1. Στο Ισλάμ περισσότερο από τις δυο άλλες Αβρααμικές θρησκείες (τον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό) αμείβεται η πίστη στον Αλλάχ και τιμωρείται η απιστία. Στο Κοράνι καταδικάζεται όποιος δεν πιστεύει στον Αλλάχ πολύ περισσότερο ως αμαρτωλός έστω κι αν είναι δίκαιος ή έντιμος! Ο άνθρωπος καταδικάζεται στην ατέρμονη οργή του Αλλάχ στην κόλαση όχι τόσο για το τι πράττει μα για το τι πιστεύει!
Είναι δε πολύ παράξενο πως και Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι καταδικάζουν (και μισούν) τους Εβραίους παρότι η Παλαιά Διαθήκη των Ιουδαίων αποτελεί ένα ισχυρό σκέλος και για τις δύο θρησκείες.
2. Οι Εβραίοι επισύρουν πολύ περισσότερο μίσος και συχνότερα στο Κοράνι από τους Χριστιανούς. Οι Εβραίοι είναι υποκριτές (Κ2.14.44) επαναστατούν κατά των Προφητών και απορρίπτουν την καθοδήγησή τους (2.55)· φονεύουν τους Προφήτες (2.61). Είναι άκαρδοι και ανελέητοι (2.74), πρέπει να καταφρονούνται σαν πίθηκοι (2.65)· προτιμούν το συμφέρον τους από τη διδασκαλία του Μωάμεθ (2.87)· ο Αλλάχ τους έχει καταραστεί για την απιστία τους (2.88)· έχουν επισύρει επάνω τους την οργή και ξανά την οργή του Αλλάχ (2.90)· θα μείνουν στην κόλαση υπό την κατάρα του Αλλάχ κ.λπ., δεκάδες άλλα χωρία ως το κεφ. 59 “είναι δειλοί” (13-14)! Και το 96.6. “Όσοι δεν πιστεύουν, δηλ. ο λαός της Γραφής (=Εβραίοι) και ειδωλολάτρες (Ινδουιστές) θα παραμείνουν στην φωτιά της Κόλασης”!
Όμοια χωρία βρίσκουμε και για τους Χριστιανούς “που λοξοδρόμησαν και οδήγησαν άλλους μακριά από την Ορθή Οδό” (5.77 κ.λπ.-κ.λπ.).
Υπάρχουν πολλά χωρία που δεν ονοματίζουν Εβραίους ή Χριστιανούς. Μα σύμφωνα με τον Al-Tirmidhi ο Adi Ibn Hatim, ηγέτη της φυλής των Tayy και σύντροφο του Μωάμεθ, που πολέμησε τους αποστάτες και άφησε πολλά σχόλια, έγραψε: “Ρώτησα τον Απεσταλμένο του Αλλάχ ‘ποιοι είναι αυτοί που επέσυραν την οργή του Κυρίου’ κι εκείνος είπε ‘Οι Εβραίοι’. Ομοίως ρώτησα ποιοι είναι αυτοί που λοξοδρόμησαν κι εκείνος είπε ‘Οι Χριστιανοί’. Έτσι και οι δυο θα υποστούν την οργή του Αλλάχ”.
3. Ενώ συχνότατα οι Μουσουλμάνοι λένε τον Αλλάχ πάνσοφο, πανάγαθο και πολυεύσπλαχνο, σε όλα τα χωρία παραπάνω τον βλέπουμε να εκδηλώνει μεγάλη οργή και να στέλνει στην κόλαση τους ανθρώπους επειδή δεν πιστεύουν σε εκείνον, τον Αλλάχ του Ισλάμ, μα τον δικό τους Θεό – που επίσης απαγορεύει την πίστη σε άλλον Θεό!
“Να πολεμάτε όσους δεν πιστεύουν στον Αλλάχ και στην Τελευταία Ημέρα (=Κρίσης)… και δεν αναγνωρίζουν το Ισλάμ ως θρησκεία της αλήθειας”. (Κοράνι, 9.29). Υπάρχουν και άλλα χωρία με την ίδια προτροπή. Στο 33 λέγεται “Εκείνος [=ο Αλλάχ] έστειλε τον Απεσταλμένο του με την καθοδήγηση και τη θρησκεία της αλήθειας έτσι που να επικρατήσει πάνω σε όλες τις θρησκείες και ας μην αρέσει αυτό στους αλλόθρησκους”.
Από την αρχή λοιπόν υπάρχει προτροπή στη βία και στον πόλεμο.
4. Και στο Sahih Bukhari, που είναι μια συλλογή από σχόλια ταξινομημένα από τον Muhammad al–Bukhari (πέθανε το 850 κ.ε.) επαναλαμβάνεται: “Να πολεμάτε όσους δεν πιστεύουν στον Αλλάχ. Να κάνετε ιερό πόλεμο (jihad)…”
Αυτή η προτροπή για πόλεμο στους απίστους δεν δίνεται επειδή οι άλλοι κάνουν κάτι κακό – κλέβουν ή εξαπατούν ή σκοτώνουν – μα μόνο επειδή πιστεύουν σε άλλο Θεό και ακολουθούν άλλο (μα μη εγκληματικό!) κώδικα ηθικής και δόγματα διαφορετικά.
Αυτή η αντίληψη και συμπεριφορά εκδηλώνει σχεδόν απίστευτη αλαζονεία, παραλογισμό και τυφλό φανατισμό εκ μέρους των Μωαμεθανών.
Έχω γνωρίσει πολλούς καλοσυνάτους, αξιοπρεπείς, γενναιόδωρους Μωαμεθανούς και είμαι βέβαιος πως σε όλον τον Αραβικό κόσμο υπάρχουν πάρα πολλοί άλλοι, εξίσου καλοί και ενάρετοι, που θα νιώθουν άβολα για τις ακρότητες κι εξαλλοσύνες των φανατικών ισλαμιστών.
Μα η προτροπή για πόλεμο και βία υπάρχει πολύ καθαρά στη θρησκευτική παράδοση και την ιστορία τους.
