Διότι αν η ζωή και η νοημοσύνη δεν προϋπήρχαν ως δυνατότητα στην αρχή, δεν θα μπορούσαν να εμφανιστούν. Όπως δεν παράγεται γάλα από γόπες ή γεράκια.
Πολλοί πιστεύουν πως εμείς οι άνθρωποι εδώ, πάνω στον πλανήτη Γη, είμαστε το μόνο είδος με νοημοσύνη στο σύμπαν. Και χριστιανοί στοχαστές και διάφοροι επιστήμονες.
Οι Χριστιανοί (και Ιουδαίοι) βασίζονται πάνω στα πρώτα κεφάλαια της «Γένεσης» στην Παλαιά Διαθήκη. Εκεί μαθαίνουμε πως ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν, τη Γη και την Οργανική Ζωή πάνω στη Γη και τον άνθρωπο. Η αφήγηση αυτή περιορίζει τη δημιουργία ζωής και νοημοσύνης μόνο στον άνθρωπο. Δεν υπάρχουν ενδείξεις πως ο Θεός δημιούργησε και άλλους πλανήτες (ή έστω έναν) με όντα νοήμονα σαν τον άνθρωπο.
Υπάρχουν όμως δυο σοβαρά επιχειρήματα που αντικρούουν αυτήν την καθαρά θρησκόληπτη άποψη. Πρώτον υπάρχει η Βεδική Παράδοση που είναι πολύ αρχαιότερη της χριστιανικής και ιουδαϊκής που αναφέρει πολλές ακτίνες δημιουργίας, πολλούς άλλους κόσμους με νοήμονα όντα. Οπότε, δεν χρειάζεται να δώσουμε πίστη στην Παλαιά Διαθήκη. Δεύτερον, η αφήγηση στην ΠΔ είναι αντιφατική, αφού στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης ο Θεός πλάθει τον άνθρωπο μετά τη σύνολη δημιουργία και τα ζώα (εδάφιο 25), ενώ στο 2ο κεφάλαιο (εδ. 18-19) τα ζώα πλάθονται μετά τη δημιουργία του Αδάμ και ακόμα πιο ύστερα πλάθεται η Εύα (εδ.21).
Εκτός του ότι είναι αντιφατικές οι δυο αφηγήσεις είναι παιδαριώδεις με πολύ έντονο το στοιχείο του μύθου. Οι εξειδικευμένοι λόγιοι μας διαβεβαιώνουν πως οι μύθοι της Γένεσης είναι δάνεια και διαμορφώσεις μύθων από την Αίγυπτο και τη Μεσοποταμία.
Μπορούμε λοιπόν ν’ αγνοήσουμε αυτήν τη θρησκόληπτη άποψη.
Η επιστημονική θεώρηση λέει σε γενικές γραμμές πως η έγερση ζωής στον πλανήτη Γη, όπως και η δημιουργία του πλανήτη και του ηλιακού συστήματος, έγινε με φυσικές ενέργειες από την πρωτόγονη έκρηξη (big bang) της άγνωστης Μοναδικότητας (Singularity). Μα η έγερση αυτή έγινε χάρη σε μια διαδοχή απίστευτων συμπτώσεων – μια στα εκατομμύρια και περισσότερο. Πρώτα έχουμε τη δημιουργία του ηλιακού συστήματος. Μετά έχουμε τον ήλιο, μετά τη Γη και τα διάφορα υλικά στοιχεία και τις αλληλεπιδράσεις τους να δημιουργούν συνθήκες όπου να μπορεί να επιβιώσουν έμβιοι οργανισμοί. Μετά ένας από αυτούς να εξελιχθεί σταδιακά στο ον άνθρωπος με τη μοναδική σε ισχύ νοημοσύνη του. Οι πιθανότητες ήταν σχεδόν ανύπαρκτες μα αρκετές, ως φαίνεται, γι’ αυτήν την εξέλιξη.
Έτσι βγαίνει το συμπέρασμα πως είναι δύσκολο ως αδύνατο να επαναληφθεί αυτή η διαδικασία σε άλλα συστήματα.
Αλλά κι εδώ υπάρχουν δυο σφάλματα στη στόχαση..
Πρώτον, όσο αστρονομικές και αν είναι οι αντίξοες πιθανότητες να μην είχε προχωρήσει αυτή η διαδοχή των γεγονότων στην εξελικτική πορεία προς τον άνθρωπο, άλλο τόσο αστρονομικοί είναι οι αριθμοί των γαλαξιών που γνωρίζουμε να υπάρχουν στο ορατό μας σύμπαν. Εφόσον υπάρχουν τρισεκατομμύρια τέτοιοι σχηματισμοί δεν είναι παντελώς απίθανο να υπάρχει κάπου ένας πλανήτης με συνθήκες ευνοϊκές για έμβια νοήμονα όντα.
Πολλοί επιστήμονες αποδέχονται αυτήν την πιθανότητα.
Μετά, εφόσον εγέρθηκε η ζωή σε κάποιο χημικό σχηματισμό για να δώσει τον οργανικό (= έμβιο) σχηματισμό στη συνέχεια σε συνθήκες που επιτρέπουν την ανάπτυξή του, η ζωή ως δυνατότητα πρέπει να υπήρχε σε κείνη την Πρωτουσία Singularity στην αρχή-αρχή.
Κι εφόσον εγέρθηκε νοημοσύνη ακόμα και στα πρωτόγονα πλάσματα στο νερό ή στη στεριά, αυτή η ιδιότητα επίσης πρέπει να υπήρχε στην Πρωτουσία Singularity και να έδινε κατεύθυνση στην εξέλιξη από τα πολύ απλά όντα στα πιο περίπλοκα.
Διότι αν η ζωή και η νοημοσύνη δεν προϋπήρχαν ως δυνατότητα στην αρχή, δεν θα μπορούσαν να εμφανιστούν. Όπως δεν παράγεται γάλα από γόπες ή γεράκια!
Επομένως δεν είναι τόσο απίθανο η εξελικτική διαδικασία να έχει παρουσιαστεί με διαφορετικές ίσως μορφές σε άλλα μέρη του σύμπαντος.
