Οι μεγάλες μάζες των ανθρώπων περικλείστηκαν στον υλικό κόσμο και περιορίστηκαν στην ταύτιση με το οργανικό σώμα τους.
Υπάρχουν εκατοντάδες οργανώσεις/σχολές/σωματεία που προσφέρουν τις διάφορες σωματικές ασκήσεις (άσανες, τις λένε) και τις διαφημίζουν ως Γιόγκα του Πατάντζαλι (Π) – με ονομασίες Satya yoga, Surya yoga και παρόμοιες. Μερικές προσφέρουν και πιλάτες και άλλες μορφές γυμναστικής.
Οι δάσκαλοι (και οι πολύ περισσότερες δασκάλες) θα νιώθουν δυσαρέσκεια με τα όσα έχω γράψει. Αυτή οφείλεται στην δική τους άγνοια και υπεροψία, όμως, και νοητική οκνηρία. Διότι αν ερευνούσαν λίγο βαθύτερα θα έβλεπαν πως όλη αυτή η γυμναστική που πλασάρουν ως Γιόγκα δεν είναι ο Γιόγκας του Πατάντζαλι αλλά πολύ μεταγενέστερο σύστημα. Οι δε 84 θέσεις (āsanāni) δεν βρίσκονται πουθενά πριν τον 11ο αιώνα ΚΕ – στα μεσαιωνικά εγχειρίδια haṭha-yoga.
Aν έκαναν τον κόπο να μελετήσουν τον Bασιλικό Γιόγκα (rāja yoga) του Πατάντζαλι (δηλαδή το Yogasūtra), θα έβλεπαν πως στα 2.2-12 δίνονται οι 5 kleśa (= δυσχέρειες, εμπόδια–συνήθειες) οι οποίες θα πρέπει να διαλυθούν ή εκδιωχθούν με διαλογισμό (όχι με γυμναστική).
Αυτές είναι: άγνοια θεληματική, εγωισμός, προσκόλληση και πολυασχολία, απέχθεια κι εμμονή για ζωή στον κόσμο (avidyā, asmitā, rāga, dveṣa, abhiniveśa).
Κάθε νουνεχής άνθρωπος θ’ αναγνώριζε αμέσως πως αυτές είναι οι αιτίες για τη δυστυχία στον κόσμο. Θα έστρεφε την προσοχή του στην εξουδετέρωσή τους και θ’ άρχιζε μάλιστα με τον εαυτό του, υπό την καθοδήγηση κάποιου δασκάλου για πολλά χρόνια. Μετά από 20 έτη μαθητείας και αν ο δάσκαλος κρίνει πως αυτός περιόρισε αρκετά την ανόητη άγνοια, τον αλαζονικό εγωισμό και την απληστία των άλλων τριών και μπορεί να βοηθήσει άλλους, θα του επιτρέψει να διδάξει – ως υπηρεσία στο σύμπαν, όχι για πρόσθετο φούσκωμα του φιλόδοξου “εγώ”.
Τότε θα δίδασκε Γιόγκα.
Στην ορμητική διαδοχή των Εποχών με την είσοδο στην Σιδερένια Εποχή του Ησίοδου (kali-yuga της Βεδικής Παράδοσης), οι μεγάλες μάζες των ανθρώπων περικλείστηκαν στον υλικό κόσμο και περιορίστηκαν στην ταύτιση με το οργανικό σώμα τους. Ο λεπτός κόσμος του νου και ο πνευματικός της Μεγάλης Φύσης ξεχάστηκαν. Έτσι οι επιστήμες, οι τέχνες, οι μελέτες, ακόμα και οι θρησκείες και όλες σχεδόν οι ασχολίες των ανθρώπων συγκεντρώθηκαν και τώρα πια ασχολούνται με το υλικό σώμα και τον υλικό κόσμο. Ακόμα και ο παράδεισος και η κόλαση παρουσιάζονται σε υλικούς όρους!
Οι επιστήμες εξετάζουν τους μετρήσιμους όγκους και τις μετρήσιμες ενέργειες και αγνοούν την δύναμη της συνειδησίας (ή νόησης) με την οποία κάνουν τις έρευνές τους. Οι τέχνες εκθειάζουν τον υλικό κόσμο, το οργανικό σώμα και τις υλικές σχέσεις καταφεύγοντας σε μια στείρα επιθυμία για πρωτοτυπία κι εξυπνακισμό και σε ολοένα χοντρότερα μέσα.
Έτσι και οι πνευματικές αναζητήσεις περιορίζονται ουσιαστικά σε σωματικές επί το πλείστον ενέργειες. Ομοίως και οι λεγόμενες σχολές γιόγκα, επιδίδονται σε σωματικές ασκήσεις αντί με τις πρακτικές Yama (Π 2.30-31), Niyama (Π 32-46) και διαλογισμό, να εξαγνίσουν τον ανθρώπινο ψυχισμό από τα μιάσματα της άγνοιας, αλαζονείας και απληστίας.
