1.Το ότι οι πολιτικοί ψεύδονται δεν μας προκαλεί έκπληξη πλέον. Κάποτε θα συνηθίσουμε ίσως και τον κυνισμό τους στην άνεση με την οποία το κάνουν. Πχ. υπάρχει μια λίστα με 3.000 ονόματα μεγάλων φοροφυγάδων λέει ένα πρώην μέλος της κυβέρνησης. Όχι, λένε τα επίσημα χείλια ανώτερου στελέχους της κυβέρνησης μετά από λίγες ημέρες. Όχι δεν υπάρχει, λέει το πρώην μέλος ακυρώνοντας την πρώτη δήλωσή του. Μα ναι, υπάρχει! δηλώνει μετά από μέρες πάλι ο υπουργός Οικονομικών, και τα ονόματα θα δοθούν στη δημοσιότητα! Πάλι καλά.
Στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Δημόσιας Διοίκησης και Δημόσιας Τάξης (12/10/2011) ο κ. Βενιζέλος ανακοίνωσε αυτάρεσκα τα προτερήματα του πολυνομοσχεδίου που εκκόλαψε το επιτελείο του. Είπε κάποια στιγμή πως έπρεπε να γίνουν μεταρρυθμιστικές βελτιώσεις και, φυσικά, να αρχίσουμε – άκουσον, άκουσον! – με το κράτος: αφού γίνουν συγκρίσεις με διεθνή δεδομένα να ακολουθήσουν βαθιές τομές!
(Παρακολουθούσα το κανάλι της Βουλής και δεν πίστευα στα αυτιά μου. “Είναι δυνατόν;” σκέφτηκα με ανεξέλεγκτη κατάπληξη.)
Προχώρησε ο κ. Βενιζέλος να εξηγήσει πως τέτοιες μεταρρυθμίσεις στη Δημόσια Διοίκηση γίνονταν τώρα διότι δεν υπήρχε κλίμα αποδοχής τους παλιότερα. Σαν παράδειγμα τέτοιων τομών ανέφερε την εργασιακή εφεδρεία που έχει εφαρμοσθεί στο Βέλγιο – αν θυμάμαι καλά.
Εδώ ησύχασα συνειδητοποιώντας πως ο κ. αντιπρόεδρος της κυβέρνησης προσπαθούσε (όπως συνηθίζουν όλοι τους) να δικαιολογήσει για πολλοστή φορά τα αδικαιολόγητα με ψυχραιμότατη πλην διαφανέστατη κουτοπονηριά.
2.Πρώτον η εργασιακή εφεδρεία δεν είναι απαραίτητη (όπως συζήτησα σε προηγούμενο σχόλιο ) καθώς υπάρχουν πολλές άλλες περιοχές όπου μπορούν να ξεκινήσουν οι περικοπές και καθεαυτή δεν αποτελεί καμία βαθιά τομή• δηλαδή τι εξοικονόμηση θα γίνει με τη μείωση μισθών 30.000 υπαλλήλων όταν πάνω από 1.000.000 παραμένουν; Κοροϊδευτικά αμελητέα.
Δεύτερον απαιτήσεις για βαθιές τομές στη Δημόσια Διοίκηση εκφραστήκαν ηχηρότατα λίγα χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση. Σταχυολογώ από πολλά παρόμοια γραπτά. Το κύριο άρθρο στην Καθημερινή 4/4/1981: “Να σταματήσουν … οι χαριστικά και πέραν των αναγκών (ποσοτικών και ποιοτικών ) διορισμοί … Τα πράγματα έφθασαν στο απροχώρητο και τα περιθώρια εξαντλήθηκαν … Ας επιχειρηθεί η αναγκαία βαθιά τομή πριν είναι πολύ αργά … “ Λίγο νωρίτερα, στις 18/2/1981, πάλι στην Καθημερινή αναφέρεται πως ο υπουργός Προεδρίας ενέκρινε τον διορισμό “χωρίς εξετάσεις ή διαγωνισμούς” 8318 υπαλλήλων! Και το 1981 ο υφυπουργός αρμόδιος για τη Ραδιοτηλεόραση ανακοίνωσε πως δεν θα γινόταν η συγχώνευση της ΥΕΝΕΔ με την ΕΡΤ, όπως η ίδια δική του κυβέρνηση είχε αποφασίσει με σχετικό νομοσχέδιο (230/75) το 1975 (Καθημερινή 15/4/1981).
Η ιστορία του Ελληνικού Έθνους συνεχίζει ως σήμερα, με ρουτινιέρικη επανάληψη.
