Τι δεν είναι μεταρρύθμιση

Τι δεν είναι μεταρρύθμιση

Αγγελική Σπανού

22.12.2024

Οταν έχουμε τους περισσότερους αστυνομικούς κατ’ αναλογίαν πληθυσμού στην Ε.Ε. και παρ’ όλα αυτά η μικρή και η μεγάλη εγκληματικότητα είναι ανεξέλεγκτες, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά στον τρόπο διαχείρισης των ανθρώπινων πόρων. Δηλαδή, πολλοί αστυνομικοί είναι σε γραφεία, άλλοι προστατεύουν διάφορους μεγαλόσχημους και κάποιοι παίρνουν μετάθεση στον τόπο καταγωγής τους χωρίς να υπάρχουν υπηρεσιακές ανάγκες εκεί.

Οταν έχουμε τους περισσότερους γιατρούς κατ’ αναλογίαν πληθυσμού στην Ε.Ε. και το δημόσιο σύστημα υγείας αντιμετωπίζει τόσο σοβαρά προβλήματα, είναι αυταπόδεικτο ότι δεν υπάρχει αξιολόγηση αναγκών, τόσο ως προς τις ειδικότητες όσο και ως προς τη γεωγραφική κατανομή των υπηρεσιών. Οταν 20 τμήματα ΑΕΙ έχουν ελάχιστο, ακόμη και μονοψήφιο, αριθμό εισακτέων ετησίως τα τελευταία χρόνια και 60 σχολές μέχρι 50 φοιτητές, είναι προφανές ότι ο πελατειασμός αποτελεί τη βάση της πολιτικής για την ανώτατη παιδεία.

Οταν υπάρχουν δεκάδες υπηρεσίες – δομές – τηλεφωνικές γραμμές, εργαλεία για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας, και εξακολουθούν να διαπράττονται γυναικοκτονίες ακόμη και μπροστά σε αστυνομικά τμήματα, ακόμη και από δράστες που είχαν μηνυθεί ή είχαν οδηγηθεί στο αυτόφωρο, τότε δεν χρειάζονται επιχειρήματα για να αποδείξει κανείς ότι το κράτος πρόνοιας είναι βαριά άρρωστο.

Oταν αστυνομικός της Βουλής κατάφερνε για δεκαετίες να έχει ασυλία στον εργασιακό του χώρο, παραβιάζοντας συστηματικά τον Ποινικό Κώδικα, εύλογα προκύπτει ότι δεν λείπει απλώς η αξιολόγηση από το Δημόσιο αλλά η στοιχειώδης εφαρμογή του νόμου.

Oταν παιδιά που απομακρύνονται από τις οικογένειές τους, για να προστατευθούν, περιφέρονται σε νοσοκομεία με εισαγγελική εντολή ελλείψει κατάλληλων χώρων φιλοξενίας, κάθε συζήτηση για την ποιότητα του κοινωνικού κράτους γίνεται προσχηματική.

Oταν λόγω της φοροδιαφυγής ο μέσος μισθωτός στην Ελλάδα πληρώνει μεγαλύτερο φόρο ετησίως στο κράτος από το 85% των ελευθέρων επαγγελματιών που συνεισφέρουν στον προϋπολογισμό το 2,1% των εσόδων, ενώ στην Ε.Ε. και στην Ευρωζώνη το 5,2%, είναι αστείες οι δηλώσεις των κυβερνώντων (σημερινών και προηγούμενων) υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Υπάρχουν πολλά ακόμη παραδείγματα (σχετικά με την παραγωγική βάση, τη λειτουργία της Δικαιοσύνης κ.ο.κ.) που δείχνουν πόσο αναγκαίες είναι οι μεταρρυθμίσεις για να πλησιάσει η χώρα μας το παράδειγμα της προηγμένης Ε.Ε. στα βασικά: υγεία, παιδεία, νομιμότητα, θεσμοί.

Οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα είχαν πολιτικό κόστος γιατί προϋποθέτουν, πέρα από όλα τα άλλα, αλλαγή νοοτροπίας και τερματισμό μιας παρακμιακής αλλά βολικής εθνικής ρουτίνας.

Αντιθέτως, η χορήγηση επιδόματος επικινδυνότητας στους ενστόλους, ακόμη και αν απασχολούνται στην έκδοση ταυτοτήτων, επιδοκιμάζεται καθολικά, από Δεξιά και από Αριστερά, με μόνη την κριτική για «ψίχουλα», «λίγα και αργά», «καθρεφτάκια στους ιθαγενείς». Απλώς δεν είναι μεταρρύθμιση – είναι το αντίθετό της.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *