1. Παράλληλα με την “πολιτική της ορθότητας” (= το πολιτικά ορθό!) στις ΗΠΑ έχει αναπτυχθεί η “κουλτούρα της ακύρωσης” cancel culture. Αυτή αναπτύχθηκε βαθμιαία κυρίως μέσω του Διαδικτύου από καλοθελητές που, όπως με το “πολιτικά ορθό”, θέλουν να επιβάλλουν αυτό που είναι καλό για σένα σύμφωνα με τα δικά τους πιστεύω – αριστεροί, δεξιοί, θρησκόληπτοι, άθεοι και ό,τι άλλο. Βαθμιαία, όμως, σχεδόν ανεπαίσθητα, όπως η βροχή και ο αέρας διαβρώνουν το έδαφος, ειδικά σε πλαγιές κοντά στη θάλασσα.
Οι νεότερες γενιές εκδηλώνουν μια πολύ πιο κριτική στάση απέναντι στη χώρα, σε όλες τις απόψεις. Είναι η γενιά των millennials που ονομάστηκαν έτσι γιατί γεννήθηκαν μετά το 1990 κι έφτασαν ενηλικίωση όταν είχε ξεκινήσει για καλά η Τρίτη χιλιετία της Κοινής Εποχής (= ο 21ος αιώνας Μετά Χριστόν). Μόνο ένας στους τρεις (33%) από αυτούς δηλώνει πατριώτης!
Υπάρχει, βέβαια, και φυλετική διάσταση (BLM π.χ.) καθώς οι Αφροαμερικανοί γενικά εξακολουθούν να έχουν περιορισμένες οικονομικές ευκαιρίες, νιώθουν τον ρατσισμό και παρασύρονται σε βία.
2. Ο Τζίμι Κάρτερ, πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ πριν δύο έτη (28/7/20) σε συνέντευξή του στον Thom Hartman δήλωσε πως οι ΗΠΑ που βασίστηκαν σε φιλελεύθερες δημοκρατικές ιδέες όπως δείχνει η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, δεν είναι πλέον δημοκρατική χώρα.
Αναφέρθηκε στις δυο αποφάσεις των σε πλειοψηφία Ρεπουμπλικάνων στο Ανώτατο Δικαστήριο, τις αποφάσεις Citizens United του 2010 και Mac Cutcheon 2014, που επιτρέπουν απεριόριστα ποσά χρημάτων να διατίθενται σε πολιτικές εκστρατείες (ενίοτε και δικαστικές).
“Τέτοια μέτρα”, είπε, “παραβιάζουν την πεμπτουσία της πολιτικής που έκαναν την Αμερική μεγάλη χώρα… Τώρα είναι μια ολιγαρχία με απεριόριστη πολιτική δωροδοκία η οποία προωθεί εκλογή Προέδρου. Το ίδιο ισχύει για Κυβερνήτες Πολιτειών και για Γερουσιαστές (…) Στην παρούσα εποχή και Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί θεωρούν αυτό το απεριόριστο χρήμα κάτι ωφέλιμο για τον εαυτό τους. ”
Εδώ η εκπομπή κόπηκε – όχι αφύσικα! Ο Κάρτερ, ο “φιστικάς”, ήταν ένας έντιμος επιχειρηματίας (παραγωγής φιστικιών) και ως 39ος Πρόεδρος προσπάθησε να εισάγει εντιμότητα και στην Ουάσιγκτον (1977-1981). Δεν ξαναψηφίστηκε ίσως διότι το κατεστημένο δεν θέλει έντιμους Προέδρους.
3. Μια επισκόπηση της Αμερικανικής Κοινωνίας “Δοκιμάζοντας θεωρίες στην Αμερικανική Πολιτική” βρήκε πως στην Αμερική επικρατεί μια Ολιγαρχία η οποία επίσης κουμαντάρει τα ΜΜΕ κι έτσι προβάλλει την ψεύτικη εικόνα του πλουραλισμού και της δημοκρατίας ενώ η κυβερνητική δράση εκφράζει κυρίως, αν όχι μόνο, τις επιθυμίες των πλουσιότερων οικογενειών.
Το γνωστό lobbying είναι ένας ευφημισμός για δωροδοκία.
