1. Στον Σύριζα οι περισσότεροι βουλευτές και υπουργοί είναι ημιμαθείς αριστεροί, ακαλλιέργητοι σταλινικοί, που, όπως ο προπάππος τους, φροντίζουν μόνο την παραμονή τους στην εξουσία. Υπάρχουν όμως και μερικοί με κάποιες πανεπιστημιακές περγαμηνές όπως οι Δραγασάκης, Σταθάκης, Παπαδημητρίου, Μπαλτάς και ο ανεκδιήγητος Γαβρόγλου.
Και κάθε λογικός άνθρωπος πρέπει να απορεί: πώς αυτοί και ιδίως ο αγγλοανατεθραμμένος Τσακαλώτος (αριστοκρατικό Ήτον και Οξφόρδη) αποδέχονται κάποιον σχεδόν εντελώς αγράμματο τυχοδιώκτη σαν τον κ.Τσίπρα. Σίγουρα δεν αρκεί πως είναι άσσος στις κωλοτούμπες. Ας αφήσουμε στην άκρη τη Λέσβο και την άγνοια του Μάρκου (Βαφειάδη!). Μας μπάφιασε με τα ‘ευημερεύουμε’ και το πρόσφατο περί Μακεδονίας που αντί για ‘ενεργογόνο’ την είπε ‘ενεργοβόρο’! Δηλαδή ο κομμουνιστάκος αυτός ούτε την μητρική του δεν γνωρίζει.
Και όμως αυτός αποφασίζει για την κατεύθυνση της Παιδείας. Οι κάπως σπουδαγμένοι στο κόμμα και στην κυβέρνηση καμαρώνουν τον τσαρλατάνο κι επιτρέπουν την καταστροφική καθίζηση της σύνολης Παιδείας.
2. Πουθενά στον κόσμο η Παιδεία δεν τα πάει καλά. Στις προηγμένες χώρες είναι στραμμένη στην αυξανόμενη πληροφόρηση κι επιστημονική κατάρτιση.
Πουθενά στον κόσμο η Παιδεία δεν αποβλέπει στον βασικό σκοπό της που είναι η δημιουργία καλού, ακέραιου χαρακτήρα για αρμονική συμβίωση στην κοινωνία.
Αλλά στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις, οι πανεπιστημιακοί, οι γονείς και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, οι μαθητές και φοιτητές, δεν αποζητούν ούτε καν την αυξανόμενη πληροφόρηση κι επιστημονική κατάρτιση που καλλιεργούν τα ξένα ΑΕΙ.
Εδώ ισχύει το ‘δημοκρατικό πέντε’, οι αγώνες, οι καταλήψεις, ο επαναστατισμός, όλος δηλαδή ο άρρωστος αριστερισμός των δεκαετιών 1960 και 1970 που εγκαταλείφθηκε ακόμα και από τις υπανάπτυκτες χώρες.
3. Κι όμως εδώ στις ‘αμμουδιές του Ομήρου’ πρωτοτραγουδήθηκε
αιέν αριστεύειν και υπείρηχον εμμέναι άλλων,
μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν.
‘Πάντα να αριστεύεις, να υπερέχεις των άλλων και να μη ντροπιάζεις το γένος των προγόνων σου’.
Και όμως, μια χούφτα χυδαία χαμίνια με ηγέτη έναν ψυχοπαθή αναρχοαριστερό πάει τώρα να γκρεμίσει μια ιστορική παράδοση 3000 ετών που υιοθέτησαν από μας άλλα προοδευτικά έθνη, ενώ εμείς βυθιζόμαστε στον βόθρο της παρακμής.
Και αυτό – από άγνοια και αλαζονεία, από φθόνο γιατί «οι άλλοι» είναι όντως καλύτεροι και, τελικά, από την επιθυμία να αλώσουν πλήρως το κράτος, να παραμείνουν στην εξουσία και να τη διαιωνίσουν, τιμωρώντας τους άλλους τους οποίους δεν μπορούν να φθάσουν με τις αρλούμπες τους και για να τους φθάσουν, θα πρέπει να εργαστούν κοπιαστικά στο πνευματικό επίπεδο – κάτι που δεν έκαναν ποτέ στη μίζερη ζωή τους.
