Μερικές απόψεις εξέτασα στο Φιλ537: Αιώνια κόλαση.
Όπως ο παράδεισος για τους πιστούς Μουσουλμάνους είναι ο ιδανικός τόπος για τον Άραβα που υποφέρει στη ζέστη και ξεραΐλα της άνυδρης ερήμου της χώρας του, έτσι και η κόλαση είναι μια επέκταση των κλιματικών συνθηκών της Αραβίας μα πολύ χειρότερη με βασανιστήρια μαστίγιου, σίδερου και φωτιάς.
Στο 40.72-6 διαβάζουμε: «Μπείτε στις πόρτες της Κόλασης για να μείνετε μόνιμα εκεί – σε φρικτή παραμονή.» Χαλινάρια και αλυσίδες θα τους τυλίξουν, θα βυθιστούν σε καυτό, δύσοσμο υγρό και θα πυρποληθούν στη φωτιά!
Οι πρώτες σύντομες μνείες της κόλασης είναι στο 2.23, 81.175. Στις Χριστιανικές και Ιουδαϊκές Γραφές δεν υπάρχουν λεπτομερείς περιγραφές των βασανισμών στην κόλαση. Μα στο Κοράνι υπάρχουν (και στα μεταγενέστερα hadith). Μα πώς θα νιώσει το κάψιμο, τη δυσοσμία και τον πυρπολισμό η άυλη ψυχή αφού δεν θα έχει το σώμα με το νευρικό δίκτυο και τον εγκέφαλο;…
Στο 44.43 ο κολασμένος θα τρώει τον καρπό «Ζακκούμ» που θα κατεβαίνει στα σπλάχνα του σαν λιωμένος καυτός χαλκός! Μετά θα χύνεται καυτό νερό στο κεφάλι του!
Το Ζακκούμ επαναλαμβάνεται στο 56.52 όπου, νωρίτερα, προστίθεται μια «φαρμακερή φωτιά», ζεματιστό νερό και μαύρος καπνός (56.42-3).
Άλλο δέντρο, πικρό, δύσοσμο και αγκαθωτό είναι το «Νταρίκ» (88.4-7) που συνοδεύεται με ζεματιστό νερό. Δεν θα δοκιμάζουν οι αμαρτωλοί τίποτα δροσερό, μόνο καυτό υγρό που ρευστοποιείται από τη σάρκα τους (78.25)!
Στο 22.19-22 οι αμαρτωλοί θα φορούν φλεγόμενα ενδύματα ενώ καυτό νερό θα πέφτει στα κεφάλια τους, μέσα στο κορμί και σε όλο το δέρμα τους (!) – όσο δύσκολο και να φαίνεται! Θα υπάρχουν επίσης σιδερένια ραβδιά για να τους χτυπούν. Και καθώς θα νομίζουν πως ξεφεύγουν από εκεί, θα σπρώχνονται πίσω πάλι ακούγοντας μια φωνή “Δοκιμάστε τα βασανιστήρια της φωτιάς”.
Είναι πολύ παράξενο που οι σοφοί του Ισλάμ, οι φιλόσοφοι, στοχαστές, μύστες, θεολόγοι, ιμάμηδες κ.λπ., δεν αντιλαμβάνονται ή δεν λένε τίποτα για το ότι για να υπάρξει εμπειρία πόνου, για να φλέγεται το σώμα, για να τρέχει λιωμένος χαλκός ή ζεματιστό νερό μέσα στα σπλάχνα και παρόμοια, πρέπει να έχεις υλικό κορμί και η ψυχή δεν το έχει μετά θάνατο!
Αξιοπρόσεκτη είναι και η εμμονή για τον αδιάκοπο βασανισμό και τον συνεχή πόνο που δείχνει μάλλον σαδισμό.
Στο 4.56 αυτή η σαδιστική διάθεση γίνεται ανατριχιαστική:
«Όσοι απορρίπτουν τα σύμβολά μας (ή σημεία) θα ριφθούν στη Φωτιά. Μόλις το δέρμα τους καεί θα αποκτούν νέο έτσι που να νιώθουν αδιάκοπα τον πόνο της τιμωρίας τους. Διότι ο Αλλάχ είναι Παντοδύναμος, Σοφός.»
Ίσως θα έπρεπε να γράφει εδώ «και Σαδιστής»!
Άραγε δεν μπορούσαν οι Άραβες Ισλαμιστές να συλλάβουν το κόνσεπτ μιας άυλης ψυχής και ψυχικού πόνου; Αμφίβολο.
