Ελευθερία Κόλλια
Είναι δεκάδες οι περιπτώσεις όπου διαπιστώνεται η καταχρηστική εφαρμογή της απονομής χάριτος. Είναι πολλές οι αποφάσεις που σιωπηλά υποσκάπτουν το σύστημα επιβολής ποινών. Και που οδηγούν μάλιστα τους απαλλαγμένους ακόμα και για ναρκωτικά σε μια θέση στο Δημόσιο!
Τι μπορεί να ωθήσει έναν υπουργό Δικαιοσύνης, όπως ο Σταύρος Κοντονής, να δει με επιείκεια έναν έμπορο ναρκωτικών; Τι μπορεί να κάνει ένα ολόκληρο Συμβούλιο, αυτό που είναι αρμόδιο για τις απονομές χάριτος στη χώρα, να γνωμοδοτήσει θετικά υπέρ μιας τέτοιας εισήγησης; Και τι μπορεί να δράσει τόσο καταλυτικά, ώστε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, να την υπογράψει; Γρίφος και άλυτο μυστήριο.
Η είδηση είναι πάντως δημοσιευμένη στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, τεύχος Γ΄, αριθμός φύλου 883.
«Με Προεδρικό Διάταγμα που εκδόθηκε στην Αθήνα στις 10-8-2017 σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 παρ. 1 του Συντάγματος, ύστερα από πρόταση του Υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και γνωμοδότηση του Συμβουλίου Χαρίτων: ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ το υπόλοιπο της ποινής του (…) του (…) που του επεβλήθη με τη με αριθμό (…) απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Δυτικής Μακεδονίας (ποινή φυλάκισης δύο {2} ετών με τριετή αναστολή) για κατοχή και πώληση ναρκωτικών ουσιών και ΑΙΡΟΝΤΑΙ οι κατά νόμον συνέπειες που απορρέουν από την ανωτέρω καταδίκη του προκειμένου να μην αποτελεί κώλυμα για τον διορισμό του στη ΔΕΗ Α.Ε. με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου».
Που σημαίνει ότι ένας άνθρωπος που έπαιζε με τις ζωές άλλων ανθρώπων, και δη νέων, όχι μόνο δεν αντιμετωπίσθηκε με αυστηρότητα αλλά και τακτοποιήθηκε σε ΔΕΚΟ.
Τα παράδοξα με τις απονομές χαρίτων και τις «κατά νόμον συνέπειες που αίρονται» δεν σταματούν εδώ – οι σχετικοί αριθμοί ΦΕΚ είναι στη διάθεση του Protagon. Τύπος καταδικασθείς για νόθευση διαβατηρίου, πολιτογραφείται ως έλληνας∙ σωρηδόν οι πολιτογραφήσεις, θα μπορούσαν να αποτελέσουν case study στο κεφάλαιο «πώς να κερδίσετε ψηφοφόρους στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση».
Αλλοδαπή κυρία που είχε καταδικασθεί για «το αδίκημα της κλοπής κατ’ εξακολούθηση» μεταμορφώνεται εν μία νυκτί σε νοσοκόμα. Τρίτος που είχε καταδικαστεί επίσης για ξάφρισμα αποκτά την ελληνική ιθαγένεια και ειδική άδεια οδήγησης ταξί. Και ένας τέταρτος, που είχε καταδικασθεί για «τα αδικήματα της κλοπής, της τετελεσμένης απάτης (…) και της πλαστογραφίας με χρήση», μπορεί να ανανεώσει την ειδική άδεια του και να ψαρεύει εφεξής κούρσες ως ταξιτζής στην πόλη.
Πώς γίνεται άραγε, σε άλλη περίπτωση του 2016 και επί θητείας του τέως υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Παρασκευόπουλου, να εξατμίζεται αδίκημα όπως «η διακεκριμένη κλοπή αντικειμένου αρχαιολογικής αξίας που βρισκόταν σε δημόσιο τόπο και η φθορά αρχαιολογικού χώρου κατά συναυτουργία», προκειμένου να μην αποτελεί κώλυμα για τον διορισμό καταδικασθέντος στο Δημόσιο σε θέση νοσηλευτή; Δεν είναι ανέκδοτο να σβήνεις με γομολάστιχα την ποινή κάποιου για την πράξη της προμήθειας, κατοχής και χρήσης ναρκωτικών ουσιών, προκειμένου αυτός ο κάποιος να πάρει άδεια λειτουργίας ιδιωτικής επιχείρησης security (sic); Δεν είναι ιεροσυλία να επιτρέπεις σε καταδικασθείσα για «τα αδικήματα της απάτης σε βάρος του ελληνικού Δημοσίου με προσγενόμενη ζημία ιδιαίτερα μεγάλη κατά συναυτουργία και της καταπάτησης δημόσιας δασικής έκτασης κατά συναυτουργία», τον διορισμό ως μόνιμης υπαλλήλου του υπουργείου Παιδείας σε θέση νηπιαγωγού;
Για να μη σας κουράζω, είναι δεκάδες οι περιπτώσεις, με τη σέσουλα μπορεί ένα προσεκτικό μάτι να τις συγκεντρώσει από τη σελίδα του Εθνικού Τυπογραφείου, και στις οποίες μπορεί κανείς ευκρινώς να διαπιστώσει την καταχρηστική εφαρμογή αυτού του πολύτιμου εργαλείου, του εξαιρετικού μέτρου που λέγεται απονομή χάριτος. Είναι πολλές οι αποφάσεις που σιωπηλά και ύπουλα υποσκάπτουν το σύστημα επιβολής ποινών, προκαλώντας το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Είναι αναρίθμητες οι πράξεις που πασίδηλα υπερβαίνουν τον κοινωνικό χαρακτήρα της απονομής χάριτος, εμπίπτοντας στη σφαίρα της -τόσο οικείας- λογικής περί βολέματος ημετέρων. Τυχαία, οι περισσότερες από αυτές προβλέπουν προσλήψεις σε δήμους, υπουργεία και ΔΕΚΟ;
Ο μηχανισμός που θέλει τις απονομές χάριτος ως «πλυντήριο» για μια θέση στο Δημόσιο, που θα φέρει ψηφαλάκια, μόνο κακό μπορεί να κάνει στη Δικαιοσύνη. Ζήτημα νομικό, βεβαίως, δεν υπάρχει. Χάρη μπορεί να απονεμηθεί για οποιοδήποτε αδίκημα. Υπάρχει όμως ζήτημα ηθικό. Αυτό που ξεφυτρώνει κάθε τόσο, σαν το μανιτάρι, για να θυμίσει στους ασκούντες πολιτική ότι δεν μπορούν, όσο και να θέλουν, να αποσυνδεθούν από την έννοια της ατομικής ευθύνης. Την αναλαμβάνουν χωρίς να τους παρακαλέσει κανείς. Και αν την εγκαταλείψουν, κινδυνεύουν να καταλήξουν με φαγωμένα τα -πολιτικά τους- σωθικά.
Πηγή: Protagon
