Άγγελος Στάγκος
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, το πρόσφατο σχέδιο-πρόταση Γαβρόγλου για την εισαγωγή των υποψηφίων στην ανώτατη εκπαίδευση συνάντησε και συναντά αντιδράσεις ακόμη και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά μη φανταστεί κανείς ότι οι αντιδράσεις αυτές αφορούν την ουσία. Κάθε άλλο. Πρόκειται για αντιδράσεις που συνδέονται με την επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης, καθώς αρκετά στελέχη της θεωρούν ότι το συγκεκριμένο σχέδιο-πρόταση δεν εξυπηρετεί την επικοινωνιακή πραμάτεια που προσπαθεί να πουλήσει ο πρωθυπουργός τη συγκεκριμένη συγκυρία και ενόψει ΔΕΘ. Και έχουν δίκιο, γιατί πώς θα «λανσάρει» ο Αλ. Τσίπρας τις διπλές εξετάσεις, όταν μέχρι σήμερα το κυβερνητικό αφήγημα περιελάμβανε την κατάργησή τους;
Είναι σαφές ότι είμαστε θεατές μιας νέας εντυπωσιακής «κωλοτούμπας», στον τομέα της Παιδείας αυτήν τη φορά, αλλά δεν είναι αυτό το μεγάλο πρόβλημα, όταν μάλιστα είναι βέβαιο ότι το σχέδιο-πρόταση Γαβρόγλου δεν πρόκειται να υλοποιηθεί, ακόμη και αν η κυβέρνηση Συρανέλ επιβιώσει πέραν του αναμενομένου. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι, ενώ κόμματα και ειδικοί αναγνωρίζουν ότι η εκπαίδευση όλων των βαθμίδων είναι στην Ελλάδα δυσλειτουργική και καθυστερημένη σε σχέση με τις απαιτήσεις των καιρών και ενώ δαπανώνται μεγάλα κονδύλια, αδυνατούν να διαλεχθούν και να συμφωνήσουν σε ένα σχέδιο ριζικής ανασυγκρότησής της. Το χειρότερο, που δείχνει και το μέγεθος της υποκρισίας, είναι ότι οι πάντες παραδέχονται και διαλαλούν ότι εκπαίδευση και οικονομία συμβαδίζουν υποχρεωτικά.
Δυστυχώς, όλα δείχνουν ότι το μεγάλο πρόβλημα της εκπαίδευσης έχει εξελιχθεί σε έναν ακόμη άλυτο γόρδιο δεσμό σε αυτήν τη χώρα. Λείπουν η βούληση, η γνώση, η λογική και η ικανότητα οργάνωσης, ταυτόχρονα έχουν δημιουργηθεί ατομικά και συλλογικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω από ιδεοληπτικές δοξασίες, που αντιδρούν και απαγορεύουν όχι μόνο κάθε προσπάθεια, αλλά οποιαδήποτε σκέψη εκ βάθρων ανασυγκρότησης του εκπαιδευτικού συστήματος. Κάθε βήμα θα γίνεται με δυσκολία και χαρακτηριστική καθυστέρηση, οι «καλοί» που πάντα υπάρχουν και θα υπάρχουν –το ζητούμενο όμως είναι η άνοδος του μέσου όρου– ανάμεσα στους διδάσκοντες και τους διδασκομένους θα αναζητούν κάποια στιγμή αλλού την τύχη τους και η ζωή θα συνεχίζεται. Με την απόσταση, βεβαίως, να μεγαλώνει από τους άλλους.
Αυτό φαίνεται είναι το ριζικό μας…
Πηγή: Καθημερινή
