Ζώης Τσώλης
Οι παγκόσμιες προοπτικές γίνονται ολοένα και πιο εύθραυστες και αβέβαιες». Πόσο κλισέ μπορεί να ακούγονται οι φράσεις των οικονομολόγων σε έναν κόσμο που έχει σχεδόν συνηθίσει τόσο πολύ στο άκουσμα της λέξης «πόλεμος». Κι όμως, πίσω από τις 10 αυτές λέξεις που είναι το συμπέρασμα της προχθεσινής έκθεσης του ΟΟΣΑ για την πορεία των αναπτυγμένων οικονομιών του κόσμου κρύβονται οι κίνδυνοι που θα στοιχίσουν ζωές και θα φέρουν περισσότερη φτώχεια και ανεργία.
Στον Περσικό ζούμε εδώ και μήνες τον πόλεμο των drones – ξεκίνησε με την κατάρριψη του αμερικανικού drone παρακολούθησης από το Ιράν, συνεχίστηκε με τα αντίποινα Τραμπ και έφτασε στην τρίτη πράξη που δεν περίμενε κανείς (;) με την καταστροφική επίθεση στις εγκαταστάσεις της Aramco στη Σαουδική Αραβία.
Είναι όμως μόνο αυτό που επηρεάζει τις οικονομίες εξαιτίας του πετρελαίου;
Ασφαλώς όχι, είχε προηγηθεί ο πόλεμος των δασμών, γνωστός σαν εμπορικός πόλεμος, ΗΠΑ – Κίνας, ο οποίος κλόνισε το παγκόσμιο εμπόριο και έθεσε εν αμφιβόλω το δόγμα της παγκοσμιοποίησης που υπηρετούσε η Δύση πιστά και με όλες τις δυνάμεις τα τελευταία 30 χρόνια (μετά την πτώση του tείχους του Βερολίνου), μια περίοδος γνωστή ως «τρίτη φάση της παγκοσμιοποίησης».
Και όλα αυτά προστέθηκαν στην ανοιχτή (ακόμη) πληγή της απειλής της τρομοκρατίας, της ισοπεδωμένης Συρίας και της σύνθετης πολλαπλής κρίσης που βιώνει η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν.
Σε αυτό το περιβάλλον η νεοεκλεγείσα ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης θέλει να… προστατεύσει τον «ευρωπαϊκό τρόπο ζωής». Το σίγουρο είναι ότι ο τίτλος που διάλεξε η Κομισιόν για τον έλληνα αντιπρόεδρο δεν ήταν… κλισέ. Φανέρωσε όμως πόσο μακριά είναι οι Βρυξέλλες από την πραγματικότητα.
Την πραγματικότητα που δείχνει ότι η ευρωζώνη φλερτάρει με την ύφεση παρά τα «μπαζούκας» του Μάριο Ντράγκι. Δεν είναι ειρωνεία ότι κι αυτός για πόλεμο μιλάει…
Αν ξεπεράσουμε την ξύλινη γλώσσα, καλό είναι να αντιληφθούμε ότι ζούμε σε έναν κόσμο όπου το ένα σοκ μπορεί να φέρει το άλλο. Μην πάμε μακριά, φανταστείτε τι μπορεί να συμβεί αν κατρακυλήσει ξαφνικά η βρετανική οικονομία που τρία χρόνια μετά το δημοψήφισμα του Brexit δεν έχει καταφέρει να βρει τον νέο της εαυτό.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
