«Γνωρίζεις πώς από εδώ πάνε τα πλάσματα εκεί [στον πέρα κόσμο] … και πώς επιστρέφουν πάλι; … Γνωρίζεις πώς με την 5η σπονδή το ύδωρ μετονομάζεται, [καθώς γίνεται] άνθρωπος;»
Όλοι γνωρίζουμε τη σύλληψη του εμβρύου στη μήτρα από το σμίξιμο του ανδρικού σπέρματος με το ωάριο και τα 2 DNA που τώρα, όμως, σχηματίζουν το νέο άτομο.
Διαβάστε τώρα και μια εντελώς διαφορετική περιγραφή που συμπεριλαμβάνει και διάφορες ενέργειες του σύμπαντος οι οποίες συμβάλλουν στη σύλληψη και (μετ-)ενσωμάτωση. Προέρχεται από τη Chāndogya Ουπανισάδα, μια από τις παλαιότερες και μακροσκελέστερες: το απόσπασμα λέγεται pañcāgnividyā ‘η γνώση των 5 καταστάσεων του Πυρός’ – στο τμήμα 5.3.1 έως 5.9.2. (Αφήνω έξω τα χωρία 5.3.4-7).
Αναφέρεται και η θυσία και πολλοί σχολιαστές, αγνοώντας πως η λέξη yajña σημαίνει και “καθαγίαση” κι έτσι τα εδάφια χρησιμοποιούν τη θυσία (με φωτιά και πρόσφορα) ως σύμβολο ή μεταφορά για τη συμβολή των συμπαντικών δυνάμεων στη σύλληψη και μετενσωμάτωση του πλάσματος στη γυναικεία μήτρα, μένουν στην υλική μορφή της θυσίας.
Κάτι άλλο που πρέπει να έχουμε υπόψη μας είναι πως ο Agni ‘πυρ, φωτιά, θεός-πυρ’ στα αρχαιότερα Βεδικά κείμενα συμβολίζει τη Συνειδησία, διάχυτη στο σύμπαν και στον άνθρωπο.
Ο σοφός Pravāhana Jaivali λέει στο 5.3.2-3:
«Γνωρίζεις πώς από εδώ πάνε τα πλάσματα εκεί [στον πέρα κόσμο] … και πώς επιστρέφουν πάλι; … Γνωρίζεις πώς με την 5η σπονδή το ύδωρ μετονομάζεται, [καθώς γίνεται] άνθρωπος;»
Κι επειδή ο άλλος δεν γνωρίζει, συνεχίζει στα 5.4-9:
5.4 «Ο κόσμος εκείνος είναι όντως θυσιαστική φωτιά: ο ήλιος είναι [σαν] τα καυσόξυλά της, οι ακτίνες του [σαν] ο καπνός της, η μέρα [σαν] η φλόγα της, το φεγγάρι [σαν] τα κάρβουνα και τα αστέρια [σαν] σπίθες.
Σε κείνη τη φωτιά οι θεοί προσφέρουν την πίστη [ως σπονδή]. Από αυτήν την προσφορά εγείρεται ο θεός Soma [= φεγγάρι, χυμός-νέκταρ].
5.5 Ο Parjanya (= θεός βροχή) είναι όντως η θυσιαστική φωτιά. Ο αέρας είναι τα καυσόξυλά της, το σύννεφο ο καπνός, η αστραπή η φλόγα, ο κεραυνός τα κάρβουνα και οι βροντές οι σπίθες. (Αφήνω πια το “σαν”.)
Σε κείνη τη φωτιά οι θεοί προσφέρουν τον βασιλιά Σόμα [ως σπονδή]. Από αυτήν την προσφορά εγείρεται η βροχή.
5.6 Η Γη (pṛthivī) είναι όντως η θυσιαστική φωτιά. Ο χρόνος (saṃvatsara) είναι τα καυσόξυλά της, ο αιθέρας ο καπνός, η νύχτα η φλόγα, οι κατευθύνσεις τα κάρβουνα, οι ενδιάμεσες κατευθύνσεις οι σπίθες.
Σε κείνη τη φωτιά οι θεοί προσφέρουν τη βροχή [ως σπονδή]. Από αυτήν την προσφορά εγείρεται η τροφή.
5.7 Ο άντρας (puruṣa) είναι όντως η θυσιαστική φωτιά. Η λαλιά είναι τα καυσόξυλά της, η αναπνοή ο καπνός, η γλώσσα η φλόγα, τα μάτια τα κάρβουνα, τα αυτιά οι σπίθες.
Σε κείνη τη φωτιά οι θεοί προσφέρουν την τροφή [ως σπονδή]. Από αυτήν την προσφορά εγείρεται το σπέρμα.
5.8 Η γυναίκα είναι όντως η θυσιαστική φωτιά. Ο κόλπος της είναι τα καυσόξυλά της, η έλξη της (εκείνο που προσκαλεί!) είναι ο καπνός, η μήτρα είναι η φλόγα, η ενέργεια εντός της είναι τα κάρβουνα, οι απολαύσεις οι σπίθες.
Σε κείνη τη φωτιά οι θεοί προσφέρουν το σπέρμα [ως σπονδή]. Από αυτό εγείρεται το έμβρυο.
5.9 Γι’ αυτό στην πέμπτη σπονδή, τα ύδατα (āpaḥ) μετονομάζονται “άνθρωπος”. Το έμβρυο τυλιγμένο στον υμένα για δέκα ή εννιά μήνες ή όσο πάρει, μετά γεννιέται.
Όταν γεννηθεί, ζει όσο διαρκεί η ζωή του. Όταν πεθάνει, οι άνθρωποί του τον μεταφέρουν στον καθορισμένο τόπο [με τον σωρό καυσόξυλα για καύση] για τη φωτιά από την οποία προήλθε.»
Η μέρα είναι το φως του ήλιου. Η σελήνη είναι σαν τα κάρβουνα που έχουν λίγο φως όταν η φωτιά κατακάτσει και τ’ άστρα μοιάζουν με σπίθες.
Οι θεοί είναι οι συμπαντικές και πανανθρώπινες λειτουργίες που είναι εγκατεστημένες σε κάθε έμβρυο.
Στο 5.8 φαίνεται πως δεν ήταν γνωστό το γυναικείο ωάριο κι έτσι, γνωρίζοντας πως κάτι πρέπει να υπάρχει, ο σοφός λέει “ενέργεια”!
Το οργανικό σώμα είναι πλασμένο από τα 5 ριζώματα – αιθέρας, αέρας, πυρ, ύδατα, γη. Στη διάπλασή του κύριο ρόλο παίζει το πυρ (= η Συνειδησία) που οργανώνει και διαμορφώνει σε κάθε στάδιο. Μα κύριο συστατικό είναι το ύδωρ που περνά ως “σπονδή”, ως χυμός Σόμα, σύννεφο, βροχή και σπέρμα ωσότου γίνει το έμβρυο.
