Ζώης Τσώλης
Κλείνοντας αυτή τη θυελλώδη χρονιά θα μπορούσε κανείς να θυμηθεί πολλά και να πει ακόμα περισσότερα για την οικονομία. Τους πρώτους μήνες του 2017 βρεθήκαμε για μια ακόμα φορά στο χείλος της χρεοκοπίας και των εκλογών που φάνταζαν αναπόφευκτες όσο δεν έκλεινε η δεύτερη αξιολόγηση.
Μετά ήρθε η άνοιξη και άλλαξαν τα πράγματα. Τα βρήκαμε με τους Ευρωπαίους, πληρώσαμε ξανά τον λογαριασμό με την αύξηση της φορολογίας – μην ξεχνάμε ότι μειώθηκε το αφορολόγητο όριο, αυξήθηκαν οι ειδικοί φόροι, κόπηκαν φοροαπαλλαγές -, τις αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές και κυρίως τις μειωμένες συντάξεις που πλέον υπολογίζονται με τον νόμο Κατρούγκαλου. Ετσι ξεφύγαμε από τον πανικό.
Και στη συνέχεια όλοι έλεγαν «τι καλοκαίρι ήταν αυτό»… Ο τουρισμός έσπαγε το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο, οι δανειστές μάς άφησαν στην ησυχία μας – μέχρι και τον Νοέμβριο – και όλοι άρχισαν να μιλάνε για το success story της Ελλάδας η οποία επέστρεψε στις αγορές και ετοιμάζεται να μπει στην τελική ευθεία του τρίτου μνημονίου. Ετσι κύλησε το 2017. Πληρώνοντας φόρους και νέους φόρους, παλιά και νέα χρέη, και αγοράζοντας ελπίδα ότι δεν θα μας συμβούν χειρότερα.
Η ουσία είναι ότι όλοι οι ειλικρινείς, οι συνεπείς φορολογούμενοι έγιναν φτωχότεροι, όσοι έσπευσαν να συνταξιοδοτηθούν παραιτούμενοι από την εργασία τους (αν και εφόσον μπορούσαν να μείνουν ή να βρουν εργασία και να συνεχίσουν) έγιναν επίσης φτωχότεροι.
Αυτό όμως που μένει από αυτή τη δύσκολη για όλους χρονιά, αυτό στο οποίο θέλω να σταθώ, είναι ότι 984.000 άνθρωποι εξακολουθούν να μην έχουν δουλειά. Και εδώ δεν στέκει το επιχείρημα ότι η ανεργία μειώθηκε και ο αριθμός των ανέργων έπεσε κάτω από το 1 εκατομμύριο… Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που σε όλη αυτή τη διαδρομή των μνημονίων απογοητεύτηκαν δεκάδες φορές βρίσκοντας κλειστές πόρτες.
Μαζί τους, δίπλα μας, είναι η νέα γενιά που τελειώνει τις σπουδές της και, αν δεν βρει τον δρόμο της στο εξωτερικό, παίρνει την κάρτα του ανέργου (και εφέτος το επίδομα ντροπής των 400 ευρώ) από τον ΟΑΕΔ.
Για αυτούς τους λόγους, που είναι το αποτέλεσμα πολιτικής ανικανότητας και αλαζονείας της κάθε εξουσίας, η χρονιά που φεύγει έχει βυθίσει τους σκεπτόμενους, εργατικούς, ευαίσθητους και φιλότιμους Ελληνες σε μελαγχολία.
Κοντά σε αυτούς περάσαμε κι εμείς από την τρικυμία της χρεοκοπίας, το κατώφλι της ανεργίας και ξεκινήσαμε πάλι. Ισως είμαστε τυχεροί…
Το μόνο που μπορούμε να ευχηθούμε είναι μια καλύτερη χρονιά για όλους, αλλά πριν απ’ όλους για τους ανέργους.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