Έτσι κι ο κ. Βενιζέλος συνεχίζει να μας αποπροσανατολίζει επαναλαμβάνοντας πως για τις τωρινές δυσκολίες μας φταίνε οι ξένοι. Καλά είναι πάντα να φταίει κάποιος άλλος.
Αλλά και ο άλλος αντιπρόεδρος, κ. Πάγκαλος, στο πρόγραμμα του καναλιού Alter “Πρόσωπο με Πρόσωπο” (17/10/2011) είπε, ανάμεσα σε διάφορα σχετικά και άσχετα, πως είναι δύσκολο να περικόψουν και άλλες δαπάνες! Μετά, όταν ρωτήθηκε γιατί στους 18 μήνες που πέρασαν η κυβέρνηση δεν έκανε καμιά αποκρατικοποίηση, απάντησε πως ούτε οι πρόσφατες κυβερνήσεις Καραμανλή, (η φιλελεύθερη παράταξη, όπως την προσδιόρισε) δεν έκανε αποκρατικοποιήσεις.
Και αυτή είναι μια κουτοπόνηρη ανταπόκριση που δεν απαντά καθόλου στην ερώτηση. Διότι οι κυβερνήσεις Καραμανλή νεότερου δεν είχαν αντιμετωπίσει την Τρόικα και τις συστάσεις – παρότι ο κ. Καραμανλής είχε τον Μάρτιο 2009 προειδοποιηθεί για επερχόμενη κρίση. (Και αυτός απέκρυβε την αλήθεια από τον λαό.)
Όταν οι παρευρισκόμενοι δημοσιογράφοι επέμειναν πως άλλο ρωτούσαν που δεν είχε καμιά σχέση με την αναδρομή σε προηγούμενες κυβερνήσεις ο κ. Πάγκαλος ενοχλήθηκε, θύμωσε μάλλον.
Και οι δύο αντιπρόεδροι θυμίζουν το ανέκδοτο “πέντε το κρασί…”.
3. Με τον Χριστιανισμό ήρθε ο μεγάλος φταίχτης για όλα, ο διάβολος, ο σατανάς. Εμείς όμως όντας γενικά άθεοι, διαβλέπουμε πως φταίνε οι άλλοι σε κάθε περίπτωση. Στην αρχαιότητά μας, για τα ανθρώπινα δεινά έφταιγαν οι θεοί και η Μοίρα. Αλλά για τους πιο συνετούς υπήρχε και η Δίκη και η Νέμεσις, δηλαδή μια δύναμη η οποία τιμωρούσε τις παραβάσεις του φυσικού ηθικού νόμου που έκανε το άτομο, η Πολιτεία ή ο Άρχων. Κι ο Σεφέρης το επεξηγεί στο Τελευταίος Σταθμός:
Ή αυτό που θα᾽λεγες αλλιώς, νέμεση μοίρα
ή μονάχα κακές συνήθειες, δόλο και απάτη
ή ακόμη ιδιοτέλεια να καρπωθείς το αίμα των άλλων.
Περνάμε δύσκολα τώρα διότι απωλέσαμε την αξιοπιστία μας – όση κι αν είχαμε. Ούτε οι Εταίροι μας, ούτε άλλα Κράτη, ούτε κυρίως, οι όποιοι δανειστές μας, μας εμπιστεύονται. Γι’ αυτό μας κυνηγάνε και είναι άσχετοι οι συλλογισμοί και οι απορίες που συναντάμε σε γραπτά και ομιλίες για το ότι το δικό μας χρέος είναι πολύ μικρότερο άλλων χωρών (ΗΠΑ, Βρετανία κλπ). Η Ισπανία, Πορτογαλία κλπ δεν έχουν χάσει την αξιοπιστία τους.
Πίστη, εμπιστοσύνη, αξιοπιστία, εδώ είναι η στήριξη, βάση και αρχή της οικονομίας στις διεθνείς συναλλαγές, στην Πολιτεία, στο χωριό, οπουδήποτε δύο έστω άνθρωποι συναλλάσσονται.
Και αυτή την ανεκτίμητη ιδιότητα τη χάσαμε διότι μια καμαρίλα από καραγκιόζηδες που κάνουν τους κυβερνήτες νόμιζαν πως θα κοροϊδέψουν τους “κουτόφραγκους” Εταίρους μας το τελευταίο ενάμιση έτος.
