του Πάσχου Μανδραβέλη
Aν μια κυβέρνηση της «επαράτου» μάντρωνε δημοσιογράφους σε αστυνομικό τμήμα για να μην καλύψουν μια αστυνομική επιχείρηση, θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν. Πρώτοι οι Αριστεροί –διανοούμενοι, ημιδιανοούμενοι, και τουιτεράδες– θα κραύγαζαν για «ολοκληρωτικές πρακτικές», για «επιστροφή στα μαύρα χρόνια της δικτατορίας», και πολύ καλά θα έκαναν. Οταν στις 9 Δεκεμβρίου 2015 η κυβέρνηση προσήγαγε δημοσιογράφους στην Ειδομένη για να μην καλύψουν τη μεταφορά των μεταναστών, δεν είχαμε εκτροπή. Είχαμε ημέρα Τετάρτη…
Σοκαριστήκαμε όλοι από την ολοκληρωτική λογική του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών Χριστόφορου Βερναρδάκη, αλλά στην Ειδομένη την είδαμε να εφαρμόζεται. Δεν ήταν μόνο η παράνομη προσαγωγή των δημοσιογράφων στο αστυνομικό τμήμα, για την οποία διαμαρτυρήθηκαν έντονα η ΠΟΕΣΥ και η ΕΣΗΕΑ. Ηταν και το γεγονός ότι όλες οι εφημερίδες και όλα τα κανάλια αναγκάστηκαν να δημοσιοποιήσουν φωτογραφίες και βίντεο, παραγωγής της Ελληνικής Αστυνομίας! Προφανώς οι στρατηγοί της ΕΛ.ΑΣ. τηρούν καλύτερα τη «δημοσιογραφική δεοντολογία», εξπέρ της οποίας έγινε εσχάτως ο κ. Βερναρδάκης.
Εχουμε επισημάνει πολλάκις ότι πιο επικίνδυνη, και από την οικονομική καταστροφή που επέφερε η κυβέρνηση της πρώτης φοράς, είναι η διάβρωση των δημοκρατικών θεσμών, τους οποίους και η ίδια η Αριστερά –η κανονική, όχι των Συριζανέλων– αγωνίστηκε να στεριώσει. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τις χουλιγκανικές εκδηλώσεις κατά πολιτικών αντιπάλων που δικαιολόγησε, ευλόγησε ή/και οργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ; Την περιφρόνηση στους νόμους, έργω και λόγω; Τα απύθμενα ψεύδη για τον αριθμό των τηλεοπτικών καναλιών στην Ευρώπη που ανερυθρίαστα ξεφούρνιζε ο κ. Νίκος Παππάς στη Βουλή; Τις μεταμεσονύκτιες αλλαγές στην κορυφή της Δικαιοσύνης; Το ροκάνισμα και ξήλωμα όλων των ανεξάρτητων αρχών; Τη στοχοποίηση δημοσιογράφων σε επίσημες κομματικές εκδηλώσεις; Εδώ, φτάσαμε να ακούμε υπουργό στον ναό της Δημοκρατίας ότι ψήφισε νόμο για να μην τον εφαρμόσει! Περιμένει, δε, από τους πολίτες να σεβαστούν τους (υπόλοιπους) νόμους του;
Κάθε νουνεχής άνθρωπος μπορούσε να προβλέψει πριν από τη διακυβέρνηση της πρώτης φοράς ότι «μέχρι να γίνουν οι ζυμώσεις μεταξύ των διάφορων συνιστωσών για τη Νέα Οικονομική Πολιτική, να εκτοξευθούν οι καταγγελίες για δεξιές αποκλίσεις, τα κατηγορώ για νεοφιλελεύθερο εισοδισμό στην κυβέρνηση, οι διασπάσεις με το επιχείρημα “δεν μας ψήφισε ο λαός γι’ αυτό”· μέχρι να γίνουν οι διαδηλώσεις κατά των αγορών που δεν μας δανείζουν και κατά του Σόιμπλε που δεν επεμβαίνει στα εσωτερικά μας με μερικά δισ., η οικονομία θα έχει καταστραφεί» («Λέω να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ» 5.5.2012). Αυτό όμως που προκαλεί αλγεινή εντύπωση είναι η βαθιά περιφρόνηση στη Δημοκρατία, που εμπράκτως δείχνει αυτή η κυβέρνηση. Πολλοί, βεβαίως, δεν ανησυχούν βασιζόμενοι στην ανικανότητα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ακόμη και για μια αντιδημοκρατική εκτροπή. Μπορεί να έχουν δίκιο στο σκέλος της ανικανότητας, αλλά τα τραύματα στη Δημοκρατία μένουν και πολλάκις εμφανίζονται με καθυστέρηση. Και μπορεί οι νυν να είναι ανίκανοι για τα πάντα, αλλά σε μια χώρα με τέτοια κρίση μπορεί να έρθουν κάποιοι άλλοι ικανοί για όλα. Και τότε τα όπλα της Δημοκρατίας θα είναι διαβρωμένα…
Πηγή: Καθημερινή
