1. Ασχολήθηκα με το θέμα για πρώτη φορά πριν από πολλά έτη στο 18. Φιλοσοφία: Μετενσωμάτωση, 18b. Φιλοσοφία: Μετενσωμάτωση Β’, 18c. Φιλοσοφία: Μετενσωμάτωση Γ’, 18d. Φιλοσοφία: Μετενσωμάτωση Δ’, 18e. Φιλοσοφία: Μετενσωμάτωση Ε, μετά 253. Φιλοσοφία: Φόβος θανάτου (3), Γνωστικά κείμενα και άλλα.
Στον επίσημο Χριστιανισμό δεν υπάρχει το δόγμα μετενσάρκωσης. Την ιδέα την απέσυραν από τα Τέσσερα Κανονικά Ευαγγέλια οι Πατέρες της εποχής εκείνης. Υπάρχουν όμως ενδείξεις αρκετές στα Κανονικά Ευαγγέλια πως ο Χριστός δίδασκε αυτή την ιδέα – όπως έχω δείξει σε προηγούμενα άρθρα. Και βεβαιότατα είναι συχνά και καλά διατυπωμένη στα Γνωστικά Κείμενα ( π.χ. Ευαγγέλιο Φιλίππου κλπ.). Χρησιμοποιώ τους όρους μετενσάρκωση, μετενσωμάτωση μα όχι μετεμψύχωση.
Άλλες θρησκείες (Ινδουισμός, Βουδισμός) και Ανατολικά συστήματα φιλοσοφίας Βεντάντα, Γιόγκα, Ταοϊσμός κλπ. δέχονται τη μετενσάρκωση όπως οι Ορφικοί, Πυθαγόρειοι, Πλατωνιστές κλπ. στην αρχαιότητα.
Όπως αυτό δεν σημαίνει πως η μετενσάρκωση είναι ένα ευαπόδεικτο γεγονός, ομοίως ισχυρισμοί του Χριστιανισμού πως μόνο τα δικά του δόγματα είναι αλήθεια (η μοναδική πίστη!) είναι ανυπόστατοι.
2. Η μετενσάρκωση δεν είναι μια διαδικασία που μπορεί να εξεταστεί πειραματικά σε εργαστήριο. Κανείς πεθαμένος χιλιάδες χρόνια τώρα δεν επανήλθε στη ζωή με αποδείξεις για τη μετενσωμάτωση.
Δεν υπάρχουν αποδείξεις για τη μετενσάρκωση/μετενσωμάτωση που θα γίνονταν αποδεκτές σε ένα αμερόληπτο δικαστήριο ή επιστημονικό πάνελ.
Το 1997 ο ψυχολόγος Jan Stevenson (πανεπ. Virginia, Medical School) δημοσίευσε το Reincarnation & Biology, 2 τόμοι (Westport. Connecticat Preeger Publs) όπου εξετάζει πάνω από 60 περιπτώσεις παιδιών ή νέων που ενθυμούνται το πρόσωπο που ήταν σε προηγούμενη ενσωμάτωση και μετά από ενδελεχείς έρευνες απέδειξαν πως, χωρίς αυτοί να έχουν ποτέ πάει σε κείνα τα μέρη ή να έχουν οποιαδήποτε πρότερη επικοινωνία, όντως περιέγραφαν υπαρκτά μέρη, γεγονότα και πρόσωπα.
Οι νεαροί που εξετάστηκαν ζούσαν σε διαφορετικές χώρες – Ιταλία, Λίβανο, Νιγηρία, Ινδία, Ταϊλάνδη, Αλάσκα, Περού κλπ. Και αυτές είναι οι μαρτυρίες πλησιέστερες σε αποδείξεις. (Παρεμπιπτόντως, δεν υπάρχει τίποτε απολύτως ως ένδειξη για την ύπαρξη παραδείσου και κόλασης!)
