του Κωνσταντίνου Ζούλα
Η μόνη λύση που βλέπω είναι να βάλουμε μεγάλες παρλάτες στις συναυλίες μας και να παριστάνουμε τους ηθοποιούς σε μιούζικαλ». Ο φίλος μου που είναι μουσικός μού το ’πε μεταξύ αστείου και σοβαρού, θέλοντας να διασκεδάσει την απόγνωσή του από την παράλογη κυβερνητική επιλογή να ανέβει ο ΦΠΑ από το 13% στο 23% στα εισιτήρια των συναυλιών, αλλά να παραμείνει στο 6% στα θέατρα. «Αν σκεφτείς ότι το εισιτήριο για να παρακολουθήσει κάποιος ένα μουσικό πρόγραμμα μειώθηκε σταδιακά στα 10 ευρώ, η αύξηση του ΦΠΑ θα είναι η χαριστική βολή για πολλούς από μας» πρόσθεσε αυτήν τη φορά χωρίς να χαριτολογεί.
Επικαλούμαι το συγκεκριμένο παράδειγμα διότι προσωπικά αδυνατώ να καταλάβω γιατί τα κόμματα της αντιπολίτευσης όχι μόνον δεν καταγγέλλουν τη νέα φοροκαταιγίδα που επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ αρνούμενος να μειώσει κρατικές δαπάνες, αλλά δεν αναδεικνύει ούτε καν την πρωτοφανή καταστροφή που συντελείται στην ιδιωτική οικονομία από την παράταση των capital controls και την παρεπόμενη αδυναμία των ελληνικών επιχειρήσεων να κάνουν εισαγωγές.
Ιδού τρεις ενδεικτικές περιπτώσεις που καταδεικνύουν τις τραγικές συνέπειες της επιλογής του Αλ. Τσίπρα να κλείσει τις τράπεζες, αντί να προσγειωθεί στην πραγματικότητα λίγους μήνες νωρίτερα. Ναι, εν γνώσει του τις έκλεισε, κι όσοι αμφιβάλλουν ας διαβάσουν τη νέα συνέντευξη του Γ. Πανούση.
Γνωστή ελληνική εταιρεία παραγωγής ταινιών είχε συνάψει τρεις συμφωνίες για να γυριστούν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο τρεις διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές στη Νάξο, την Κέρκυρα και τη Σαντορίνη, οι οποίες θα εισέφεραν στην οικονομία 4 εκατ. ευρώ. Μετά την επιβολή των capital controls όλες απειλούνται με ακύρωση, διότι είναι αδύνατον να διεξαχθεί ομαλά μια παραγωγή η οποία έχει καθημερινά δεκάδες απροσδόκητα έξοδα που δεν μπορούν να πληρωθούν ούτε με πιστωτικές κάρτες ούτε και web banking.
Επιχειρηματίας που εισάγει έπιπλα κήπου είχε δεσμευθεί να παραδώσει στα μέσα Ιουνίου τον εξοπλισμό που του παραγγέλθηκε σε ξενοδοχείο της Κρήτης. Το κοντέινερ βρίσκεται εγκλωβισμένο στον Πειραιά και ο επιχειρηματίας σε πλήρες αδιέξοδο, διότι όχι μόνον δεν μπορεί να πληρώσει τον προμηθευτή του, αλλά του ζητείται και ρήτρα μη έγκαιρης παράδοσης από το ξενοδοχείο.
Μεγάλη ελληνική εταιρεία που εξάγει βαμβάκι και συνεργάζεται με τράπεζα του εξωτερικού αναγκάστηκε να θέσει σε υποχρεωτική αργία τους υπαλλήλους της, καθώς έχει παγώσει κάθε δραστηριότητά της. Δεν μπορεί να πληρώσει τους παραγωγούς, ενώ και εκείνοι διαμαρτύρονται ευλόγως ότι δεν μπορούν να αγοράσουν λιπάσματα για να συνεχίσουν την παραγωγή τους.
Οσοι νομίζουν ότι περιπτωσιολογώ, απλά δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το επιχειρείν και δεν κατανοούν ότι τα εν λόγω παραδείγματα είναι σταγόνα στον ωκεανό των προβλημάτων που πασχίζουν να ξεπεράσουν τούτη την ώρα χιλιάδες ελληνικές εταιρείες. Για να συνειδητοποιήσουν οι πλέον δύσπιστοι τις συνέπειες των capital controls αρκεί τούτο: Ο μεγαλύτερος εξαγωγικός κλάδος της χώρας είναι οι ιχθυοκαλλιέργειες. Απασχολεί 40.000 εργαζομένους και κάθε χρόνο εισφέρει στην ελληνική οικονομία 800 εκατ. ευρώ από πωλήσεις ελληνικών ψαριών στα πέρατα του κόσμου. Ξέρετε τι έχει συμβεί τις τελευταίες εβδομάδες; Ολες οι εταιρείες ιχθυοκαλλιέργειας απειλούνται με αφανισμό, διότι δεν μπορούν να εισάγουν ιχθυοτροφές. Ναι, μπορεί να μην έχει περάσει από το μυαλό του κ. Λαφαζάνη και των δραχμόφιλων οπαδών του, αλλά το 90% των ιχθυοτροφών εισάγονται, διότι απλούστατα η παρασκευή τους απαιτεί εξειδικευμένα εργοστάσια που δεν διαθέτει η Ελλάδα, και βρίσκονται κυρίως στις βόρειες χώρες της Ε.Ε.
Ας αφήσουμε όμως κατά μέρος τον Λαφαζάνη και τον ανεκδιήγητο νάρκισσο που έπαιξε game theory με τη δραχμή σε μια χώρα που εισάγει το 80% των προϊόντων της. Το ερώτημα είναι αν η αντιπολίτευση έχει συνειδητοποιήσει τη συντελούμενη καταστροφή στο μόνο εναπομείναν υγιές τμήμα της οικονομίας που παλεύει με κάθε τρόπο να επιβιώσει. Και κυρίως αν έχει κατανοήσει την ανάγκη να προτείνει εδώ και τώρα ένα συγκροτημένο σχέδιο εξόδου από την κρίση, πέραν του να γενικολογεί ότι χρειάζονται μεταρρυθμίσεις.
Οι εκλογές όλα δείχνουν ότι πλησιάζουν και θα είναι εγκληματικό να τις ξανακερδίσει ένα κόμμα ιδεοληπτικών Βούτσηδων και Σκουρλέτηδων που καμώνονται αίφνης τους κεντροαριστερούς εκσυγχρονιστές, υποστηρίζοντας παράλληλα ότι «ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος δεν πρόκειται να απολυθεί».
Πηγή: Καθημερινή
