Οι Ουκρανοί πρέπει να νικήσουν και, δίχως καμιά παραχώρηση εδαφών, να εκδιώξουν τους βαρβάρους εισβολείς ατιμωτικά. Οι Ρώσοι πρέπει να ηττηθούν ολοκληρωτικά, εξευτελιστικά.
Δυστυχώς οι υπνοβάτες που ηγούνται τα έθνη της δημοκρατικής ΕΕ, της Βρετανίας και της Αμερικής μα και της Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας, Ιαπωνίας και Ν. Κορέας, δεν φαίνονται να κατανοούν πλήρως τη σημασία αυτού του γεωπολιτικού γεγονότος.
Πρόσφατα πάλι, τέλη Σεπτεμβρίου, ο μέθυσος D. Medvedev, πρώην μαριονέτα–πρόεδρος της Ρωσίας και νυν αντι-πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της χώρας, απείλησε τη Γερμανία με βομβαρδισμό των εργοστασίων που παράγουν τους μακράς εμβέλειας πυραύλους Taurus, αν η Γερμανία προμήθευε τέτοιους πυραύλους στην Ουκρανία. Η απειλητική δήλωση έγινε αφού η κα Marie-Agnes Strack-Zimmermann πρόεδρος της Αμυντικής Επιτροπής στο Κοινοβούλιο παρότρυνε τη γερμανική κυβέρνηση να προμηθεύσει στην Ουκρανία αυτούς τους πυραύλους.
Μα ο Μεντβέντεφ και άλλοι αξιωματούχοι της πουτινικής Αυλής στο Κρεμλίνο, στα υπουργεία, στις Ένοπλες Δυνάμεις, στα ΜΜΕ, έχουν συχνά εκτοξεύσει απειλές κατά των μελών της ΕΕ (Φινλανδίας, Λιθουανίας, Πολωνίας κλπ), έστω και αν είναι μπλόφες και μπαρούφες στιγμιαίας έξαρσης.
Μόνο με μια ολοκληρωτική ήττα, όπως της φασιστικής Ιταλίας στη βόρεια Αφρική στις αρχές του 2ου ΠΠ, που ήθελε να αναβιώσει την αρχαία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Ρωσία θα έβαζε νερό στο κρασί της δικής της φιλοδοξίας για νέα Ρωσική Αυτοκρατορία.
Ευτυχώς υπάρχει η προστασία του ΝΑΤΟ, με κύριες προστάτιδες της ΗΠΑ, Καναδά, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, που θα ενεργοποιηθούν τιμωρητικά αμέσως μόλις η Ρωσία τολμήσει να επιτεθεί σε μέλος της Συμμαχίας – σε Φινλανδία, Βαλτικές χώρες, Πολωνία ή Γερμανία. Όλες αυτές οι χώρες θεωρούνται από τους κρετίνους του Κρεμλίνου “ιστορικοί εχθροί” της Αγίας Ρωσίας.
Αν οι Ρώσοι δεν εκδιωχθούν πλήρως από την Ουκρανία (το κίτρινο στον χάρτη) και μάλιστα σύντομα, όχι μόνο θα αυξηθούν οι ρωσικές απειλές, μα ενδέχεται να δούμε και άλλες επιδρομές, αφού ο Πούτιν δεν διστάζει να θυσιάσει δεκάδες χιλιάδες Ρώσων σε πολέμους. Μα ακόμα και δίχως άλλες ρωσικές επιθέσεις θα υπάρξουν δυσμενείς συνέπειες.
α) Η Αμερική και το ΝΑΤΟ θα χάσουν την υπόληψη και την εμπιστοσύνη που τόσα κράτη έχουν εναποθέσει στην ισχύ τους.
β) Η Ρωσία θα εντείνει τις ανατρεπτικές και διχαστικές προσπάθειές της στην Ευρώπη και Αμερική και θα βρει περισσότερους πράκτορες να προωθήσουν τις πολιτικές της (σαν τον Όρμπαν ή αριστερούς ή φιλορώσους καθηγητάδες). Σε όλες τις Δυτικές κοινωνίες υπάρχουν ήδη πολλοί υπονομευτές.
γ) Η Ρωσία με διάφορους χειρισμούς των δικών της καυσίμων θα επιδεινώσει το κλίμα στις αγορές αυτές ενδυναμώνοντας τις πληθωριστικές τάσεις. (Ο Ρωσικός λαός δεν γνωρίζει ούτε θέλει να μαθαίνει τι γίνεται στον κόσμο και είναι συνηθισμένος στη φτώχεια και στέρηση.)
δ) Η τωρινή ήττα της Ρωσίας θα λειτουργήσει ως προειδοποίηση για το Ιράν, τη Β. Κορέα και, βέβαια, την Κίνα και την Τουρκία, που έχουν βλέψεις ως μελλοντικές Υπερδυνάμεις.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν έπρεπε να διαρκέσει τόσο, ούτε καν να είχε αρχίσει.
Κοιτώντας τα τελευταία χρόνια, ας πούμε από το 2010 κι εδώ, βλέπουμε ξεκάθαρα πως ο Πούτιν με μεγάλη μαεστρία έφερε στο δίχτυ του την ΕΕ χάρη στην άμυαλη Μέρκελ (και τη Γερμανία) που νόμιζε πως κέρδιζε καθώς της παραχωρούσε πιο φτηνά καύσιμα. Συγχρόνως μετασχημάτιζε το καθεστώς στη Ρωσία σε απολυταρχισμό ενώ η διαφθορά αυξανόταν και ο ίδιος πλούτιζε – καθώς φυλάκιζε ή εξόντωνε απειλητικούς αντι-πουτινικούς και εκβίαζε ληστρικά τους ολιγάρχες. Από τις αρχές της προεδρίας του ξεκίνησε την κρατικοποίηση των ΜΜΕ και κυρίως των τηλεοπτικών σταθμών.
Υπήρξαν πολλές δημοσιεύσεις που προωθούσαν την ιδέα για μια νέα μεγάλη, αγνή Ρωσία που θα υπερίσχυε της άρρωστης, παρηκμασμένης Δύσης. Και η ιδέα εφαρμόστηκε με την κατάληψη της Κριμαίας (2014).
Οι Γάλλοι είδαν πως δεν μπορούσαν να κρατήσουν την Αλγερία. Νωρίτερα οι Βρετανοί είδαν πως δεν μπορούσαν να κρατήσουν την Ιρλανδία.
Οι Δυτικοί ας αναγκάσουν τη Ρωσία να δει πως δεν μπορεί να έχει την Ουκρανία!
