1. Παρότι ο Όζβαλντ Σπέγκλερ είχε στις αρχές του 20ου αιώνα γράψει τεκμηριωμένα για την παρακμή του δυτικού πολιτισμού, η πλειοψηφία των στοχαστών και οι μάζες πιστεύουν πως πορευόμαστε σε νέα ανάπτυξη και βελτίωση των συνθηκών ζωής χάρη στην επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο ή πρόοδο στις εγκεφαλικές μας επεμβάσεις. Αυτή η αισιόδοξη πρόβλεψη μεσοπρόθεσμα είναι λάθος.
Σε αυτά τα σημειώματα έχω υιοθετήσει πλήρως τη θεώρηση της Βεδικής Παράδοσης (και του Εσωτερισμού) που διδάσκει πως το ιστορικό γίγνεσθαι (=η εξέλιξη της ύπαρξης και δράσης) του ανθρώπου είναι καθοδική, δηλαδή χειροτερεύει κι ας υπάρχει ανάπτυξη επιστημών και τεχνολογίας.
Το αποφασιστικό κριτήριο, η γενεσιουργός διαφορά, δεν είναι η ανάπτυξη καθαυτή μα η χρήση της τεχνολογίας και η εγκυρότητα των επιστημών.
Για όσο η γενικότερη νοοτροπία διακατέχεται από την αντίληψη πως προοδεύουμε κι ανελισσόμαστε, θα έχουμε ψευτοθρησκεία εκκλησιαστική, βερμπαλιστική φιλοσοφία πανεπιστημιακών, επιπόλαιη ψυχολογία ανωμαλιών, ψευτοτέχνη ονειροπόλησης και χυδαιότητας κι επιστήμες υλιστικές.
2. Η Βεδική παράδοση μιλάει για 4 εποχές, τέσσερα γιούγκα (yuga) στα οποία η αρετή μειώνεται κατά ένα τέταρτο τη φορά και με τα οποία αντιστοιχούν περίπου τα 5 γένη (=5 Εποχές) του Ησιόδου:
Κṛta (κρίτα) ή Sat (σατ) yuga = Χρυσό γένος.
Tretā (Τρετά) yuga = Ασημένιο γένος.
Dvāpara (Ντβάπαρα) yuga = Χάλκινο γένος.
Kali (Κάλι) yuga = Σιδερένιο γένος.
Ανάμεσα στο Χάλκινο και στο Σιδερένιο ο Ησίοδος παρεμβάλλει το γένος των Ηρώων. Αυτό αντιστοιχεί στη μεταβατική περίοδο ανάμεσα στα δύο τελευταία γιούγκα οπότε και, κατά τη ΒΠ, αφανίστηκαν οι ήρωες-πολεμιστές.
Σε κάθε περίοδο οι άνθρωποι ξεπέφτουν σε νοημοσύνη, δύναμη και μακροζωία μα και ηθικό σθένος. Στο τέλος του Κάλι-γιούγκα το γένος των ανθρώπων σχεδόν εξαφανίζεται και ξαναρχίζει ένας νέος κύκλος. Αυτή δε είναι μια φυσική περιοδική ανακύκλωση.
Στο μεταξύ οι δικτατορίες του ολοκληρωτισμού, οι γενοκτονίες, η αυξανόμενη και πολιτικά προστατευόμενη εγκληματικότητα, η διαφθορά και οι πόλεμοι, στον 20ό αιώνα, δείχνουν πως είμαστε αγκυροβολημένοι στο Καλιγιούγκα.
Εξέτασα εκτενώς το θέμα νωρίτερα στα 4 άρθρα: Κατωφερής κίνηση.
3. Παράλληλα με αυτή την εξέλιξη πρέπει να κατανοηθεί το γεγονός πως υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα ανθρώπων ανάλογα με τη νοημοσύνη, γνώση και οντότητά τους.
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι ή έστω διαφορετικοί – αλλά μόνο ως προς τα σωματικά χαρακτηριστικά και τα τάλαντα ή τις δεξιότητες που αναπτύσσουμε. Γνωρίζουμε πως ορισμένοι κλίνουν προς τα σπορ ή την περιπέτεια ή τον στρατό, άλλοι προς το εμπόριο, το επιχειρείν, την παραγωγή και τα χρηματοπιστωτικά ενώ άλλοι στρέφονται στη θρησκεία και το ιερατείο, στις επιστήμες κι έρευνες, στις τέχνες και στο θέαμα κλπ. Όλες αυτές οι δραστηριότητες είναι διαφορετικές μα γίνονται στο ίδιο επίπεδο: οι άνθρωποι κινούνται στο ίδιο επίπεδο με ίδιες επιθυμίες για φήμη, χρήμα, εξουσία, απολαύσεις, και σε κλίμα άγχους και ανταγωνισμού πάντα προσπαθώντας να πάρουν περισσότερα παρά να προσφέρουν.
Είναι ο εξώτερος κύκλος της άγνοιας, απληστίας και σύγχυσης.
4. Υπάρχουν όμως και λίγοι που προσέχουν κάνοντας καλή εργασία και προσφέρουν ό,τι καλύτερο διαθέτουν, καταλαβαίνοντας πως η ανάπτυξη και η ευτυχία είναι μάλλον στο να δίνεις παρά να παίρνεις. Αυτοί συνήθως ακολουθούν μια ζωντανή πειθαρχία επιμόρφωσης για να ξεφύγουν από τις κακές συνήθειες και τις αυταπάτες που κρατούν υπνωτισμένους τους πλείστους ανθρώπους στο εξώτερο κύκλο.
Αυτοί τώρα ανήκουν στον μεσαίο κύκλο της ανελικτικής προσπάθειας. Και υπάρχουν οι λιγοστοί και δυσεύρετοι άνθρωποι της κατανόησης που έχουν ξεπεράσει την πλάνη της πεποίθησης πως ο υλικός κόσμος είναι η μόνη πραγματικότητα και ζουν στη Χρυσή Εποχή στον εσωτερικό κύκλο.
Υπάρχει μια κλίμακα ανάπτυξης άγνωστη για τις μάζες και τους πανεπιστημιακούς.
Ο μεσαίος και ο εσωτερικός κύκλος έχουν τη δική τους θρησκεία, τέχνη, επιστήμη, ψυχολογία και φιλοσοφία και η διαφορά τους από τον εξώτερο κύκλο είναι πολύ μεγάλη – όσο η μέρα από τη νύχτα.
