Παναγιώτης Καρκατσούλης
Σε συμφωνία με την Τρόικα, ο κανόνας που θα ισχύσει για τις προσλήψεις στο δημόσιο θα είναι: Μια πρόσληψη για κάθε μια αποχώρηση
Λοιπόν, ο χρόνος των εκλογών δεν μπορεί παρά να είναι το 2019. Και μάλιστα, με τις ευλογίες των δανειστών!
Κατέληξα σ’ αυτό το συμπέρασμα μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι, σε συμφωνία με την Τρόικα, ο κανόνας που θα ισχύσει για τις προσλήψεις στο δημόσιο, από 1-1-2019, θα είναι: Μια πρόσληψη για κάθε μια αποχώρηση.
Επομένως, το 2019, θα μπορούν να διοριστούν στο δημόσιο x υπάλληλοι, πλέον αυτών που θα διοριστούν σε θέσεις συμβασιούχων των οποίων ο αριθμός είναι y.
Λέω x και y αντί των πραγματικών αριθμών, γιατί οι επίσημοι αριθμοί έχουν καταστεί απολύτως αναξιόπιστοι. Ουδέποτε συμφωνήθηκαν και, κατά πάσα πιθανότητα, δεν πρόκειται να συμφωνηθούν ούτε στο μέλλον. Κάτι οι ημεδαποί ρουσφετοπράκτες, κάτι οι λογιστές των Βρυξελλών που θεωρούν τα ρουσφέτια ένα είδος «εθνικού σπορ» για τους Έλληνες, φθάσαμε στo εξής κωμικοτραγικό modus operandi: Οι δανειστές να κάνουν πως μας ελέγχουν και η κυβέρνηση να κάνει πως τους ακούει. Η υπόρρητη αυτή συμφωνία περιλαμβάνει την de facto χαλαρότητα από την πλευρά των δανειστών ως προς την άσκηση του εθνικού μας σπορ και, από την πλευρά μας, την πληρωμή του λογαριασμού στο ακέραιο. Αυτός είναι ο ιστορικός συμβιβασμός στη δύσκολη σχέση Ελλάδας-δανειστών.
Οι δανειστές μη μπορώντας να κατανοήσουν πώς είναι δυνατόν μια κυβέρνηση να μένει στην εξουσία όταν κάνει προσλήψεις και, εν ταυτώ, γδέρνει τους πολίτες της με φόρους, προκειμένου να καλύψει την δαπάνη που αυτές προκαλούν, αποδέχθηκαν την αυτο-ακύρωσή τους.
Ιδού, πώς:
◆ Το 2015 που ίσχυε ο λόγος 1:5 (δηλαδή, για κάθε πέντε που αποχωρούν να προσλαμβάνεται ένας) η διαδικασία τηρήθηκε (σχεδόν) πιστά. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής αποχώρησαν (για όποιους λόγους) 15.925 άτομα και προσλήφθηκαν 4.437 (η τελική αναλογία ήταν 1:3,5).
◆ Το 2016, αφού η κυβέρνηση είχε δώσει ένα «καλό» δείγμα συμμόρφωσης στις επιταγές των δανειστών, αυτοί αποφάσισαν να χαλαρώσουν την εποπτεία. Η κυβέρνηση, αντιλαμβανόμενη τη χαλαρότητα των ελέγχων, «έσπρωξε» όσα πιο πολλά ρουσφέτια μπορούσε. Έτσι, η εικόνα, στο τέλος του έτους, διαμορφώθηκε ως εξής: Εκείνοι που αποχώρησαν ήταν 9.810 και εκείνοι που προσλήφθηκαν 8.211. (Η πραγματική αναλογία διαμορφώθηκε στο 1:1,2).
◆ Φθάνουμε στο 2017, όπου οι συριζαίοι πελατοκράτες δείχνουν τις πραγματικές τους διαθέσεις: Το 1:5 έχει γίνει 1:4 αλλά γνωρίζουν ότι έχει ισχύ μόνο στα χαρτιά. Για πρώτη φορά, οι προσλήψεις είναι περισσότερες (8.518) από τις αποχωρήσεις (7.595).
◆ Για το 2018 η αναλογία προσλήψεων προς αποχωρήσεις έχει οριστεί να είναι 1:3 και η κυβέρνηση ανακοινώνει σωρηδόν προσλήψεις.
