1. Τι γεύση έχει ένα μανταρίνι; Ή ένα μήλο;
Όποια ποικιλία και αν πάρεις, όσο ειλικρινά και αν προσπαθήσεις να περιγράψεις τη γεύση, ο άλλος δεν θα καταλάβει. Για να καταλάβει τη γεύση, πρέπει να την εμπειραθεί ο ίδιος – να δαγκώσει το φρούτο και να το γευτεί.
Η γεύση δεν είναι ζήτημα όρασης και ματιού ή ακοής και αυτιού: είναι άλλη αίσθηση – στόματος, γλώσσας, ουρανίσκου.
Ομοίως η νόηση (= λειτουργία του νου που παρεμπιπτόντως, κυβερνά τη λειτουργία των 5 αισθήσεων) δεν μπορεί να γίνει γνωστή μέσω αισθήσεων. Ανήκει σε άλλο επίπεδο (ή άλλο κόσμο) και μόνο ο άνθρωπος ο ίδιος στον εαυτό του μπορεί να τη γνωρίζει, βλέποντας, έχοντας επίγνωση της λειτουργίας της.
Το ίδιο, βέβαια, ισχύει για τη συνειδησία consciousness η οποία εκδηλώνεται ως νόηση και άλλες νοητικές λειτουργίες (συλλογισμός, κατηγοριοποίηση, σύγκριση, υπολογισμός, σχεδιασμός, αξιολόγηση κλπ. ) και τις εποπτεύει όλη την ώρα, έχοντας επίγνωση.
2. Ο Helmut Schmidt (όχι ο καγκελάριος!) έφυγε από τη Γερμανία και το πανεπιστήμιο της Cologne και πήγε στην Αμερική ως ερευνητής φυσικός στη Boeing Scientific Research Laboratories στο Σιάτλ.
Γνώριζε για τα παραψυχολογικά πειράματα με ζαριές που είχε κάνει ο βιολόγος Δρ. Β.J Rhine στη δεκαετία 1930 και τα ευρήματα είχαν δημοσιευθεί το 1943 στο Journal of Parapsychology.
O Schmid δεν ήταν πολύ απασχολημένος και στον έξτρα χρόνο του ανέπτυξε (1969) τη συσκευή Random Number Generator, μια μηχανή με 4 φωτάκια (κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, γαλάζιο) που άναβαν εντελώς ακανόνιστα. Υπήρχαν μικρά κουμπιά κάτω από τα φώτα (λαμπάκια) και δυο μετρητές στο πάνω μέρος.
Ο πειραματιστής καθόταν μπροστά και πατούσε το κουμπί του χρώματος που νόμιζε θα άναβε αμέσως. Ο ένας μετρητής κατέγραφε τις επιτυχίες και ο άλλος τις αποτυχίες. Πολύ απλό.
O Schmid έκανε πολλές εκατοντάδες πειράματα. Μόνο μια σειρά την οποία έκανε στο πανεπιστήμιο Syracuse με δυο καθηγητές συνεργάτες θεωρήθηκε από τον σκεπτικιστή James Alcock να έχει εγκυρότητα και συστήθηκε στο Συμβούλιο Εθνικής Έρευνας για πρόσθετη διερεύνηση. Είχε διαπιστωθεί μια πλεονεκτική διαφορά 10.000 προς 1 πως δεν ήταν τυχαία αποτελέσματα.
3. Την επόμενη 10ετία πολλοί άλλοι πειραματίστηκαν με αυτές τις μηχανές σε Ψάι εκδηλώσεις, δηλαδή στην επιβολή ή πρόβλεψη συγκεκριμένου μοτίβου έτσι που να σταματήσει πια η τυχαία, εντελώς ακανόνιστη διαδοχή.
