Σάκης Μουμτζής
Έκλεισα τα μάτια και ονειρεύτηκα μια Ρωσία δημοκρατική, με τίμιες εκλογές, με ελεύθερη διακίνηση ιδεών και ειδήσεων, μια Ρωσία που να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις διεθνείς συνθήκες.
Στη συνέχεια ονειρεύτηκα στα ανατολικά σύνορά μας ένα γείτονα με δημοκρατικό πολίτευμα, που δεν καταπιέζει και δεν κυνηγά τις μειονότητες, που θέλει άριστες σχέσεις με τα όμορα κράτη και κυρίως ένα γείτονα που βλέπει την Ελλάδα ως μια φιλική χώρα με κοινά συμφέροντα και κοινές αξίες.
Όταν ξύπνησα συνειδητοποίησα πόσο απατηλό ήταν αυτό το όνειρο. Και η Ρωσία και η Τουρκία, πρώην αυτοκρατορίες, δυστυχώς έχουν συνειδητοποιήσει πως τα αυτοκρατορικά τους σχέδια μπορούν να τα πραγματοποιήσουν μόνον με πόλεμο ή με την απειλή του πολέμου. Και το επιχειρούν.
Ποτέ δεν μοιράστηκαν τις ίδιες αξίες με τον δυτικό κόσμο, ποτέ δεν αποδέχθηκαν το μοντέλο με το οποίο δομήθηκαν οι δυτικές κοινωνίες. Είναι προφανές πως υπάρχει άμεση σύνδεση του καθεστώτος που επικρατεί σε αυτές τις δύο χώρες με τις συμπεριφορές τους σε σχέση με τους γείτονές τους. Αυταρχικοί και ολοκληρωτικοί στο εσωτερικό, επεκτατικοί και επιθετικοί στο εξωτερικό. Ανεξέλεγκτοι στο εσωτερικό, αναθεωρητές στο εξωτερικό. Αυτή η διαλεκτική σχέση ορίζει με ακρίβεια και την αντίθετη πορεία.
Αν ποτέ αυτά τα δύο μεγάλα κράτη αποκτήσουν δημοκρατικά πολιτεύματα θα μπορέσουν να ενταχθούν οργανικά στο μεγάλο δυτικό στρατόπεδο. Είναι δεδομένο πως στα ανθρώπινα δικαιώματα δεν υπάρχουν ιδιομορφίες και εκπτώσεις. Ή τα σέβεσαι ή τα καταπατείς. Το ίδιο και στις διεθνείς σχέσεις. Ή τηρείς τις διεθνείς συνθήκες ή επιχειρείς να τις αλλάξεις προς όφελός σου και εις βάρος των γειτόνων σου. Δεν είναι τυχαία η ώσμωση Πούτιν – Ερντογάν. Αντιμετωπίζουν τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο. Δόσεις αυτοκρατορικού μεγαλείου χαρακτηρίζουν τις συμπεριφορές τους, καθιστώντας τους επιθετικούς παίκτες στη μεγάλη σκακιέρα.
Καλά είναι τα όνειρα, αλλά οι πολιτικές διαμορφώνονται από την πραγματικότητα. Και εμείς έχουμε απέναντί μας δύο ηγέτες οι οποίοι πιστεύουν ότι συνομιλούν με την Ιστορία ή τον Αλλάχ. Το κακό είναι πως αυτό το φαντασιακό σκηνικό διαμορφώνει τις πολιτικές τους. Και εδώ βρίσκεται ο κίνδυνος.
Πηγή: Καθημερινή
