Αυτό είναι το δεύτερο μέρος του κεφ. 11 που έχει τίτλο “Αποδοχή” ή “Μη-παρέμβαση” (και μικρές παραλλαγές στη μετάφραση). Το πρώτο μέρος παρουσιάστηκε ως 405. Φιλοσοφία: Η ενουσία του έσχατου Τάο. Μια μικρή δυσκολία σε αυτό το 2ο μέρος είναι ο Hong Meng, όνομα που μεταφράστηκε ως “Ανόητη πάπια” (N. Correa), “Μεγάλη Απόκρυψη” (B. Watson), “Μέγα Νεφέλωμα” (Lin Yutang) και “Ζωτική Αρχή” (H. Giles). Είναι πιθανόν άλλοι να έχουν άλλη μετάφραση. Χρησιμοποιώ «Καλοκρυμμένος» που καλύπτει την Πάπια και την Απόκρυψη και τη φράση (όλοι συμφωνούν σε αυτήν) “τον βλέπει μέσα από τα κλαδιά” και για τον άλλο πρωταγωνιστή το Συννεφιάς από τον Watson.
Ο Συννεφιάς (Yun Jiang), ταξίδευε ανατολικά και πέρασε μέσα από τα κλαδιά του μαγικού δέντρου Φουγιάο. Τότε συναπάντησε τον Καλοκρυμμένο που πηδούσε πεταχτά και χτυπούσε τους μηρούς του. Ο Συννεφιάς σταμάτησε στιγμιαία με έκπληξη και ρώτησε: “Ποιος είσαι γεράκο; Τι κάνεις εδώ;”
«Διασκεδάζω χοροπηδώντας!» απάντησε ο άλλος και συνέχισε να χοροπηδά.
“Έχω μια ερώτηση,” είπε ο Συννεφιάς. “Ωχ, ωχ” έκανε ο άλλος κοιτώντας τον και σηκώνοντας για πρώτη φορά το κεφάλι του.
“Το πνεύμα του Ουρανού είναι σε δυσαρμονία” είπε ο Συννεφιάς. “Το πνεύμα της Γης είναι συμπιεσμένο. Οι έξι πνοές είναι συγκεχυμένες [yang, yin, αέρας, νερό, φως, σκοτάδι: [Giles, Lin Yutong] (1) Οι 4 εποχές δεν έχουν τη φυσική τους διαδοχή.
(1) [N. Correa “ή 6 ζωτικές ενέργειες – οργή, χαρά, πόνος, ηδονή, αγάπη, μίσος”]
Εγώ θέλω τώρα να εναρμονίσω τις 6 επιδράσεις έτσι ώστε να τρέφονται οι λαοί και να εκπαιδευτούν για τη ζωή. Ξέρεις πώς μπορώ να το κάνω;”
Ο Καλοκρυμμένος κούνησε το κεφάλι του, πάντα χοροπηδώντας και χτυπώντας τους μηρούς του: “Α, δεν ξέρω! Δεν έχω ιδέα!”
Έτσι ο Συννεφιάς δεν πήρε απάντηση. Μα σε τρία χρόνια ξαναπήγε ανατολικά πάνω από τις ερημιές του βασιλείου Song και συναπάντησε τον Καλοκρυμμένο. Κατευχαριστημένος έσπευσε κοντά του κι είπε: “Ω ουράνιε, δεν με έχετε ξεχάσει ελπίζω. Δεν με ξεχάσατε;…” Μετά υποκλίθηκε δυο φορές θέλοντας να μάθει από τον άλλο.
Εκείνος είπε: “Εδώ κι εκεί πετώ, δεν ξέρω τι αναζητώ. Η άσκοπη περιπλάνηση δεν ξέρει πόθεν έρχεται και που θα πάει. Περιφέρομαι χαρούμενος κι αναμένω παρατηρώντας τα αναπάντεχα γεγονότα. Τι μπορώ να ξέρω εγώ;”
Συννεφιάς: “Κι εγώ νιώθω άσκοπος περιπλανώμενος μα ο κόσμος με ακολουθεί σαν να πηγαίνω σε κάτι αξιόλογο. Πρέπει τώρα να τους φροντίζω. Για χάρη τους ίσως να μου δώσεις κάποια καθοδήγηση.”
Καλοκρυμμένος: “Ό,τι φέρνει χάος στην ευταξία του Ουρανού κι είναι αντίθετο με τα φυσιολογικά μέτρα, το αναλαμβάνουν οι μυστικές δυνάμεις της Φύσης. Μα στη σύγχυση, στον κατακερματισμό, ακόμα και τα ζώα χωρίζονται από τις αγέλες τους, τα πουλιά από τα σμήνη τους σκορπούν και κακαρίζουν όλη νύχτα, δέντρα ξεραίνονται, ανθοί μαραίνονται, ακόμα κι έντομα δυστυχούν, Κι αυτό οφείλεται στους κυβερνήτες που θέλουν να τα ελέγχουν όλα”.
Συννεφιάς: “Καλά, όμως εγώ τι κάνω;”
Καλοκρυμμένος: “Σώπαινε! Νιώθω πολύ πικρία. Πήγαινε πίσω, στην πηγή!”
Συννεφιάς: “Τόσο σπάνια σε συναντώ, ω Ουράνιε! Λίγη ακόμα καθοδήγηση.”
Καλοκρυμμένος: “Εντάξει τότε. Πρόσεχε πως θα τρέφεται ο νους. Υιοθέτησε την πειθαρχία της μη-παρέμβασης κι άσε τα πράγματα να βελτιώνονται με το φυσικό τους μέτρο. Ξέχνα το σώμα σου, ενεργοποίησε τη νόησή σου. Αγνόησε τις διαφορές, βρες τη μεγάλη ενότητα βαθιά, πλατιά σαν τον ωκεανό, μην τα θες όλα να εναρμονίζονται με σένα. Ψάξε τον νου και βρες το πνεύμα. Μείνε δίχως εγώ, ένα κενό. Όλα τα Μύρια Όντα τελικά στη ρίζα τους θα επιστρέψουν. Χωρίς να γνωρίζουν πώς, θα επιστρέψουν. Σε σύγχυση, θολούρα κι ασυναρτησία περνούν την περισσότερη ζωή τους οι άνθρωποι. Μόνο αν το αντιληφθούν, και μόνο τότε, θα βγουν από την παγίδα. Μη ψάχνεσαι να κατηγοριοποιείς και μη σκαλίζεις τα πώς και τα γιατί: τα πράγματα όλα ωριμάζουν στα φυσικά μέτρα της ζωής τους.”
“Ω Ουράνιε, μου χάρισες την αρετή σου, μου δώρισες τα μυστικά σου. Αυτό που γύρευα μια ζωή, τώρα το βρήκα. Ελπίζω να καταλαβαίνω!” Είπε ο Συννεφιάς κι αφού υποκλίθηκε ως το έδαφος, πήρε πάλι τον δρόμο του.
