του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Είναι καιρός να αφήσουν την οικονομία να δουλέψει. Οι πολιτικοί οφείλουν, επιτέλους: Πρώτον, να εκτελέσουν δίχως άλλη καθυστέρηση τα συμπεφωνημένα με τους εταίρους εντός του προγράμματος δανεισμού με το Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθεροποίησης. Δεύτερον, να αποστούν από λόγια και έργα εχθρικά προς την επιχειρηματικότητα, με την ελπίδα ότι οι επενδυτές θα αναθεωρήσουν την πεποίθησή τους για τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει η Ελλάδα. Τρίτον, να μείνουν μακριά από τις δουλειές των τραπεζών, ώστε να διευκολύνουν το σισύφειο έργο που έχουν να φέρουν εις πέρας τα στελέχη τους με το ξεκαθάρισμα των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Δεν θα ζητήσω βεβαίως να σταματήσουν να λένε στους πολίτες τα πιο απίθανα πράγματα που μπορεί να γεννήσει ο νους τους, γιατί αυτό είναι ακόμη δυσκολότερο και από τα τρία ως άνω προαπαιτούμενα.
Σε πλήρη αντίθεση με όσα φάνηκε να πιστεύει ο πρωθυπουργός, κανένας οικονομικός αυτοματισμός δεν πρόκειται να λειτουργήσει από σήμερα και μέχρι την ψήφιση του προϋπολογισμού για το 2017, αμέσως μετά την κατ’ ευχήν επικύρωση της δεύτερης αξιολόγησης του προγράμματος. Αντιθέτως, θα κάνει καλά ο κ. Τσίπρας να προετοιμάζεται για την τέλεια καταιγίδα, ειδικώς αν τα στελέχη του συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν τα μνημονιακά τους καθήκοντα ως έργα που η ψυχή τους αποτάσσει μετά βδελυγμίας.
Αποκαλύπτονται χωρίς δυσκολία ότι είναι κυρίως η ανικανότητα και, ακόμη χειρότερα, η ευρύτατα διαδεδομένη πεποίθηση μεταξύ κομματικών στελεχών ότι δεν χρειάζεται να διευθύνουν τα υπουργεία «τους» και να διευκολύνουν τη διοίκηση του κράτους, αφού το σημαντικό είναι να διατηρούν την πολιτική ηγεμονία, μεταφραζόμενο, επί το λαϊκότερον, «να κερδίζει πάντα ο πρόεδρος Τσίπρας».
Στην πράξη η διαπραγμάτευση του κράτους με τους εταίρους, που κράτησε 24 μήνες, αφού, όπως παραδέχθηκε ο κ. Τσίπρας, είχε ξεκινήσει από το προπέρσινο καλοκαίρι, τελείωσε μόλις πριν μερικές εβδομάδες. Το προσλαμβανόμενο θετικό κλίμα από τις Βρυξέλλες και τις περισσότερες πρωτεύουσες οφείλεται στο γεγονός ότι η ομάδα Τσίπρα φαίνεται πρόθυμη να κάνει όσα υπόσχεται, εξέλιξη που της επιτρέπει να διαβαθμίζει, σε κάποιο μέτρο, τα δυσκολότερα από εκείνα που πρέπει να γίνουν, όπως είναι, για παράδειγμα, όσα αναφέρονται στην αναδιοργάνωση της αγοράς εργασίας. Για παράδειγμα, το «θράσος» Κατρούγκαλου εκπορεύεται από την απλή ανάγνωση του πίνακα 4 της 20ής σελίδας της Εκθεσης Συμμόρφωσης, όπου δίπλα σε κάθε απαίτηση υπάρχει η ένδειξη «Done». Παράδειγμα, στο σημείο «5.4-Eliminate EKAS», το οποίο βεβαίως μεταφράζεται «Να εξαλειφθεί το ΕΚΑΣ»!
Πλην όμως είναι απείρως δυσκολότερο να υπολογίσει κανείς στην υποταγή της οικονομίας. Οπως το 2010-11 και ξανά το 2012-13, οι τότε κυβερνήσεις περνούσαν ακανθώδη δημοσιονομικά μέτρα και πετύχαιναν το συμμάζεμα των ελλειμμάτων αλλά η οικονομία συνέχιζε να βυθίζεται, έτσι και τώρα η συγκυρία είναι και θα παραμείνει αρνητική.
Το δυσκολότερο καθήκον του κ. Τσίπρα είναι να χτίσει σχέσεις εμπιστοσύνης με το διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο, που έχει «παγώσει» ακόμη και τα ελάχιστα σχέδια παραγωγής στην Ελλάδα. Να καθησυχάσει εμπράκτως τους πολίτες που κρύβουν τα χρήματά τους από την κυβέρνηση και τις τράπεζές «της». Να αντιτείνει σε όσους πιστεύουν ότι ο Τσίπρας «τους κορόιδεψε» κάποιον λόγο για να αισιοδοξούν ότι το αύριο θα φέρει κάτι καλύτερο από όσα έχουμε περάσει τα τελευταία χρόνια και, ακόμη χειρότερα, όλους αυτούς τους μήνες. Η σιωπή των πολιτών δεν σημαίνει αποδοχή, αλλά βαριά κόπωση και βαθύτατη οργή.
Πηγή: Καθημερινή
