Η Ινδία περνά, εκτός από λιγοστές περιπτώσεις, σχεδόν απαρατήρητη στη διεθνή σκηνή. Όλοι μιλάνε για την Κίνα και την άνοδό της ως δεύτερη υπερδύναμη. Παράλληλα η Κίνα κατόρθωσε να ανυψώσει πάνω από τη φτώχια 400 εκατομμύρια Κινέζους σε λίγα χρόνια – ένα σπάνιο επίτευγμα, ομολογουμένως. Και πολύ σωστά δέχεται τώρα τον σεβασμό που της αξίζει.
Η Ινδία ελκύει πολύ κόσμο με τη φιλοσοφία, τον Γιόγκα, τον Βουδισμό, τον χορό και τη μουσική και την αρχαίωνη σανσκριτική λογοτεχνία της. Έχει, όπως η Κίνα, μια παράδοση κι έναν πολιτισμό που πάει πίσω στις 3000 και 4000 έτη πκε με τις ανακαλύψεις στην κοιλάδα του Ινδού και του άφαντου ποταμού Σαρασβατί. Αλλιώς η χώρα δεν προοδεύει οικονομικά και κοινωνικά τόσο γρήγορα όσο η Κίνα. Οι καταπιεσμένες κατώτερες τάξεις παραμένουν στην απωθημένη κατηγορία και στη μιζέρια τους. Από την άλλη, αργά μα σταθερά βελτιώνεται σε πολλούς τομείς – σε ταινίες, κτήρια, σοφτγουέαρ κλπ. Τώρα και αυτή κατασκευάζει το 3ο της αεροπλανοφόρο.
Παραθέτω δυο φωτογραφίες – μια με παραδοσιακά κτήρια και μια με τη σύγχρονη Βομβάη.
Η άλλη αγνοημένη χώρα είναι η Ινδονησία. Είναι η πιο πολυάριθμη μουσουλμανική χώρα. Μα είναι ταυτόχρονα η πιο δημοκρατική ανάμεσα στις μουσουλμανικές χώρες. Η δε πρωτεύουσά της Τζακάρτα έχει μετά το Τόκιο-Γιοκοχάμα τον μεγαλύτερο πληθυσμό στην Ανατολική Ασία. Είχε πολλές ατυχίες στην πολιτικοοικονομική της ανάπτυξη μα από το 2010 και δώθε παρουσιάζει σταθερή πρόοδο και υπόσχεται πολλά.
Κι εδώ παραθέτω μια φωτογραφία παραδοσιακού κτηρίου ναού και μια από την πρωτεύουσα Τζακάρτα.