Στο πανεπιστήμιο Princeton το 1979 ο Robert Jahn (καθηγητής Μηχανικής και Τεχνολογικής ανάπτυξης), με βοηθό τη Brenda Dunne (ψυχολόγο από το πανεπιστήμιο Σικάγο), ξεκίνησε το πρόγραμμα PEAR (= Princeton Engineering Anomalies Research) όπου σε σειρές πειραμάτων θα δοκιμάζονταν οι ικανότητες για Ψάι φαινόμενα.
Όντας εξαίρετος μηχανικός (με συμβολή στα διαστημικά προγράμματα της NASA) ο Jahn βελτίωσε τη συσκευή RNG του Shmidt σε μηχανή που μετονόμασε Random Event Generator, REG.
Οι πειραματιστές που λάμβαναν μέρος στις δοκιμές έπρεπε να επιτύχουν σημαντικά υψηλότερες από τον μέσο όρο του τυχαίου ή σημαντικά χαμηλότερες διαδοχές αριθμών επιβάλλοντας στη μηχανή τα μοτίβα με τη νόησή τους.
Το 1987 ο Jahn και η Dunne δημοσίευσαν το Margins of Reality: The Role of Consciousness in the Physical World (London, Harcourt) στο οποίο ανέλυαν τα ευρήματά τους από περίπου 500.000 δοκιμές με επιτυχίες 52% (πολύ πιο πάνω από το αναμενόμενο ποσοστό του τυχαίου).
4. Τα πειράματα PEAR δέχθηκαν, βέβαια, σφοδρές επικριτικές επιθέσεις από τον επιστημονικό κύκλο και τους επαγγελματίες σκεπτικιστές που πάντα βρίσκουν ελαττώματα κι ελλείψεις στα πρωτόκολλα των πειραμάτων ή προτάσσουν εξηγήσεις που δεν εμπλέκουν καθόλου υπεραισθητήριες/υπερφυσικές ικανότητες.
Στον τομέα της Μηχανικής ο Jahn είχε ακλόνητη φήμη και η διδασκαλία του στο πανεπιστήμιο ήταν πολύ καλή. Επίσης χρηματοδοτούσε αυτές τις έρευνες με λεφτά που του έδιναν ενδιαφερόμενοι ιδιώτες (όχι το πανεπιστήμιο). Έτσι η Πρυτανεία δεν είχε σοβαρή δικαιολογία να του απαγορεύσει τα πειράματα ή να τον εκδιώξει. Και ο Jahn συνέχισε ως το 2007 και κατά καιρούς δημοσίευε τα ευρήματά τους με την Dunne σε σοβαρά επιστημονικά περιοδικά.
Το άρθρο Science of the Subjective (329. Φιλοσοφία: Ισορροπημένη προσέγγιση; τμήμα § 6) περιγράφει πρωτόκολλα που εφαρμόσθηκαν και μια προσέγγιση που συνδυάζει την επίσημη “αντικειμενική” (ματεριαλιστική) επιστήμη με την υποκειμενική άποψη (που αποδέχεται τα φαινόμενα Ψάι). Άλλα άρθρα ακολούθησαν το 1997 και το 2000 στο ίδιο έγκριτο περιοδικό.
Εκτός από τη Dunne ο Jahn είχε τη συνεργασία των ψυχολόγων R. Nelson και Angela Thompson, του ηλεκτρολόγου-μηχανικού J. Bradish και του φυσικού Y. Dobyns.Οι δοκιμές ξεπέρασαν τις 750.000 με επιτυχίες 52% ως 54% που ήταν ποσοστά σημαντικά ανώτερα του τυχαίου.
5. Υπήρξαν πάλι επικρίσεις από τους J. Palmer και J. Alcock.
Διορθώνοντας τα ελαττώματα που επισήμαναν οι δυο σκεπτικιστές, η ομάδα του PEAR έκανε πρόσθετες σειρές πειραμάτων. Τα αποτελέσματα της πρώτης σειράς με 7.500 δοκιμές έδειξαν την ίδια στατιστική επιτυχία.
