Παναγής Βουρλούμης
Υπάρχουν πράγµατα που είναι τόσο αυτονόητα ώστε να μη χρειάζονται εξήγηση. Να μην είναι αναγκαίο να ψάχνει κάποιος επιχειρήματα για να στηρίξει τα υπέρ και τα κατά της ύπαρξης ή της άσκησής τους. Δυστυχώς, όμως, το αυτονόητο έχει υποβιβαστεί σε υποκειμενική έννοια κι έτσι οι θέσεις μου επί του θέματος ας θεωρηθούν προσωπικές, αν και είμαι βέβαιος ότι τις συμμερίζονται οι περισσότεροι, ακόμη και όταν δεν τολμούν να το παραδεχτούν. Το θέμα είναι η ψήφος στα 17 και η θέση μου είναι ότι στην ηλικία αυτή και μέχρι, ας πούμε, μια συμβατική ηλικία όπως τα 21, το δικαίωμα ψήφου είναι λάθος. Η μεγάλη πλειονότητα των ατόμων σε αυτές τις ηλικίες δεν έχει ακόμη αποκτήσει τις εμπειρίες που θα της επέτρεπε να κρίνει με βάση λογικά επιχειρήματα όπως το πραγματικό τους συμφέρον, ή κάποια συγκροτημένη ιδεολογική προτίμηση. Ούτε έχει δημιουργήσει αντιστάσεις στην παραπλάνηση. Πιο ξεκάθαρα, το μυαλό τους δεν έχει ακόμη πήξει. Θα μου πείτε, και για τους πιο μεγάλους το ίδιο δεν ισχύει; Ναι, ίσως σε μικρότερη αναλογία, αλλά στις δημοκρατίες δεν έχει βρεθεί φόρμουλα για να αφαιρείται η ψήφος από τους ηλίθιους και από διάφορες άλλες κατηγορίες ανεπιθύμητων, συμπεριλαμβανομένων και των δηλωμένων εχθρών της δημοκρατίας. Τουλάχιστον, ανεβάζοντας τον πήχυ ηλικιακά, γλιτώνουμε, για το συμφέρον της ίδια της δημοκρατίας, από μια μεγάλη ομάδα ψηφοφόρων που είναι σαφώς βλαβεροί για το τελικό αποτέλεσμα. Ας προφυλάξουμε, όπου μπορούμε, τη δημοκρατία από τον μεγαλύτερο εχθρό της, την υπερβολική δημοκρατία.
Η ψήφος στις νεότερες ηλικίες δόθηκε κάποτε με το σκεπτικό ότι τα παιδιά γενικά ψηφίζουν όπως οι γονείς τους, άρα δεν αλλοιώνεται το τελικό αποτέλεσμα. Ισως αυτό ίσχυε τότε, αλλά όχι πια. Οι νέες γενιές έχουν αποκτήσει μεγάλη δεξιότητα και εθισμό στη χρήση του Διαδικτύου. Βρίσκονται πολύ μπροστά από τους ενηλίκους, γονείς και δασκάλους. Έχουν μπει μέσα σε έναν διαφορετικό κόσμο. Η αδιάκοπη ασχολία με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εκθέτει τους νέους σε κάθε λογής απατεώνες και ιδεολογικά αρπακτικά, που δεν διστάζουν να εκμεταλλευτούν τις ανασφάλειές τους, την ευπιστία τους, την περιέργεια για το καινούργιο, την τάση να ξεφύγουν από τα συμβατικά. Αθώα παιδιά εκτεθειμένα σε ένα δυνατό και ύπουλο μέσο επηρεασμού. Μέσο, που στοχεύει ατομικά τον καθένα με την πονηριά του επιστημονικού πλασιέ.
Τα σκεφτόμουν στο καράβι, επιστρέφοντας από την Αίγινα, παρέα με ένα σωρό σχολεία που γύριζαν από τις εκδρομές του τριημέρου της Πρωτομαγιάς. Αγόρια και κορίτσια κολλημένα στα τάμπλετ και στα κινητά τους, μάγοι της τεχνολογίας με παιδικά ασχημάτιστα μυαλά, που θα πάνε μεθαύριο να ψηφίσουν.
Πηγή: Καθημερινή
