1. Το 1999 δημοσιεύθηκε το Vedic Physics του M. R. Rajaram (Toronto, Golden Egg Publ.), στο οποίο διάφορα εδάφια από αρχαία βεδικά κείμενα ερμηνεύονταν ως διατυπώσεις σύγχρονων επιστημονικών φαινομένων. Δεν ήταν ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο αυτού του είδους.
Ορισμένοι θεολόγοι του Χριστιανισμού, του Βουδισμού και του Μωαμεθανισμού επίσης έχουν ανακαλύψει σύγχρονες επιστημονικές διατυπώσεις στις δικές τους Γραφές. Ένα κλασικό παράδειγμα είναι η δημιουργία της Εύας από το πλευρό του Αδάμ (Γένεσις 2.21-2) ως συμβολική διατύπωση της διαίρεσης του κυττάρου.
Ομολογώ πως δεν πείθομαι καθόλου από τέτοιες δημοσιεύσεις. Διότι οι αρχαίες Γραφές αναφέρονται στην ψυχολογία του ανθρώπου, στη φιλοσοφία της ζωής και του καλύτερου ηθικού τρόπου κοινωνικής συμβίωσης και τη σωτηρία της ψυχής. Υπάρχουν άλλα αρχαία συγγράμματα για ποικίλα επιστημονικά φαινόμενα.
2. Εδώ και πολλά έτη γίνεται λόγος για τη “σκοτεινή ύλη” του σύμπαντος, για “μαύρες τρύπες” και παρόμοια. Είναι μια από τις κυρίαρχες ιδέες στους σύγχρονους επιστημονικούς κύκλους.
Εγώ δεν έχω την απαραίτητη επιστημονική κατάρτιση στη Φυσική για να καταλαβαίνω τέτοια φαινόμενα. Μα υπάρχουν μερικοί Ινδοί που τα καταλαβαίνουν και μάλιστα βρήκαν τέτοιες αναφορές στα αρχαία τους κείμενα.
Μια βασική ιδέα στις αρχαίες κοσμογονίες της Ινδίας αναφέρει πως η φύση του Δημιουργού Θεού συνίσταται σε τρεις δυνάμεις ή ποιότητες – guṇa. Το sattva είναι φως και νοημοσύνη. Το rajas είναι κίνηση κι ενέργεια. Το tamas είναι σκοτεινιά και αδράνεια που περιορίζει και καταλύει δίνοντας ευκαιρία για μεταμόρφωση και νέα δημιουργία.
3. Ο αρχικός παλμός, η σύλληψη και το σχέδιο για τη δημιουργία και μετά για τη συντήρησή της, είναι το σάτβα, το φως της νοημοσύνης και γνώσης. Η δημιουργική διαδικασία, το ξετύλιγμα και η ανάπτυξή της, γίνεται με την ενέργεια ράτζας. Το τάμας, η σκοτεινή ενέργεια, περιορίζει την επέκταση και ανάπτυξη σε καθορισμένες μορφές που αργότερα καταλύει για να ξεκινήσει κάτι καινούργιο.
Σε ένα κείμενο, το Lakṣmī Tantra, σε μια στροφή η θεά Λαξμή λέει – “Παλαιά [στην αρχή], για να γεμίσω το τεράστιο κενό που ήταν ο κόσμος, με την ουσία μου, παίρνω μια άλλη μορφή που είναι η σκοτεινή ενέργεια τάμας” (4.57).
Και λίγο παρακάτω, στο 5.38 η ιδέα συνεχίζει: tamasas tatra bhūtādi ‘από τη σκοτεινή ενέργεια τάμας εξελίσσονται τα στοιχεία και άλλα φαινόμενα’.
Σε άλλα κείμενα επίσης αναφέρεται η σκοτεινιά ως πηγή από όπου προέρχονται οι κόσμοι. Κάποτε αναφέρεται η νύχτα.
4. Είχαν άραγε διαίσθηση και γνώση της σκοτεινής ύλης οι σοφοί εκείνοι, ή παρατήρησαν πως ο ήλιος προβάλλει από το σκοτάδι όπως και οι δικές τους εκλάμψεις κατανόησης ξεπηδούσαν από τη σκοτεινή πλευρά του νου; Κι έτσι σε ορισμένα κείμενα σαν αυτό της θεάς Λαξμή παρέθεσαν τη σκοτεινιά ως πηγή προέλευσης για τα πράγματα και πλάσματα…
