1. 5 Μαΐου, Τρίτη βράδυ, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Δραγασάκης διαμηνύει μετά τη συνάντησή του με τον Ντράγκι στη Φρανκφούρτη πως “η συμφωνία είναι ορατός ρεαλιστικός στόχος”.
Την ίδια ώρα οι ένοικοι του Μαξίμου ανακοινώνουν πως πάμε για ρήξη διότι διαφωνούν οι Θεσμοί και συγκεκριμένα το ΔΝΤ με την Κομισιόν: το ΔΝΤ θέλει μειώσεις συντάξεων και ομαδικές απολύσεις και κούρεμα του ελληνικού χρέους ενώ η Κομισιόν δεν τα θεωρεί αυτά προτεραιότητες και θέλει πλεόνασμα πρωτογενές.
Ίδιο κόμμα, ίδια κυβέρνηση, ίδια μυαλά.
Ποιον να πιστέψεις;
Καταλήγω να μην πιστεύω κανέναν από τους δύο. Το ρόδινο όραμα για συμφωνία του Δραγασάκη είναι ένα ψέμα που διοχετεύεται με περισσή σπουδή εδώ και βδομάδες χωρίς ίχνος προσέγγισης έστω. Οι αιτιάσεις του Μαξίμου δεν μπορεί παρά να είναι ακόμα ένα κόλπο επικοινωνιακό σαν τόσα που ξεφουρνίζουν ξεδιάντροπα και συχνά για να μαγνητίζουν τις μάζες.
Και μετά έρχεται το κοινό ανακοινοθέν Γιούνκερ και Τσίπρα σε γλώσσα Ευρώπης που δείχνει πως ένα μεγάλο εμπόδιο (ποιο άραγε;) έφυγε…
2. Άκουα κι έβλεπα τον υφυπουργό Άμυνας Ήσυχο να συζητά με την κα. Τσαπανίδου οικονομικά θέματα και να αποφεύγει να δίνει απαντήσεις στις ερωτήσεις της. Την ίδια ώρα ο Μιχελογιαννάκης έκανε το ίδιο ακριβώς στην κα. Μπουσδούκου στο ΣΚΑΙ ακετά πιο άγρια. (Την προηγούμενη μέρα, την ίδια ώρα έβλεπα κι άκουα μια απίστευτη γλωσσοκοπάνα, την κα. Τζάκρη, πρώην Πασόκ και νυν Σύριζα, να ξεχύνει όμοιο χείμαρρο παραλογισμού.)
Εδώ, στους συριζίτες υπήρχε πλήρης σύγκλιση απόψεων.
Ο Σύριζα έχει “κόκκινες γραμμές” και η κυβέρνηση δεν θα κάνει πίσω. Οι Θεσμοί πρέπει να κάνουν πίσω αφήνοντας τις δικές τους κόκκινες γραμμές. Αν τα χρήματα δεν είναι αρκετά για τους μισθούς και τις συντάξεις του Δημοσίου και για το ΔΝΤ, δεν υπάρχει δίλημμα: θα πληρωθούν οι μισθοί και συντάξεις.
Καλά για τον μήνα αυτόν, αν υπάρξουν αρκετά λεφτά. Μετά;…
Μετά βλέπουμε και κάνουμε. (Όπως έκαναν μέχρι τώρα!) Αν οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν αίσιο τέλος θα στραφούμε στον λαό με δημοψήφισμα και εκλογές. Η στροφή στον λαό ποτέ δεν έβλαψε την Δημοκρατία (;!;). Δεν μπορούμε να μειώσουμε μισθούς και συντάξεις ή να επιτρέψουμε ομαδικές απολύσεις. (Αλλά οι Εταίροι μας, υπονοείται, πρέπει να πείσουν τα δικά τους Κοινοβούλια να μας παραχωρούν χρήματα για να μπορούμε να διορίζουμε τα κομματόσκυλά μας κατά χιλιάδες και να δίνουμε συντάξεις στα 50!)
Η δε Αυγή προ-αγγέλλει πως αν δεν υπάρξει εκταμίευση χρημάτων, θα πάψουν οι πληρωμές των δόσεων του χρέους. Δεν μπλοφάρει!
Μα κάπως αργότερα την ίδια μέρα πληρώνεται η δόση στο ΔΝΤ!!!
