν εξετάζουμε να βρούμε τους λόγους που είμαστε τόσο βαθιά και σφιχτά στην αιχμαλωσία σε αυτό το δίχτυ της πιεστικής καθημερινότητας.
Από τι είναι φτιαγμένο το δίχτυ; Υπάρχει όντως ένα δίχτυ; Ή μήπως φταίει κάτι άλλο – η δική μας άγνοια;
Και είναι πολλά που αγνοούμε!
Αγνοούμε την προέλευσή μας, τον λόγο της ύπαρξης μας, αν υπάρχει, σε αυτόν τον υλικό κόσμο και τον μεταθανάτιο προορισμό μας.
Αντί λοιπόν να ασχοληθούμε με αυτά τα ζητήματα, ξοδεύουμε ώρες και χρόνια μαθαίνοντας για τον Αχιλλέα, τον Μεγαλέξανδρο, τους ταράνδους στον αρκτικό κύκλο, τις μαύρες τρύπες και τους λευκούς γίγαντες του διαστήματος και αεροπλανοφόρα άχρηστων πληροφοριών.
Δεν αναρωτιόμαστε γιατί θέλουμε να είμαστε ανώτεροι, ισχυρότεροι και σεβαστότεροι. Ούτε γιατί εξοργιζόμαστε ή ζηλεύουμε και μισούμε. Αλλά εξακολουθούμε να τρέχουμε από τη μια δυσκολία στην άλλη, από ένα πρόβλημα σε άλλο, από μια θηλιά σε άλλη.
Οι επιθυμίες μας είναι δικές μας. Αναδύονται στιγμή με στιγμή από τα βάθη του ψυχισμού μας. Δικός μας και ο ψυχισμός με τον οποίο γεννιόμαστε. Κανείς δεν μας επιβάλλει αυτές τις δικές μας εσωτερικές ενέργειες. Οι εξωτερικές διαφημίσεις προσπαθούν να φωτίσουν και να δυναμώσουν μια ή άλλη επιθυμία. Και ο νους, η λογική, το εγώ μας, συναινεί.
Η δράση μας, το κάρμα μας (βλ. Ε1787: Δίχτυ αιχμαλωσίας (2)) έχει τρεις απόψεις. Μια είναι απόλαυση, ευχαρίστηση, καλοπέραση – και όλοι μας την επιδιώκουμε. Άλλη είναι οικογένεια, περιουσία, ευημερία – και αυτήν την επιδιώκουν οι περισσότεροι μα όχι στον ίδιο βαθμό επιτυχίας. Η τρίτη είναι ηθική συμπεριφορά σύμφωνα με τον φυσικό νόμο που ισχύει για το λογικό ον άνθρωπος – και πολύ λίγοι στρέφονται προς αυτήν.
Μόνο όσοι στρέφονται στην επιδίωξη ηθικής ή ενάρετης συμπεριφοράς σύμφωνα με τον φυσικό νόμο για το λογικό ον άνθρωπος θα μπορέσουν να έχουν ελευθερία και ικανοποίηση μόνιμη.
Διότι είναι φυσικό να έχεις ικανοποίηση μόνο όταν ικανοποιείται μια φυσική ανάγκη ή μια φυσική επιθυμία σου.
Η δίψα σου στους ζεστούς μήνες, ή μετά από κοπιώδη εργασία όπου ίδρωσες, είναι φυσική. Και όταν πιείς νερό ικανοποιείται η φύση σου.
Όταν πάλι πεινάς, είναι η φύση σου που σε ειδοποιεί πως υπάρχει μια οργανική ανάγκη. Όταν αυτή ικανοποιείται, ικανοποιείται και η ίδια η φύση σου και ησυχάζει.
Μα όταν ενθαρρύνεις πρόσθετες επιθυμίες, όταν θέλεις αλκοόλ αντί νερό και περίπλοκα γεύματα αντί τα απλά και θρεπτικά, η φύση δεν ικανοποιείται. Διότι αυτές είναι στρεβλώσεις των φυσικών αναγκών κι επιθυμιών.
Ηθική συμπεριφορά σημαίνει μέτρο σε όλα και φροντίδα να μη βλάπτουμε ούτε τον εαυτό μας ούτε άλλα όντα. Μόνο το μέτρο φέρνει την ψυχική ικανοποίηση και λύτρωση. Μόνο το φυσικό μέτρο οδηγεί στην πνευματική φώτιση, την οποία έχουν οι λυτρωμένοι σοφοί.