◆ Οι προσπάθειες της καλής κυβέρνησης ανταμοίβονται και η τρόικα αποφασίζει να κατεβάσει το μέτρο στο 1:1 από 1ης Ιανουαρίου 2019!
Ως προς τους συμβασιούχους η κατάσταση είναι «καλύτερη», διότι εκεί οι έλεγχοι περιορίζονται σε συστάσεις. Οπότε, οι πελατοκράτες και ρουσφετολάγνοι συριζαίοι κάνουν πάρτι. Από το 2015 και μετά, ο απόλυτος αριθμός των μισθοδοτούμενων στα δημόσια νομικά πρόσωπα αυξάνεται κατακόρυφα και, μέσα σε τρία χρόνια, σχεδόν διπλασιάζεται. Οι συμβασιούχοι από 62.580 τον Δεκέμβριο 2014 ξεπερνούν τις 100.000 το πρώτο τρίμηνο 2018.
Summa summarum: Προστιθέμενοι οι 127.484 έκτακτοι στους 602.997 μονίμους, έχουμε σήμερα 730.481 δημοσίους υπαλλήλους.
Είναι βέβαιον, ότι, τους επόμενους μήνες, θα ακολουθήσει κρεσέντο προσλήψεων και, πλησιάζοντας την ημέρα των εκλογών, ο τελικός αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων θα πλησιάσει το εφιαλτικό εκείνο 1.000.000 του 2009.
Κι αν όλα τα προηγούμενα στοιχειοθετούν το ελληνικό δράμα, η τελευταία πράξη που το μετατρέπει σε κωμωειδύλλιο είναι η αξιολόγηση. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που προσλαμβάνονται μ’ αυτό τον τρόπο πρέπει, σύμφωνα με τη μνημονιακή «αποπολιτικοποίηση της διοίκησης», να αξιολογηθούν (σημ. αρθρογράφου: γελάστε ελεύθερα)!
Η αξιολόγηση των υπαλλήλων χωρίς την αξιολόγηση των φορέων στους οποίους αυτοί προσφέρουν τις υπηρεσίες τους είναι παρωδία αξιολόγησης. Πολλώ δε μάλλον, όταν υπάρχουν φορείς (νομικά πρόσωπα) των οποίων η κυβέρνηση αγνοεί την ύπαρξη.
Ακόμη, όμως, και σ’ αυτή την παρωδία, οι λογιστές εξ Εσπερίας συμφώνησαν ότι καλά κρατεί. Αν και προς το παρόν, η αξιολόγηση έχει γίνει ψηφιακή, λόγω άρνησης πολλών δημοσίων υπαλλήλων να αξιολογηθούν, όπως διαβεβαίωσε η αρμόδια υπουργός, υπάρχει κοσμοσυρροή υπαλλήλων που θέλουν να αξιολογηθούν. Και, μπράβο τους (με την άδεια του Μ. Βουλαρίνου)!
Έτσι, λοιπόν, ολοκληρώνεται η μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης στην Ελλάδα!
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μπορεί, ήσυχα πλέον, να προετοιμάσει την επόμενη φάση της διοικητικής ανάπτυξης. Αν αυτό δεν συμβεί μετά την καθαρή έξοδό μας τον Αύγουστο, θα συμβεί οπωσδήποτε με την επόμενη χρεοκοπία μας! Υποθέτω ότι τα μέτρα που θα συμπεριληφθούν στην ατζέντα εκείνου του μνημονίου, θα περιλαμβάνουν έναν πιο ευφάνταστο τρόπο για να μετράμε τους δημοσίους υπαλλήλους στην Ελλάδα.
Μέχρι τότε, θα εκφράζουμε την πίστη μας στις αξίες του ανταγωνισμού και του φιλελευθερισμού, θα επιδιώκουμε μια δουλειά με μικρότερο μισθό αλλά σιγουριά (βλ. δημόσιο) και, βεβαίως, θα συνεχίσουμε να περιμένουμε να εμφανιστεί ο Ηγέτης-Πούτιν που θα μας οδηγήσει εκεί που μας πρέπει (www.dianeosis.org).
Πηγή: Athens Voice
