Νίκος Κωνσταντάρας
Η συγκίνηση που προκάλεσε η είδηση ότι δέκα νοσηλεύτριες από την Κρήτη –και αρκετές άλλες από κοντινότερους νομούς– κατευθύνονταν προς τη Θεσσαλονίκη, εθελόντριες στη μάχη κατά της πανδημίας, θύμισε πόσο μας ξαφνιάζουν πράξεις που δηλώνουν αυτό που όφειλε να είναι αυτονόητο: ότι είμαστε όλοι κάτοικοι της ίδιας χώρας, συνταξιδιώτες στην ίδια εθνική πορεία. Ενώ η δημόσια ζωή μας παραμένει θύμα της μικροπρέπειας, του εύκολου εντυπωσιασμού και του διχασμού, χιλιάδες γιατροί, νοσηλεύτριες και νοσηλευτές, τεχνικοί, βοηθοί, καθαρίστριες, φοιτητές ιατρικής και τόσοι άλλοι μάχονται συνεχώς εναντίον ενός ύπουλου εχθρού, εναντίον αμέτρητων δυσκολιών. Η απόφαση κάποιων ανθρώπων να ριχτούν στη φωτιά στην άλλη άκρη της χώρας, πριν χτυπήσει κόκκινο η πανδημία εκεί όπου είναι ταγμένες και ταγμένοι να δώσουν τη μάχη, είναι μια ουσιαστική πράξη ίασης, αντίδοτο στην υστεροβουλία και στον εγωισμό τον οποίο έχουμε συνηθίσει.
Η Κρήτη και η Μακεδονία συνδέονται στενά, με τη συμμετοχή Κρητικών στον Μακεδονικό Αγώνα και στους Βαλκανικούς Πολέμους, με χιλιάδες Κρητικούς να σπουδάζουν στη Θεσσαλονίκη και να δημιουργούν δεσμούς εκεί για μια ζωή.
Η έλευση των δέκα νοσηλευτριών από την Κρήτη μπορεί να έχει κάποια σχέση με αυτήν τη «συγγένεια». Μπορεί, όμως, να οφείλεται σε κάτι πιο προσωπικό και συνάμα πιο εθνικό: η αίσθηση ότι όταν μπορούμε να προσφέρουμε δεν λογαριάζουμε τον προσωπικό κίνδυνο, ότι ανήκουμε σε ένα σύνολο και ο καθένας έχει ευθύνη να κάνει ό,τι μπορεί για την προστασία του συνόλου. Καβγαδίζοντας για το ένα ή το άλλο κόμμα, τη μία ή την άλλη ομάδα, ξεχνάμε ότι αντιμέτωποι με την πανδημία, με την τουρκική επιθετικότητα, με την τόσο ρευστή εποχή, η μικρή μας χώρα μάς έχει όλους ανάγκη· όλοι ανήκουμε στην ίδια ομάδα. Γι’ αυτό σήμερα κάποιοι σπεύδουν στη Θεσσαλονίκη την ώρα της μάχης, γι’ αυτό εκπαιδεύονται εθελοντές για περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης, αλλά και για τη διαχείριση χρόνιων προβλημάτων, όπως αυτά της εξάρτησης, της έλλειψης στέγης, της μαζικής μετανάστευσης.
Κόμματα, ποδοσφαιρικοί σύλλογοι και ομάδες συμφερόντων έμαθαν να διεκδικούν επιρροή με επιθετικότητα και παράπονο. Ομως, η πανδημία μάς δείχνει ότι ήρωες –αυτοί που έχουν σημασία στη ζωή μας– δεν είναι όσοι φωνασκούν, απειλούν, χλευάζουν και διχάζουν, αλλά αυτοί που θέτουν εαυτούς σε κίνδυνο πέρα απ’ ό,τι θα τους ζητούσε κάποιος. Ανώνυμοι, μέσα σε μια λεπτή στολή από νάιλον και χαρτί, σε μάχη με τον θάνατο.
Πηγή: Καθημερινή
– – –
Όλα τα σχόλια των αναγνωστών είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον δεν χρησιμοποιούν προσβλητικούς ή υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Επίσης σχόλια στα οποία έχει επιλεγεί η “Υποβολή ως Ανώνυμος/η – Unknown” δεν θα δημοσιεύονται. Μπορείτε να επιλέξετε να υποβάλετε ένα σχόλιο είτε με το προφίλ σας στο Google (1η επιλογή), είτε το όνομά σας ή κάποιο ψευδώνυμο (2η επιλογή: “Όνομα/URL“), συμπληρώνοντας μόνο το πεδίο “Όνομα” (όνομα ή ψευδώνυμο της αρεσκείας σας). Όλα τα σχόλια πριν τη δημοσίευσή τους πρέπει να εγκριθούν από τον Διαχειριστή (comment moderation), γι αυτό πιθανόν να υπάρξει μια μικρή καθυστέρηση.