3. Αυτές οι αντιλήψεις κυκλοφορούν στα σαλεμένα μυαλά των κομμουνιστών που με διάφορες απάτες ήρθαν στην εξουσία και σκοπεύουν να τη διατηρήσουν. Οι διορισμοί συγγενών και κομματόσκυλων σε καίριες θέσεις στους κρατικούς μηχανισμούς προχωρούν. Άσχετα με το ότι δεν υπάρχουν λεφτά στα κρατικά ταμεία. Ο Κατρούγκαλος συνεχίζει τις επαναπροσλήψεις (και παλαιών πελατών του) στο Δημόσιο. Ο Παππάς δημιουργεί το φέουδο του Σύριζα με νέα ΕΡΤ υπό τη δική του απόλυτη εποπτεία. Η δε Διαύγεια που απαιτούσε τη δημοσιοποίηση κάθε κυβερνητικής ενέργειας για έλεγχο (α)διαφάνειας ξυλώθηκε – για να μειωθεί η γραφειοκρατία!
Ο Τσίπρας και οι στενοί σύντροφοι, όμως, μάλλον θα υποχωρήσουν και θα τα βρούνε με τους Θεσμούς. Η εξουσία είναι γλυκύτερη από κάθε άλλη αγκάλη. Ίσως επίσης ο Τσίπρας να έχει πλέον αντιληφθεί πως αν δεν συμβιβασθεί με τους Θεσμούς θα βγει από το παιχνίδι κακήν κακώς, όπως ο Γιωργάκης ή ο Καρατζαφέρης.
4. Αν ο Τσίπρας και ο κύκλος του δεν τα βρούνε και πάει στον λαό; Άραγε ο λαός έχει τη παραμικρή αντίληψη τι σημαίνει πρακτικά “πιστωτικό γεγονός” και το πώς θα είναι η ζωή κατόπιν;… Τι θα ακολουθήσει την εξαγγελία – “Τώρα έχουμε δικό μας εθνικό υπερήφανο νόμισμα, τη Δραχμή”;
Ακούω σήμερα το πρωί τον Λαπαδίτσα να εκθέτει τέτοιες σκέψεις στην κα Τσαπανίδου. Παρά την εξειδίκευσή του στα Οικονομικά και τη διαμονή του στο Λονδίνο διδάσκοντας, η λογική του έχει τόσα κενά που σε ξαφνιάζει. Δεν αντιλαμβάνεται τα έξοδα μιας προσφυγής στον λαό και την αναστάτωση που θα επέλθει μόλις γίνει επίσημη σίγουρη ανακοίνωση. Ο λαός είναι κυρίαρχος, λέει, χωρίς να καταλαβαίνει πως ο λαός είναι επίσης βυθισμένος στην άγνοια και δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερα: έτσι χρειάζεται καθοδήγηση για το δικό του καλό. Γι’ αυτό εκλέγει μια κυβέρνηση, διότι αυτή υποτίθεται ξέρει καλύτερα και, αποφασίζοντας, μπορεί να τον καθοδηγήσει στον ορθό δρόμο. Για όμοιους λόγους κάθε πλοίο έχει τον καπετάνιο που κυβερνά και δεν προστρέχει στους επιβάτες (λαϊκή κυριαρχία) να του πουν τη γνώμη τους.
Οι ωρυόμενοι συριζίτες που θένε Δραχμή, ναι, θα πλουτίσουν ξαφνικά με δισεκατομμύρια – που όμως θα αγοράζουν μόλις ένα καρβέλι.
Αλλά δεν ξέρουν και δεν καταλαβαίνουν. Θα μάθουν και θα καταλάβουν μόνο όταν τα ΑΤΜ αδειάσουν από λεφτά και τα σουπερμάρκετ από αγαθά σε δυο-τρεις μέρες μετά την ανακοίνωση για δημοψήφισμα ή εκλογές.
5. Κανένα κόμμα προεκλογικά και καμιά κυβέρνηση μετεκλογικά δεν έχει πει τόσα ψέματα στον λαό όσο οι τωρινοί σταλινιστές ούτε μας πέρασε απ’ο τόσα σκαμπανεβάσματα και τόσες απότομες στροφές.
Τώρα όμως, εδώ, παρουσιάζεται άλλη δυσκολία. Ο Βενιζέλος είναι καμένο χαρτί, παρά την τωρινή αξιόπρεπη στάση του και την αξιόλογη ρητορεία του ως αντιπολίτευση. Ο Σαμαράς είναι παντελώς ανίκανος και θα καταστρέψει πλήρως την κεντροδεξιά ΝΔ· αν δεν φύγει μακριά, η ΝΔ δεν θα δει άσπρη μέρα. Μόνος μένει ο Θοδωράκης που κάνει προσπάθειες και είναι συμπαθής – μα εντελώς αδόκιμος.
Αν ο Τσίπρας κατορθώσει να αποτινάξει τους δικούς του σταλινιστές και τους Ανέλληνες, ίσως αποδειχθεί το καταλληλότερο πρόσωπο. Ίσως.
Πάντως για την ώρα δεν υπάρχει άλλος.
