Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (μόνο “λαϊκό” δεν είναι) αντιπροσωπεύει τα κεντροδεξιά και μάλλον συντηρητικά κόμματα των κρατών-μελών της ΕΕ. Μετά την αποχώρηση της Μέρκελ και την άνοδο στην Καγκελαρία του μάλλον άβουλου και άτολμου Σολτς η Γερμανία δεν έχει την ισχυρή ηγετική θέση που είχε, αν και η γνώμη της μετρά πρώτη και στο ΕΛΚ και στην ΕΕ συνολικά, λόγω της οικονομικής ευρωστίας της. Μπορεί να ακουστεί παράξενο, ίσως παράδοξο, ίσως απίστευτο, μα ο κεντροδεξιός ηγέτης με την ισχυρότερη παρουσία στο ΕΛΚ είναι ο Έλληνας, Κυριάκος Μητσοτάκης. Αυτό δείχνει πόσο χαμηλή είναι η ποιότητα ηγετών στο ΕΛΚ που συμπεριλαμβάνει Λιθουανία και Λετονία, Αυστρία, Κροατία, Ρουμανία και Κύπρο. Έχει τις περισσότερες έδρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η Βουλγαρία (ο πρώην πρωθυπουργός Μπορίσοφ) επίσης ανήκε στο ΕΛΚ μα τώρα κυριαρχούν εκεί οι Φιλελεύθεροι με τον νέο μεταρρυθμιστή πρωθυπουργό Πέτκοφ ο οποίος εντάχθηκε στους φιλελεύθερους της ομάδας Renew Europe. Ως πέρυσι η Βουλγαρία ήταν ουραγός στις πολιτικές ελευθερίες και πρώτη στη διαφθορά στην Ευρώπη. (Τώρα η Ελλάδα είναι ουραγός!). Κορυφαίοι φιλελεύθεροι πολιτικοί είναι ο Μακρόν της Γαλλίας και ο Ρουτέ της Ολλανδίας. Ο Έλληνας Γ. Κύρτσος που ανήκε στη Νέα Δημοκρατία έχει τώρα απομακρυνθεί και προσχωρήσει (ως 103ος ευρωβουλευτής) στο ALDE, κόμμα των Φιλελευθέρων (και Renew Europe) το οποίο έχει πια πολύ μεγάλη επιρροή. Ας σημειωθεί όμως πως η Γαλλία και η Ολλανδία απέρριψαν το 2004 το Ευρωσύνταγμα που θα είχε ανοίξει διάπλατα την προοπτική γρήγορης πολιτικής ένωσης στην ΕΕ και δεν θα υπήρχαν τα σημερινά προβλήματα με την απουσία κοινής πολιτικής στην άμυνα, στις εξωτερικές σχέσεις, στο θέμα βέτο και σε πολλές απόψεις της οικονομίας.
Υπάρχουν επίσης οι Σοσιαλιστές, η 2η σε έδρες δύναμη, το κόμμα Progressive Alliance of Socialists & Democrats (ή απλά S & D), με πρόεδρο τον Iratxe Garcia Perez της Ισπανίας. Η Ιρλανδία δεν έχει ευρωβουλευτές σοσιαλιστές. Η Ελλάδα αντιπροσωπεύεται με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ (όχι με τον Σύριζα, αν και ο Τσίπρας προσπάθησε να εκτοπίσει την κα Γεννηματά). Υπάρχουν οι Πράσινοι με κύριους εκπροσώπους από τη Γερμανία, τις Βαλτικές χώρες και το Βέλγιο μα σε μερικές περιπτώσεις συμμαχούν ή σμίγουν με την Αριστερά (τύπου Σύριζα). Υπάρχουν και Αριστεροί με τους Μαρξιστές του Βελγίου και της Κύπρου (ΑΚΕΛ), της Τσεχίας και Γερμανίας, Ισπανίας και άλλων που συχνά όμως είναι Πράσινοι ή Σοσιαλδημοκράτες.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι ALDE (Alliance of Liberals & Democrats for Europe), οι Φιλελεύθεροι (και η ομάδα Renew Europe). Κορυφαία φυσιογνωμία είναι από το 2009 ο Βέλγος πρώην πρωθυπουργός Guy Verhofstadt (γεν. 1953).
Στην κεντρική φωτογραφία, δεξιά, ο Φέρχοφσταντ με δυο πρώην Ολλανδούς πρωθυπουργούς, ο Γιουνκέρ και ο Ρούτε.
Στις μέρες μας υπάρχει μεγάλη συνεργασία μεταξύ των Φιλελευθέρων και του κόμματος “Αναγέννηση” που υποστηρίζει τον Μακρόν.
Η βασική πολιτική θέση των Φιλελευθέρων είναι “περισσότερη Ευρώπη όσο το δυνατόν πιο γρήγορα!”.
Πρέπει να υπάρξει βαθύτερη πολιτική ενοποίηση για να δημιουργηθεί κοινή πολιτική σε κομβικά θέματα όπως ενιαία κοινή πολιτική στην Άμυνα, Εξωτερικές Σχέσεις, Ενέργεια, Υγεία και άλλους τομείς. Μερικοί όπως ο Μακρόν θέλουν πιο χαλαρή δημοσιονομική πολιτική, άλλοι όπως ο Ολλανδός Ρούτε θέλουν αυστηρότερη συγκράτηση και όχι αύξηση πόρων ή πρόσθετο δανεισμό για τις χρηματοδοτικές ανάγκες του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης. Οι Γάλλοι ηγούνται της ομάδας που θέλει αναθεώρηση των συνθηκών και του Βέτο που εμποδίζει τη γρηγορότερη συμφωνία για αποφάσεις ενώ ο Ρούτε δεν θέλει αναθεώρηση προς το παρόν.
Στην Ελλάδα Φιλελεύθεροι θα ήταν οι Πασόκοι με λιγότερο σοσιαλισμό και προσωπολατρία (Παπανδρέου) και οι Νεοδημοκράτες με λιγότερο εγωισμό και φανφαρονισμό.
Αληθινοί Φιλελεύθεροι είναι μόνο όσοι κατανοούν και προωθούν τη Γεωφορολόγηση και ριζική μεταρρύθμιση στην Παιδεία.
