«Ο Αλλάχ υποσχέθηκε στους πιστούς – άντρες και γυναίκες – Κήπους, που από κάτω τους κυλούν ποτάμια, για παντοτινή τους διαμονή: όμορφα μέρη σε κήπους αιώνιας ευδαιμονίας.» (Κοράνι 9.72)
Νωρίτερα, π.χ. στο 3.15, λέγεται πως για τους πιστούς ευσεβείς «υπάρχουν Παράδεισοι, που από κάτω τρέχουν ποτάμια, και όπου για πάντα θα παραμείνουν με συζύγους αγνές και την εύνοια του Αλλάχ». Ομοίως, στο 2.25. Στο 13.85 έχει ευκαρπία και σκιερούς τόπους. Στο 22.25 προστίθενται «βραχιόλια χρυσά, μαργαριτάρια για στολισμό και μεταξωτές ενδυμασίες. Στο 37.41-50 κάθονται σε θρόνους και πίνουν λευκό κι εύγευστο ποτό από πηγές, με γυναίκες αγνές ομορφομάτες και σεμνές. Κι επαναλαμβάνεται στο 44.51-56. Στο 47.15 προστίθεται «νερό αδιάφθορο… γάλα… γλυκό κρασί και ποτάμια μέλι».
Στο 52.17-25 θα τρώνε φρούτα και κρέας και θα υπηρετούνται από «έφηβους [όμορφους] σαν καλά φυλαγμένα μαργαριτάρια.»
Στο 55.46-76 και 56.15-36 η εικόνα εμπλουτίζεται με: αξιοπρεπείς γυναίκες, αγνές παρθένες με όμορφα, λαμπερά μάτια που ούτε τζιν ούτε άνθρωπος τις έχει αγγίξει· αφθονία φρούτων και λωτόδεντρα, χουρμάδες, ρόδια· τόπος σκιερός με ποτάμια κ.λπ. και κρέας πτηνών· θρονιά από χρυσό και πετράδια, στρώματα με πράσινα προσκέφαλα, χρυσοκεντημένα και μεταξωτά…
Επαναλαμβάνονται οι περίγραφες μ’ έφηβους να υπηρετούν (με δισκοπότηρα ασημένια κ.λπ.) και με ομορφομάτες παρθένες, σε κήπους σκιερούς, με θρονιά και στρώματα, με ανεξάντλητες πηγές κ.λπ. κ.λπ. (76.2-21, 77.41-3, 78.31-4, 83. 25-28).
Ο παράδεισος είναι, λοιπόν, μια προέκταση της ιδανικής ζωής πολυτελείας για τους Άραβες στην άνυδρη γη της αραβικής χερσονήσου. Συλλογιστείτε το ζεστό, ξηρό κλίμα: λιοπύρι, άμμος, ξεραΐλα, δύσκολη καλλιέργεια λαχανικών, σιτηρών, οπωροφόρων (εκτός από χουρμάδες) και δύσκολη κτηνοτροφία και κυνήγι. Είναι το όνειρο κάθε άντρα – καθώς προστίθενται «αγνές παρθένες».
Μα πως θ’ απολαμβάνουν οι πιστοί αυτά όλα ενώ θα είναι ασώματες ψυχές; Διότι χρειάζονται υλικά σώματα κι αισθήσεις για τέτοιες απολαύσεις.
Και καλά ό Μωάμεθ, ένας αγράμματος καμηλιέρης, μπορεί να τα πίστευε αυτά στην άγνοια και αμορφωσιά του (αν και δεν το νομίζω αυτό). Μα οι μεταγενέστεροι στοχαστές είναι δυνατόν να πίστευαν τέτοιες ανοησίες και πώς θεωρούσαν ανώτερο Προφήτη και υπέρτατο Άνθρωπο τον άντρα που τις δίδασκε ως θεόπνευστες και θεόπεμπτες;
