Νίκος Κωνσταντάρας
Η ευκολία με την οποία μαθητές καταλαμβάνουν σχολεία αποτελεί μια οδυνηρή, διαχρονική ήττα της κοινωνίας μας. Η υποκίνηση από πολιτικές ομάδες, που σπεύδουν να εκμεταλλευθούν τον νεανικό αυθορμητισμό με την παραμικρή αφορμή, η αμηχανία της πολιτείας και η γενική αδιαφορία συμπληρώνουν την εικόνα μιας κοινωνίας που δεν κατανοεί το σωστό από το λάθος, το ουσιώδες από το επουσιώδες, τη ρουτίνα από τον κίνδυνο – μιας κοινωνίας, που δεν περιμένει κάτι καλύτερο, που δεν προσπαθεί να αποτρέψει το χειρότερο. Η κατάληψη σχολείων (όπως και πανεπιστημίων) όφειλε να είναι το τελευταίο στάδιο σοβαρών αγώνων, όταν κρίνεται ότι η έλλειψη εκπαίδευσης είναι προτιμότερη από αυτήν που παρέχεται ή όταν οι πολιτικές συνθήκες υπονομεύουν την Παιδεία, όπως σε κατοχή ή δικτατορία. Μέσα στη ρουτίνα των καταλήψεων, πρέπει να αναρωτηθούμε εάν διαδοχικές κυβερνήσεις ευθύνονται για ένα εκπαιδευτικό σύστημα τόσο κακό που επιβάλλεται η κατάργηση και όχι η βελτίωσή του ή εάν κάποιοι προσπαθούν να καλλιεργήσουν αυτή τη νοοτροπία για δικούς τους λόγους.
Ασφαλώς οι μαθητές έχουν δίκιο να ανησυχούν για την ασφάλειά τους, και δη σε εποχή πανδημίας. Η πολιτεία, όμως, έχει την ευθύνη να επαναφέρει κάποια κανονικότητα χωρίς να εκθέτει τους πολίτες σε περισσότερους κινδύνους. Το εγχείρημα των σχολείων είναι δύσκολο, με κίνδυνο να οδηγήσει σε άνοδο κρουσμάτων (όπως συνέβη στο Ισραήλ). Υπόθεση που αφορά τα παιδιά και την υγεία όλων όφειλε να είναι ευθύνη όλων, αντικείμενο σοβαρού διαλόγου. Εδώ, όμως, η ζύμωση γίνεται από κόμματα, για να προσηλυτίζουν νέους, για να μπορούν να κατηγορούν τις κυβερνήσεις για αναλγησία και ανικανότητα.
Τα παιδιά, βέβαια, όχι μόνο χάνουν ώρες διδασκαλίας, αλλά αποστηθίζουν το ουσιαστικό μάθημα των καταλήψεων – η απείθεια, η αυθαιρεσία και η αυτοκαταστροφή είναι θεμιτά μέσα διεκδίκησης οποιουδήποτε στόχου. Ομως, η αλόγιστη χρήση της κατάληψης (όπως και της γενικής απεργίας) οδηγεί στην υπονόμευση του μέσου. Αποδίδει μόνο σε όσους επενδύουν στην αναστάτωση, ενώ προκαλεί σοβαρή ζημία στην κοινωνία – κυρίως σε όσους έχουν μεγαλύτερη ανάγκη τη δημόσια εκπαίδευση. Λίγοι, πάντως, συγκινούνται, σαν να πρόκειται για φυσικό φαινόμενο ή για ιερή παράδοση. Η «θεσμοθέτηση» της κατάληψης ισοδυναμεί με την εγκατάλειψη της δημόσιας παιδείας από τους πολιτικούς, τους εκπαιδευτικούς, και με μια κοινωνία που αδιαφορεί για το μέλλον της. Η πρόθεση της κυβέρνησης να καλυφθούν οι χαμένες ώρες είναι βήμα στη σωστή κατεύθυνση.
Πηγή: Καθημερινή
– – –
Όλα τα σχόλια των αναγνωστών είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον δεν χρησιμοποιούν προσβλητικούς ή υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Επίσης σχόλια στα οποία έχει επιλεγεί η “Υποβολή ως Ανώνυμος/η – Unknown” δεν θα δημοσιεύονται. Μπορείτε να επιλέξετε να υποβάλετε ένα σχόλιο είτε με το προφίλ σας στο Google (1η επιλογή), είτε το όνομά σας ή κάποιο ψευδώνυμο (2η επιλογή: “Όνομα/URL“), συμπληρώνοντας μόνο το πεδίο “Όνομα” (όνομα ή ψευδώνυμο της αρεσκείας σας). Όλα τα σχόλια πριν τη δημοσίευσή τους πρέπει να εγκριθούν από τον Διαχειριστή (comment moderation), γι αυτό πιθανόν να υπάρξει μια μικρή καθυστέρηση.
