Δώρα Αντωνίου
Είναι κάπως σαν τα καινούργια ρούχα του βασιλιά. Οι θεσμοί μας, οι αρμόδιοι, οι αρχές. Οπως θέλετε ονομάστε το. Στα χαρτιά, σύγχρονη, οργανωμένη δημοκρατικά και θωρακισμένη θεσμικά χώρα. Με νομοθετική (υπερ)παραγωγή. Με ενσωμάτωση όλων των ευρωπαϊκών οδηγιών. Γίναμε Ευρώπη. Με αρχές, ανεξάρτητες και εποπτευόμενες, με φορείς και θεσμούς, με περίπλοκα αρκτικόλεξα, με επιτροπές, με διοικήσεις, με προέδρους.
Και μετά το «μπαμ». Κέλυφος όλα; Είναι πολύ πρόσφατες και πολύ ενδεικτικές τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις: Ο βουλευτής Ανδρέας Πάτσης, που «ξεχνάει» τι έχει και πώς το απέκτησε, δηλώνει δραστηριότητες ασύμβατες με την ιδιότητά του και η αρμόδια επιτροπή ελέγχου αρκείται σε συμπληρωματικές εξηγήσεις «για να κλείσει ο φάκελος», χωρίς να μπει στη διαδικασία σε βάθος έρευνας. Και, όπως μονότονα επαναλαμβάνεται, δεν είναι η μοναδική περίπτωση, αυτός είναι κανόνας όταν εντοπίζονται ασυμβατότητες στις δηλώσεις «πόθεν έσχες» των βουλευτών. Η σύνθεση της επιτροπής κάποια στιγμή άλλαξε, ακριβώς για να γίνει πιο αποτελεσματική η λειτουργία της. Εγινε;
Η δίκη για το Μάτι, τη μεγάλη τραγωδία που συλλογικά μας σημάδεψε. Το φάσμα της παραγραφής αίφνης αιωρείται για τις εγκληματικές ευθύνες. Ποια δικαίωση; Ποιος αγώνας συγγενών; Ποια ανάγκη της κοινωνίας να δει κατ’ ελάχιστον δικαιοσύνη να απονέμεται; Και ποιο δίδαγμα για τους αυριανούς υπευθύνους, για όλους μας, όταν η εκατόμβη δεν ενεργοποιεί αντανακλαστικά άμεσης απόδοσης ευθυνών; Και απόλυτα αναμενόμενο το ερώτημα: αν κινδυνεύει με παραγραφή το Μάτι, τι γίνεται καθημερινά στα δικαστήρια με πιο απλές υποθέσεις; Πόση εμπιστοσύνη μπορεί να έχει ο μέσος πολίτης ότι, αν χρειαστεί να αναζητήσει καταφύγιο στη Δικαιοσύνη, θα βρει ανταπόκριση;
Η καταγγελία για κακοποίηση, σεξουαλική και άλλη, τριών παιδιών μιας οικογένειας στα Πετράλωνα. Τα όσα ακούγονται είναι φρικιαστικά. Ενα ακόμη λιθαράκι στον συλλογικό μιθριδατισμό απέναντι σε τέτοια εγκλήματα; Ομως το πιο φρικτό είναι ότι οι καταγγελίες έγιναν για πρώτη φορά πριν από πέντε χρόνια και έκτοτε η υπόθεση εμφανίζεται να σέρνεται. Ποια αντανακλαστικά; Ποια ταχεία διερεύνηση για εξακρίβωση του τι ακριβώς συνέβη; Ποια μέριμνα για τα παιδιά αυτά;
Η χρονική σύμπτωση να βγουν αυτές οι περιπτώσεις με διαφορά λίγων ημερών κάνει πιο έντονη την αίσθηση ανεπάρκειας σε υπηρεσίες και θεσμούς που, υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να λειτουργούν υποδειγματικά. Έλεγχος για τους πολιτικούς ταγούς, δικαίωση και απόδοση ευθυνών για τραγωδίες, προστασία των αδυνάμων.
Τα μηδενίζουμε όλα; Όχι, ορατά βήματα βελτίωσης σε αρκετούς τομείς υπάρχουν. Όμως, συχνά ξεπηδά το ερώτημα αν, όπου κάτι λειτουργεί σωστά, αυτό συμβαίνει χάρη στη δομή του ή επειδή βρέθηκε στο τιμόνι, πρόσκαιρα και συγκυριακά, ικανός διαχειριστής. Γιατί να πούμε ότι οι θεσμοί, οι αρχές, οι εξουσίες λειτουργούν σωστά, οργανωμένα και αποτελεσματικά δεν μπορούμε. Ο βασιλιάς δείχνει γυμνός.
Πηγή: Καθημερινή
