Στέφανος Κασιμάτης
Οι τίτλοι της είδησης για τις πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Αμύνης της Τουρκίας, όπως παρουσιάστηκε από τα δικά μας ΜΜΕ, είχαν όλοι τους σχεδόν το ρήμα «προκαλεί». Φαίνεται ότι οι περισσότεροι από εμάς θεωρήσαμε ότι ο Ακάρ μάς προκαλεί, όταν υποστηρίζει ότι «δεν είναι μαθηματικά βολικό», για την Ελλάδα, να επιχειρήσει στρατιωτική αναμέτρηση με την Τουρκία. Καταλαβαίνω πολύ καλά την οδύνη αυτού του θυμού: είναι επειδή –δυστυχώς– ο Ακάρ έχει δίκιο και μέσα μας το ξέρουμε, ανεξαρτήτως του πατριωτισμού μας και των ευγενών προθέσεών μας για αυτοθυσία.
Θα έλεγα μάλιστα –διατρέχοντας τον κίνδυνο να σας ενοχλήσω– ότι η επίμαχη δήλωση του Ακάρ ήταν μάλλον μια προειδοποίηση, που διατυπώθηκε χωρίς υπεροψία και μάλιστα ανταποκρινόταν στις επιθυμίες της πλειοψηφίας της ελληνικού λαού. Το λέω, επειδή μόλις την προηγουμένη των «προκλητικών» δηλώσεων Ακάρ είχε δημοσιευθεί στην Ελλάδα εγκυρότατη δημοσκόπηση, βάσει της οποίας το 56% (!) των ερωτηθέντων προκρίνει τη «στρατιωτική λύση» με την Τουρκία. Γιατί, λοιπόν, να μην ερωτηθεί από κάποιο δημοσιογράφο ο Ακάρ στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε και γιατί να μη δώσει τη συγκεκριμένη απάντηση; Επειδή διάβασα τις πλήρεις δηλώσεις του Τούρκου υπουργού, μιαν ελαφρά και συγκρατημένη ειρωνεία τη διακρίνω στο ύφος του. Πρόκληση, όμως, στην επίμαχη δήλωση δεν βλέπω.
Στη δημοσκόπηση που προανέφερα, με διασκεδάζει πολύ η αθωότητα που κρύβει η διατύπωση «στρατιωτική λύση», την οποία επιλέγει το 56% των ερωτηθέντων. Εφόσον δοθεί με στρατιωτικά μέσα, λύση θα είναι οπωσδήποτε! Δεν πρόκειται όμως να είναι λύση που θα μας ικανοποιήσει· και το χειρότερο είναι ότι η ταπείνωση της ήττας θα δηλητηριάσει για πάρα πολλά χρόνια την πολιτική ζωή, συνεπώς και την οικονομία, καθώς και τις προοπτικές κοινωνικής προόδου. Θα είναι, κατά κάποιον τρόπο, σαν να ανοίγουμε την πληγή του Κυπριακού στην ελληνική επικράτεια. Ποιος τρελός θα το διάλεγε αυτό και για χάρη ποιας δόξας, μου λέτε;
Αν θέλουμε να συζητήσουμε ρεαλιστικά τις τουρκικές αμφισβητήσεις στο Αιγαίο, τις συστηματικές προκλήσεις, όλη αυτή τη διαρκή απειλή της ελληνοτουρκικής έντασης και τις αβεβαιότητες που προξενεί για τις προοπτικές του μέλλοντός μας, πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο βασικός λόγος που μας εμποδίζει να διευθετήσουμε δικαστικά, στη Χάγη, τις ελληνοτουρκικές διαφορές ως προς τις θαλάσσιες ζώνες, είναι ο μαξιμαλισμός της θέσης μας για το Καστελλόριζο.
Βάσει της υπάρχουσας νομολογίας, η θέση μας δεν στέκεται: παντού στον κόσμο όπου υπάρχουν αντίστοιχα θέματα διευθετούνται συμβιβαστικά. Εντέλει, είναι και παράλογο εκ μέρους μας να διεκδικούμε κάτι τέτοιο στα σοβαρά. Μπορεί να είναι ωραίο, ηρωικό και μεγαλειώδες! Δεν έχω αντίρρηση – πάντως, παράλογο είναι και οδηγεί μόνο στην αντιπαράθεση. Αλλωστε, κάποιον ανάλογο συμβιβασμό δεν κάναμε με τους Ιταλούς, προκειμένου να υπογραφεί η πρόσφατη συμφωνία; Τι μας εμποδίζει να κάνουμε το ίδιο και με τους Τούρκους, εφόσον συμφωνούν σε δικαστική διευθέτηση; (Εκτός από το ότι συμβαίνει να είναι Τούρκοι, βέβαια…)
Πηγή: Καθημερινή
– – –
Όλα τα σχόλια των αναγνωστών είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον δεν χρησιμοποιούν προσβλητικούς ή υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Επίσης σχόλια στα οποία έχει επιλεγεί η “Υποβολή ως Ανώνυμος/η – Unknown” δεν θα δημοσιεύονται. Μπορείτε να επιλέξετε να υποβάλετε ένα σχόλιο είτε με το προφίλ σας στο Google (1η επιλογή), είτε το όνομά σας ή κάποιο ψευδώνυμο (2η επιλογή: “Όνομα/URL“), συμπληρώνοντας μόνο το πεδίο “Όνομα” (όνομα ή ψευδώνυμο της αρεσκείας σας). Όλα τα σχόλια πριν τη δημοσίευσή τους πρέπει να εγκριθούν από τον Διαχειριστή (comment moderation), γι αυτό πιθανόν να υπάρξει μια μικρή καθυστέρηση.