Παλαιότερα οι λομπίστες/επηρεαστές μπορούσαν να κάνουν μια τροποποίηση μόνο σε ένα νομοσχέδιο ή να προσθέσουν κάτι δικό τους. Τώρα αυτοί γράφουν το νομοσχέδιο και τα δίνουν στους Εκπροσώπους ή Γερουσιαστές να τα προωθήσουν. Αυτά τώρα, ως αποτέλεσμα, είναι πολύ μακροσκελή και περίπλοκα και παραπλανητικά, τόσο που ελάχιστοι τα διαβάζουν.
Οι πολιτικοί στη Βουλή και στη Γερουσία γίνονται πάμπλουτοι. Πολλοί δικοί τους διορίζονται σε ακριβοπληρωμένες θέσεις σε Συμβούλια ολιγοπωλιακών Εταιρειών ή Ομίλων. Και με τα χρόνια επινοήθηκαν αποτελεσματικοί τρόποι για τις δωροδοκίες.
4. Οι Αμερικανοί εκλέγουν έναν Clinton, έναν Bush (junior), έναν Obama, έναν Trump – μα τίποτα ουσιαστικό δεν αλλάζει. Απλώς η διαφθορά στην Ουάσιγκτον ανεβαίνει και αλλάζουν μερικοί λομπίστες.
Από την κρίση του 1973 κι έπειτα η αμερικανική παραγωγή εκτοξεύθηκε στα ύψη, μα ο μέσος Αμερικανός μισθοδίαιτος δεν έχει δει καμιά σημαντική αύξηση στις απολαβές του, ενώ το σύστημα Υγείας παραμένει ιδιωτικό και πανάκριβο. Από την άλλη οι απολαβές για κορυφαία στελέχη εταιρειών αυξήθηκαν καθώς το όλο σύστημα οργανώθηκε για δικό τους όφελος.
Στη λίστα του Forbes το 1982 υπήρχαν 400 ονόματα με εισόδημα πάνω από 75 εκμ. (σημερινή τιμή 204 εκμ.) και μόνο 13 δισεκατομμυριούχους. Τώρα πρέπει να έχεις 2,1 δις για να μπεις στη λίστα.
Ίσως γι’ αυτό, το 2016 ο κόσμος στράφηκε στον Τραμπ απορρίπτοντας τη διεφθαρμένη οικογένεια Κλίντον των Δημοκρατικών οι οποίοι έδειξαν να την προτιμούν απέναντι στον πιο έντιμο Sanders. Σε αυτό βοήθησαν αθέατα μα και θεαματικά οι Ρώσοι του Πούτιν όπως είδαμε (77. Διεθνή: Αμερική των Ρώσων). Ο Μπάιντεν επίσης έχει, λέγεται, λερωμένη τη φωλιά του.
5. Οι Αμερικανοί ήταν περήφανοι για τη γενναιότητά τους, για την αυτάρκειά τους, για την εντιμότητα και την καρτερία τους. Μεγάλη αρετή τους ήταν η αποδοχή τραχύτητας, κινδύνου και πόνου.
Μα ουδέποτε αυτές οι αρετές ρίζωσαν βαθιά ή σε μεγάλη έκταση. Δύο παραδείγματα είναι η δουλεία που, παρά την απάνθρωπη φύση της, έγινε θεσμός κυρίως στις αριστοκρατικές Νότιες Πολιτείες, και η λεηλασία των γαιών των γηγενών Ινδιάνων τους οποίους εξαπάτησαν οι Αμερικανοί και τους κυνήγησαν μέχρι εξόντωσης και γενοκτονίας.
Αυτός ο σκληρός εγωισμός με το προσωπικό συμφέρον έχει τώρα έρθει στην επιφάνεια και ταλανίζει το έθνος ολόκληρο με την “κουλτούρα της ακύρωσης” που αμφισβητεί και τον Εθνικό Ύμνο και τη Σημαία! Υπάρχει μεγάλη, ευρύτατη άγνοια και είναι ανησυχητικό το ότι οι Αμερικανοί εκφράζουν περηφάνεια για αυτήν. Ο πόλεμος στην Ουκρανία ευτυχώς τους αφύπνισε και αναγκάστηκαν να κινητοποιηθούν. Μα πόσο μεγάλη είναι η αφύπνιση και πόσο θα διαρκέσει; Οι έφηβοι στα σχολεία στο μάθημα Ιστορίας αστειεύονται και χαζογελούν ακόμα και για την τραγωδία των Δίδυμων Πύργων στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 !
