του Φώτη Γεωργελέ
Είναι περίπου δυο εβδομάδες τώρα, που η Ρωσία διεξάγει πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία. Κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων παρακολουθούμε βομβαρδισμούς πόλεων, θανάτους αμάχων. Η Δύση την κατηγορεί ότι δεν βομβαρδίζει τους ισλαμοφασίστες του ISIS αλλά την αντιπολίτευση για να στηρίξει τον Άσαντ. Πάντως, έτσι ή αλλιώς, είναι μια στρατιωτική επέμβαση. Παραδόξως, κανένας Καζάκος δεν στήνει λαϊκά δικαστήρια όπως τότε με τον Κλίντον. Διαδηλώσεις στη ρωσική πρεσβεία δεν γίνονται, κανείς δεν κατηγορεί τους «φονιάδες των λαών», κανείς δεν μιλάει για δολοφονίες αμάχων, δεν διαβάζουμε ρεπορτάζ για τις «έξυπνες βόμβες» και το «εμπλουτισμένο ουράνιο», δεν καταγγέλλουμε τον πόλεμο. Πού πήγαν όλες εκείνες οι ευαίσθητες ψυχές; Όλοι θυμόμαστε τη ζωή μας μια συνεχή καταγγελία, ένα μόνιμο «ενάντια», στους βομβαρδισμούς, τις επεμβάσεις, τους θανάτους αμάχων. Τώρα γιατί τόση σιωπή; Εκτός αν το θέμα δεν ήταν ο πόλεμος, αλλά η προπαγάνδα εναντίον της Δύσης. Κάποιοι πρώην βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου, από το κομμάτι του Σύριζα που έγινε εξωκοινοβουλευτικό, θεωρήθηκαν αυτές τις μέρες ανεπιθύμητα πρόσωπα στην Ουκρανία. Κατηγορήθηκαν ότι υπεράσπιζαν τα συμφέροντα της Ρωσίας η οποία έχει επιτεθεί και καταλάβει ουκρανικά εδάφη. Είναι πολύ διαφορετικό να είσαι εναντίον του πολέμου, από το να διαλέγεις πλευρά ανάμεσα στους εμπόλεμους και να συστρατεύεσαι αναλόγως.
Καθώς ο πολιτικός χρόνος έχει επιταχυνθεί την τελευταία δεκαετία, παγκοσμίως αλλά στην Ελλάδα πολύ περισσότερο, έχουμε την ευκαιρία να ξαναδούμε και να ξανασκεφτούμε όλα όσα ακούγαμε τόσα χρόνια. Να τα ξαναδούμε από άλλη πλευρά, να συγκρίνουμε συμπεριφορές στις ίδιες καταστάσεις. Πριν λίγες μέρες ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ευχαρίστησε δημοσίως τους Αμερικανούς γιατί βοήθησαν στις διαπραγματεύσεις με το μνημόνιο. Κανείς δεν θεώρησε ότι πρέπει να το σχολιάσει, αν πράγματι βοήθησαν καλά έκανε ο άνθρωπος. Όμως δεν έχεις μεγαλώσει, 20 χρόνια τώρα, ακούγοντας και πιστεύοντας ότι ύψιστη απόδειξη υποτέλειας ήταν το «ευχαριστώ» στους Αμερικάνους του Σημίτη, όταν βοήθησαν να αποτραπεί ο πόλεμος στα Ίμια; Μέσα στο καλοκαίρι ψηφίστηκε το τρίτο μνημόνιο, η τρόικα επέστρεψε στην Αθήνα, πρέπει να τελειώσει γρήγορα η αξιολόγηση για να πάρουμε τη δόση, δήλωσε ο πρωθυπουργός. Στο πρώτο μνημόνιο δολοφονήθηκαν 3 άνθρωποι στη Μαρφίν. Στο δεύτερο κάηκε η Αθήνα. Στο τρίτο κάναμε μπάνια, ήταν τα πικρά σχόλια των ημερών στα κοινωνικά δίκτυα. Εντάξει, πέρασαν χρόνια και γίναμε σοφότεροι, αλλά ούτε μια διαδήλωση; Πού είναι αυτοί οι άνθρωποι που κάθε μέρα έκλειναν τους δρόμους, εισέβαλλαν στα υπουργεία, τόσοι εφαρμοστικοί νόμοι, τόσες περικοπές συντάξεων, τόσοι φόροι και ούτε μια απεργία στην ΕΡΤ με τη γνωστή καρτέλα «στάση εργασίας για να αντιταχθούμε στο μνημόνιο»; Ο πρόεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ συνελήφθη για παράνομη εκπομπή, πού είναι οι ηρωικοί αγωνιστές να φωνάξουν «ψυχή βαθιά» στα κάγκελα σκαρφαλωμένοι;
Χιλιάδες κενά, εκατοντάδες σχολεία δεν άνοιξαν, λένε τα δελτία ειδήσεων. Εντάξει, αυτό συνέβαινε πάντα, αυτό συμβαίνει και τώρα, πού είναι όμως εκείνος ο συμπαθής κύριος συνδικαλιστής που κατηγορούσε κάθε χρόνο τέτοια εποχή το «νεοφιλελευθερισμό»; Έγινε πολιτικός, υποψήφιος ευρωβουλευτής. Και στα νοσοκομεία είναι χάλια η κατάσταση, είναι πολύ χειρότερη απ’ ό,τι ήταν πριν ένα χρόνο γιατί οι πιστώσεις έχουν μειωθεί κι άλλο, κάτι πρέπει να γίνει, όλοι το λένε, πού είναι όμως εκείνοι οι αγανακτισμένοι νοσοκομειακοί που δυο χρόνια δεν άφηναν τον Άδωνι Γεωργιάδη να μπει ούτε μέσα σε ένα νοσοκομείο; Λύθηκαν τα προβλήματά τους; Έχουν τώρα σύριγγες και αναλώσιμα; Ή έγιναν πια υπουργοί και υφυπουργοί; Κατά έναν περίεργο τρόπο, καμιά «μικρή Σάρα» δεν πεθαίνει πια από τη φτώχεια γιατί άναψε μαγκάλι, τα παιδάκια δεν πηγαίνουν πεινασμένα στα σχολεία, δεν αυτοκτονούν πια οι άνθρωποι. Αλλά αφού η ίδια η κυβέρνηση λέει ότι φέτος και το 2016 ο προϋπολογισμός θα είναι χειρότερος από το 2014, ότι η ύφεση επιστρέφει, η ανεργία μεγαλώνει, αφού τα πράγματα είναι χειρότερα, πώς εξαφανίστηκαν η «ανθρωπιστική καταστροφή» και η «κοινωνική γενοκτονία»; Τρώμε «αξιοπρέπεια»;
Πηγή: Athens Voice