3. Υπάρχουν όμως δύο φαινόμενα τα οποία, σε αντίθεση με την ανυπαρξία οποιασδήποτε ένδειξης στον χριστιανισμό άλλης από το ανυπόστατο δόγμα τους περί παραδείσου και κόλασης, συνηγορούν υπέρ της μετενσάρκωσης – εκτός από θρησκείες και φιλοσοφικά συστήματα.
Το πρώτο είναι η περιοδική επανάληψη πολλών φαινομένων στη φύση και στην ανθρώπινη ιστορία.
Η Γη περιστρέφεται στον άξονά της κάθε 24 ώρες και μας δίνει τον κιρκάδιο ρυθμό μέρας-νύχτας, φωτός-σκότους και όλα όσα αυτός ο σύντομος κύκλος συνεπάγεται.
Μετά είναι ο περιοδικός κύκλος της Σελήνης κάθε 28 μέρες με τη χάση και τη φέξη της.
Επιπλέον έχουμε το έτος που είναι η διάρκεια της περιφοράς της Γης γύρω από τον Ήλιο. Αυτός ο Κύκλος επαναλαμβάνει με τις 4 ή 6 εποχές του ανάλογα με τη χώρα.
Στην ανθρώπινη ιστορία βλέπουμε περιόδους όπου μια χώρα δυναμώνει, συχνά ακμάζει και αναπτύσσεται σε μια Αυτοκρατορία για να παρακμάσει και να κατακερματιστεί – και το φαινόμενο να επαναλαμβάνεται σε διαφορετικά μέρη της Γης.
Το ίδιο και με τους πολιτισμούς.
Γιατί να μη συμβαίνει το ίδιο και με την ενσωματωμένη ζωή μας; Γιατί να μην ξαναρχίζει μετά τον θάνατο και να επαναλαμβάνεται κάπου αλλού;
4. Το δεύτερο φαινόμενο σχετίζεται με τη διαφορετικότητα των ανθρώπων. Οι άνθρωποι γεννιούνται και φαίνονται πολύ διαφορετικοί από μικρά παιδιά. Ακόμα και σε μια ίδια οικογένεια 2 ή 3 αδέρφια μεγαλώνουν και, παρά την ίδια ανατροφή και παιδεία, ήδη νωρίς στην εφηβεία τους εκδηλώνουν πολύ διαφορετικό χαρακτήρα με διαφορετικές τάσεις και ικανότητες.
Ούτε η θρησκεία (Χριστιανισμός, Ισλάμ) ούτε καμιά επιστήμη προσφέρει μια λογικά ικανοποιητική εξήγηση. Δεν υπάρχουν απόγονοι του Μότσαρτ ή του Δαρβίνου με όμοια ταλέντα.
Πως, πάλι, ορισμένα βρέφη γεννιούνται με χρόνιες παθήσεις ή πεθαίνουν νωρίς, ή σε φτωχές οικογένειες, ενώ άλλα με προφανή ταλέντα, σε πλούσιες οικογένειες και πετυχαίνουν στη ζωή φτάνοντας σε μεγάλη ηλικία. Δύσκολα βλέπουμε εδώ έναν δίκαιο Δημιουργό.
Από την άλλη βλέπουμε πως ο κόσμος κυβερνιέται από φυσικούς νόμους. Η παρουσία τόσων νόμων δηλώνει πως υπάρχει δικαιοσύνη.
Επομένως οι τρομερές διαφορές στον χαρακτήρα και στη ζωή των ανθρώπων πρέπει να οφείλεται σε νόμους που δεν γνωρίζουμε. Και η δικαιοσύνη εδώ απαιτεί να δούμε την τωρινή κατάσταση των ανθρώπων ως αποτέλεσμα πράξεων που έκαναν και τάσεων που καλλιέργησαν στο παρελθόν, δηλαδή προηγούμενες ενσωματώσεις.
Ποια άλλη εξήγηση;
