Διαβάζουμε άρθρα από σοβαρούς δήθεν δημοσιογράφους ξέχειλα με σπαραγμό δήθεν και θλίψη και αγανάκτηση δήθεν για τους πυρόπληκτους.
Γράφω «δήθεν» διότι πολύ αμφιβάλλω για τη γνησιότητα των συναισθημάτων συμπόνιας και κατανόησης που προβάλλουν τόσο εύκολα, τόσο δίχως κόστος! Διότι πρέπει να συμπονέσουμε τους πυρόπληκτους που έχασαν τις περιουσίες τους, τον κόσμο τους!
Μα με ειλικρίνεια…
Σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μαίνονται πυρκαγιές: γύρω στην Ελλάδα – Τουρκία, Βουλγαρία, Βόρεια Μακεδονία, Ιταλία, Αλγερία, ως τη μακρινή Καλιφόρνια, τον Καναδά και τη Σιβηρία. Φωτιές καταστροφικές βασάνισαν την Αυστραλία και τη Νότιο Αφρική. Και αν δεν υπήρχαν πυρκαγιές υπήρξαν τσουνάμι, σεισμοί, κατακλυσμοί – Γερμανία, Κίνα, Ιαπωνία κ.λπ. κ.λπ. Και αν λείπουν και αυτές οι συμφορές, υπάρχει παντού ο ιός!
Το εξοργιστικό στοιχείο σε αυτά τα υποκριτικά κείμενα είναι πως περιμένουν από την ελληνική κυβέρνηση να πάρει μέτρα να εμποδίσει τέτοιες θεομηνίες. Οι ίδιοι είναι ανίκανοι να θυμηθούν τι έφαγαν πριν δυο μέρες, είναι ανίκανοι να οργανώσουν ορθολογικά τη ζωή τους – για ένα μήνα, έστω, για μια μέρα – μα απαιτούν από άλλους να οργανώνουν ορθολογικά τη σύνολη Πολιτεία με 10εκμ ανθρώπους που, αν εξαιρέσουμε μια φούχτα εχέφρονων, νομιμόφρονων πολιτών, οι μάζες θέλουν μόνο καλοπέραση και πολλοί θέλουν να μην έχουν καθόλου κυβέρνηση.
Όμως, όταν πανίσχυρες χώρες όπως η Αμερική, Κίνα, Ρωσία, Αυστραλία, Γερμανία κ.λπ., αδυνατούν να εμποδίσουν τέτοιες καταστροφές με την τεράστια πείρα και τους τεράστιους πόρους τους, πως θα μπορούσε η Ελλάδα με την φτώχεια της σε νοοτροπία και αγαθά να προλάβει τέτοιες συμφορές;
Και σε όλους αυτούς τους ψυχοπονιάρηδες, θέτω δυο σκληρά, άκαρδα ερωτήματα.
(α) Έχουν ασφαλίσει τα οχήματά τους και τις κατοικίες τους, συχνά εκτός σχεδίου, οι πυρόπληκτοι; Γιατί πρέπει να αποζημιώνουν τις παρανομίες και πονηριές τους, μα και τις αβλεψίες του κράτους, οι έντιμοι, συνεπείς φορολογούμενοι;
(β) Τι έχουν κάνει για τη βελτίωση των κοινωνικών συνθηκών και της κυβερνητικής πολιτικής οι ίδιοι οι «ανθρωπιστές»; Εκτός από το να γράφουν τα άρθρα για τα οποία πληρώνονται από τους εκδότες; Και, το σπουδαιότερο, τι έχουν κάνει όλοι αυτοί οι πυρόπληκτοι που έχουν (τώρα, την περίοδο αυτή) χάσει κατοικίες και περιουσίες και τον «κόσμο» τους, όπως γράφουν μερικοί ευφάνταστοι διανοούμενοι στις αναλύσεις τους; Όλοι αυτοί οι ξεσπιτωμένοι τι έχουν προσφέρει στην Πολιτεία πάνω από όσα πρέπει, δηλ. τους φόρους και τις μπαγαποντιές τους;
Τίποτα. Όλοι κοιτούν την καλοπέραση στον «κόσμο τους» που έφτιαξαν κι εθίστηκαν δίνοντας χρόνια και κόπους.
Υπάρχουν και μερικοί έντιμοι, αδικημένοι. Μα οι λιγοστοί αυτοί που προσφέρουν κάτι ουσιαστικό για τη σύνολη Πολιτεία, κάτι παραπάνω από όσα είναι δια νόμου αναγκασμένοι να δώσουν, δεν γκρινιάζουν, δεν επικρίνουν την κυβέρνηση, δεν παίζουν υποκριτικά τους τραγικούς ήρωες. Τρέχουν όποτε και όπως μπορούνε να κάνουν την προσφορά τους σιωπηλά και συνεχίζουν…
Ναι, υπάρχουν πολλές παραλείψεις και αστοχίες. Ναι, πολλά θα μπορούσαν να διορθωθούν. Όπως κι έγινε. Δεν υπήρξαν θύματα ετούτο το καλοκαίρι. Λίγο είναι;
Θα γίνουν κι άλλες βελτιώσεις, σίγουρα. Μα οι θεομηνίες θα συνεχίσουν να μας πλήττουν αυξητικά, έντονα.
Ας διορθώσουμε τα προσωπικά μας. Ας βάλουμε λίγο μυαλό ο καθένας και η καθεμιά – λίγη αληθινή κατανόηση!
Το να περιμένουμε θαύματα από την κυβέρνηση, θα είναι, όπως γράφει ένας, «αφελέ[στατο] ευχολόγιο»! Διότι δεν είναι ημίθεοι ούτε σουπερ-ήρωες του κινηματογράφου…
