Πάσχος Μανδραβέλης
Ενώ οι Ουκρανοί πεθαίνουν (κυριολεκτικώς) για να μπουν στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Ελλάδα επί χρόνια διαδηλώναμε για να φύγουμε από τη Συμμαχία και στο τσακ γλιτώσαμε το 2015 από το να βρεθούμε εκτός Ε.Ε. «Άλλοι λαοί, άλλοι γείτονες, άλλη ιστορία, άλλες προσλαμβάνουσες», θα πουν κάποιοι. Σύμφωνοι! Όμως –έστω εκ των υστέρων– πρέπει να πούμε μια καλή κουβέντα για το κατασυκοφαντημένο πολιτικό σύστημα. Μπορεί δικαίως να του προσάπτουμε τα μύρια όσα, αλλά σε ό,τι αφορά τις στρατηγικές επιλογές της χώρας, επέδειξε διαχρονικώς σοφία. Την επέδειξε ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη σωτήρια κυβίστηση του 2015…
Απέμειναν μόνο κάποιοι γραφικοί που χθες διαδήλωσαν με σύνθημα «Όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Καμιά εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε.-Ρωσίας». Στην Ελλάδα της αριστερής ιδεολογικής ηγεμονίας, οι λέξεις έχουν χάσει εδώ και χρόνια τη σημασία τους. Για παράδειγμα: Όταν Έλληνες αξιωματικοί με ελληνικά τεθωρακισμένα κατέλυσαν τη δημοκρατία το 1967 είχαμε «αμερικανοκίνητο πραξικόπημα». Όταν σοβιετικά τανκς με Ρώσους χειριστές ανέτρεψαν την κυβέρνηση του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ στην Τσεχοσλοβακία το 1968 είχαμε «σοσιαλιστική διόρθωση».
Έτσι και τώρα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. «Ιμπεριαλιστικό πόλεμο» κάνει η Ρωσία εις βάρος της Ουκρανίας. Όποιος λοιπόν είναι κατά αυτού του πολέμου (και του ιμπεριαλισμού γενικώς) έχει την υποχρέωση να βοηθά τους αμυνομένους παντί τρόπω. Ακόμη και αν υπήρχαν αυτοί οι μεταφυσικοί «ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε.» που λέει το ΚΚΕ. Σιγά τους σχεδιασμούς, εδώ που τα λέμε. Από το 2014 οι Ουκρανοί παρακαλάνε να γίνουν… θύμα αυτών των σχεδιασμών, αλλά ΝΑΤΟ και Ε.Ε. τούς έχουν κλείσει την πόρτα στα μούτρα.
Το ΚΚΕ ήταν πάντα υπέρ της ειρήνης, εκτός αν έκαναν πόλεμο οι Σοβιετικοί. Αυτό, πριν από το 1990, έβγαζε νόημα αφού τα κομμουνιστικά κόμματα ήταν ταγμένα στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού και στην υπεράσπιση της μητέρας πατρίδας τους, δηλαδή της ΕΣΣΔ. Όμως μετά την «καπιταλιστική παλινόρθωση», όπως βάφτισε το ΚΚΕ την κατάρρευση των κομμουνιστικών δικτατοριών, ποιος ο λόγος στήριξης του αιματοβαμμένου καθεστώτος Πούτιν, έστω διά της πλαγίας, βάζοντας δηλαδή στον ίδιο τορβά Ευρωπαϊκή Ένωση και Ρωσία;
Φταίει άραγε «ότι πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι»; Ότι έχουν έτοιμες τις αφίσες για «ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε.» και απλώς πρόσθεσαν τη Ρωσία; Παραμένουν τα παλιά γινάτια της ήττας και το γεγονός ότι «ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα, τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο»; Υπάρχει κάτι πιο σκοτεινό; Μένει να δούμε…
Πηγή: Καθημερινή