4. Τα τελευταία 30 χρόνια οι κυβερνήσεις μας δανείστηκαν πολλά χρήματα για να χρηματοδοτούν το παράλογα διογκούμενο Δημόσιο με σαθρότατες αιτιάσεις – ότι δήθεν οικοδομούσαν ένα κράτος Προνοίας και παρόμοια. Κάθε μεταπολιτευτική κυβέρνηση έβαλε τα τούβλα ή τους ογκόλιθους της σε αυτή την οικοδομή.
Ο μεγαλύτερος, κι έτσι χειρότερος, οικοδόμος ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου που διόριζε αβέρτα κι έδινε παροχές τύπου ῾῾Τσοβόλα, δώστα όλα᾽᾽!
Ο κόσμος ενθουσιάστηκε κι επί 20 έτη στήριζε το ΠΑΣΟΚ.
Όμως ο κρατισμός άρχισε, ή μάλλον συνέχισε, με τη ΝΔ του Κ. Καραμανλή. Σ᾽ έναν προεκλογικό του λόγο ο ιδρυτής της ΝΔ δήλωσε: ῾῾Η ελευθέρα Οικονομία στην οποία πιστεύει η ΝΔ δεν μπορεί να αποκλείσει την διεύρυνση του οικονομικού τομέως τον οποίο ελέγχει το κράτος᾽᾽ (Πάτρα 10/11/974: δική μου έμφαση).
Ο τότε υπουργός της Νεοδημοκρατικής κυβέρνησης Αθ. Κανελλόπουλος έγραψε: ῾῾Στην επόμενη φάση ο ρόλος του κράτους προβλέπεται καθοριστικότερος. Θα υποχρεωθεί όχι απλώς να συμπληρώνει τον μηχανισμό της αγοράς, αλλά να τον αντικαθιστά᾽᾽. (Η Οικονομία Ανάμεσα στο Χθές και στο Αύριο σελ. 86, Κάκτος, Αθήνα, 1980: δική μου έμφαση.)
Και ο Μ. Έβερτ, υπουργός Οικονομικών, το επιβεβαίωσε αυτό σε συνέντευξη του λέγοντας πως υπό τον έλεγχο του Κράτους βρίσκονται –
90% του συνόλου των τραπεζών· 60% των ασφαλιστικών επιχειρήσεων· 100% των μαζικών χερσαίων μεταφορικών μέσων· 100% των αερομεταφορών· 100% των επικοινωνιών· 70% της παραγωγής λιπασμάτων· 100% της παραγωγής ενέργειας· κλπ, κλπ (Μεσημβρινή 22/6/981).
Αλλά ο Ανδρέας Παπανδρέου παράτησε κάθε πρόσχημα για να κάνει αθρώους διορισμούς και να ῾῾κοινωνικοποιήσει᾽᾽ επιχειρήσεις. Είχε επικρίνει τη ΝΔ λέγοντας: “Είναι εκπληκτικό το ότι το 50% του εθνικού μας προϊόντος παράγεται στα πλαίσια του Δημοσίου … Δεν υπάρχει ανάλογο φαινόμενο στη Δυτική Ευρώπη᾽᾽. (Συνέντευξη στο Βήμα 26/11/981). Αντί όμως να μειώσει αυτός τον κρατικό παρεμβατισμό, τον αύξησε. Επί των κυβερνήσεων του, σε μια δεκαετία οι 500.000 δημοσίων υπαλλήλων αυξήθηκαν κατά 220.000! Οι μισθοί τους πληρώνονταν από δανεισμούς.
5. Την ίδια εκείνη χαρισάμενη εποχή πάχαινε και η μίζα. Ο ίδιος υπουργός Προεδρίας ομολόγησε στη Βουλή πως ῾῾η δωροδοκία αποτελεί καθεστώς στο Δημόσιο᾽᾽ (Καθημερινή 4/4/981).
Το σκηνικό είχε στηθεί πλήρως προτού αναλάβει την εξουσία το 1981 ο Παπανδρέου. Μόνο που οι δικές του κυβερνήσεις ξεπέρασαν κάθε όριο. Αποδεκτές έγιναν μίζες ακόμα και πολλών εκατομμυρίων δραχμών.
Οι επόμενες κυβερνήσεις συνέχισαν τους αθρώους, χαριστικούς διορισμούς και τους εξωτερικούς δανεισμούς – και τις μίζες και τα σκάνδαλα, όπως εκείνα της ροζ βίλλας, του χρηματιστηρίου, των ομολόγων κλπ, κλπ.