Οι δοκιμές συνεχίστηκαν με τη συνεργασία του Dean Radin ο οποίος εισήγαγε νέες αυστηρότερες δικλείδες ασφαλείας. Μα τα ευρήματα είχαν ίδια επιτυχία.
Σε ορισμένες περιπτώσεις οι μέτοχοι λειτουργούσαν με διόραση/προαίσθηση καθώς προέβλεπαν τι θα ακολουθούσε. Σε άλλες επέβαλλαν με τη νόηση τη διαδοχή. Πολλοί είχαν μια σχέση συναισθηματικής αρμονίας κι ευλάβειας με τη μηχανή που εργάζονταν.
Παράλληλα έγιναν και πειράματα ψυχοκίνησης με 25 μετόχους σε πάνω από 3.000 δοκιμές. Και σε αυτές σημειώθηκαν αποτελέσματα πολύ πιο πάνω από το τυχαίο.
6. Για τον Jahn,την Dunne και την ομάδα τους, τα αποτελέσματα έδειξαν με βεβαιότητα και σαφήνεια πως η ανθρώπινη νόηση επιδρούσε άμεσα (δίχως υλική επαφή) στη λειτουργία της REG μηχανής. Ένα υποσυνείδητο μέρος του νου, θεωρούσαν, βρισκόταν σε άμεση επαφή-επικοινωνία με το Πεδίο Μηδενικού Σημείου που είναι (κατά τους θεωρητικούς) το “υποσυνείδητο” του υποατομικού κβαντικού πεδίου.
Η νόηση μπορεί να επιδρά πάνω στον υλικό κόσμο και να τον μεταβάλλει.
Το ανθρώπινο “υποσυνείδητο” είναι στην πραγματικότητα ένα επίπεδο ανώτερης λειτουργίας του νου με το οποίο όμως η συνηθισμένη, κοινή νόησή μας δεν έχει συχνή επαφή ή εξοικείωση: γιαυτό λέγεται “υποσυνείδητο” ενώ είναι μια ανώτερη συνειδησιακή λειτουργία. Το Πεδίο Μηδενικού Σημείου είναι το άγνωστο, μη-μετρήσιμο, μυστηριώδες “κενό” από το οποίο εμφανίζονται και στο οποίο εξαφανίζονται τα διάφορα υποατομικά σωματίδια.
7. Η νόηση είναι εκδήλωση της συνειδησίας που είναι η ανώτερη δύναμη του ανθρώπου μα παραμένει σχεδόν εντελώς άγνωστη, ανεξερεύνητη. Τι είναι η συνειδησία;
Τώρα διαβάζετε και ακούτε το διάβασμα να ηχεί στον νου σας. Καταλαβαίνετε το νόημα των ήχων στον νου σας. Μπορεί να αμφιβάλλετε, να συμφωνείτε ή να διαφωνείτε. Μα γνωρίζετε τι γίνεται στον νου σας, έχετε επίγνωση κάθε είδους εντύπωσης κι ενέργειας.
Εκείνο που έχει επίγνωση, γνωρίζει και κατανοεί, μα το ίδιο μένει αθέατο, άγνωστο και απερινόητο – εκείνο είναι η συνειδησία. Και μόνο εσείς, ξεχωριστά, ατομικά, εσωτερικά, ο καθένας και η καθεμιά, έχετε επίγνωση του νοητικού (όχι εγκεφαλικού) κόσμου σας.
Η συνειδησία δεν έχει όγκο, μάζα – μήκος, πλάτος, ύψος, βάρος. Υπάρχει κι εποπτεύει τα πάντα στον νου μα μένει αθέατη απροσπέλαστη. Δεν μπορεί να μελετηθεί διότι εκείνη είναι ο έσχατος μελετητής.
Δεν μπορεί να υπάρξει επιστήμη της συνειδησίας. Μα μπορούν οι επιστήμες να είναι μηχανικές, περιορισμένες, ή ενσυνείδητες.