6. Αλλά μήπως στέφθηκε με θριάμβους επιτυχίας το παχύσαρκο κράτος ως επιχειρηματίας; Όχι, καθόλου. Οι περισσότερες επιχειρήσεις υπό την εποπτεία και τον έλεγχο του Κράτους (ΔΕΚΟ, Ραδιοτηλεόραση, κλπ) χρηματοδοτούνταν από τους εισπραττόμενους φόρους διότι τείνουν να είναι ελλειμματικές.
Ήδη από τις δύο κυβερνήσεις του Κ. Καραμανλή πρεσβύτερου η αποτυχία φάνηκε ανάγλυφη. Ας πάρουμε δύο μόνο παραδείγματα του κρατικού επιχειρηματικού (κακο-)δαιμονίου – Ολυμπιακή και ΔΕΗ.
Η περίφημη Ολυμπιακή μας αναγκάστηκε να τριπλασιάσει τους ναύλους της. Εντούτοις στις αρχές του 1981 τα κέρδη της είχαν εξανεμιστεί με ένα έλλειμα πάνω από δύο δις δραχμές. (Γιατί; Διότι τετραπλασίασε τους υπαλλήλους της με γενναιόδωρες αυξήσεις και δωρεάν ταξίδια συγγενών.)
Η ΔΕΗ την ίδια εποχή δαπανούσε το 65% των εσόδων της σε μισθούς προσωπικού. Η αντίστοιχη Σουηδική ΔΕΗ δαπανούσε μόλις το 7%!
7. Ο κ. Βενιζέλος θα πρέπει με τους συμβούλους του να εξετάσει πιο επισταμένα τα “διεθνή δεδομένα” για να μας δοθούν περισσότερα στοιχεία σε μια ολοκληρωμένη γενικότερη εικόνα.
Αυτός και οι συνάδελφοι του στο Υπουργικό Συμβούλιο αντιλήφθηκαν, λέει, πως πρέπει να κάνουν βαθιές τομές. Αλλιώς θα μας βυθίσουν σε μια εξαθλίωση παρόμοια της Γερμανικής Κατοχής του 1940 (και όχι των συνθηκών του 2004) – οπότε ο λαός ίσως να τους λυντσάρει.
Θα υπάρξουν έσοδα από την αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας και αποκρατικοποιήσεων από χιλιάδες πλούσιους φοροφυγάδες· ίσως από μεγάλες δωρεές από την πάμπλουτη Εκκλησία μας και από διάφορους πλούσιους πολίτες.
Εκτός από αυτά όμως, υπάρχουν τεράστια περιθώρια για περικοπές κρατικών δαπανών, αρχής γενομένης από τους ίδiους τους ακριβοπληρωμένους άρχοντες μας.
Ας σημειώσουμε μερικά διεθνή δεδομένα.
Η Βρετανία με 70 τόσα εκατομμύρια πληθυσμού έχει 600 βουλευτές. (Η Βουλή των Λόρδων είναι διακοσμητική. Οι λόρδοι δεν εκλέγονται και πληρώνονται ελάχιστα αν και όταν καθίσουν σε συνεδρίαση.)
Η Ολλανδία με πληθυσμό 17 εκμ έχει 225 αντιπροσώπους, 150 στη Βουλή και 75 στη Γερουσία.
Η Γερμανία με 82 εκμ έχει 620 αντιπροσώπους (συμπεριλαμβανομένων και των 69 στη Bundesrat).
Η Γαλλία με 66 εκμ έχει συνολικά 925 αντιπροσώπους.
Η Ιταλία με 62 τόσα εκμ έχει στην Άνω και Κάτω Βουλή σύνολο 946 αντιπροσώπων.
Η Ελλάδα με 10 εκμ έχει 300 βουλευτές.
Ανά ένα εκατομμύριο πληθυσμού, η Γερμανία έχει 8, η Βρετανία 9, η Ολλανδία 13, η Γαλλία 14, η Ιταλία 16 και η Ψωροκώσταινα Ελλάς 30!
Από αυτά τα διεθνή δεδομένα, κκ Αντιπρόεδροι κλπ, 120 βουλευτές θα ήταν υπεραρκετοί – σε σύγκριση με Γερμανία και Βρετανία. Ιδού λοιπόν το έργο σας, ώ εθνοσωτήρες!
Δεν αρκεί η ποινική δίωξη του πρωθυπουργού όπως εισηγείται ο κ. Β. Κόκκινος, Πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Με συνοπτική διαδικασία πρέπει να δημευθεί η περιουσία όλων των υπουργών και κομματαρχών της τελευταίας 25ετίας! Όλοι είναι συνυπεύθυνοι.
