του Κωνσταντίνου Ζούλα
Γράφονται πολλά τις τελευταίες ημέρες για την καημένη τη ΔΗΜΑΡ. Χρησιμοποιώ συνειδητά το επίθετο «καημένη», διότι έχοντας καλύψει δημοσιογραφικά όλη την πορεία της, ειλικρινά λυπάμαι για το πόσο ατιμωτικό είναι το τέλος του κόμματος του κ. Φ. Κουβέλη. Ενός κόμματος που μόλις πριν από δύο χρόνια όχι μόνον ψηφίστηκε από 400.000 πολίτες, αλλά και σε πολλούς ακόμη απ’ όσους δεν την ψήφισαν φάνταζε ως πραγματική ελπίδα να επιβληθεί, επιτέλους, μια νέα νοοτροπία στη Ν.Δ. και στο ΠΑΣΟΚ και να μη συνεχίσουν να κυβερνούν με τις πελατειακές μεθόδους τους.
Δεν γράφονται όλα αυτά ως πολιτικός επικήδειος στη ΔΗΜΑΡ, παρά το γεγονός ότι τα παροιμιώδη λάθη του κ. Κουβέλη ενδεχομένως θα διδάσκονται στο μέλλον ως casy study της πιο σύντομης πολιτικής αυτοκαταστροφής. Ο λόγος που επέλεξα να ασχοληθώ με τη ΔΗΜΑΡ είναι ο ακριβώς αντίθετος. Αφορά τον τρόπο που απορρίφθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ η σύμπραξη με τον κ. Φ. Κουβέλη, γεγονός που δείχνει κάτι πρωτίστως για τον κ. Τσίπρα.
Είναι τοις πάσι γνωστό ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί τον τελευταίο καιρό να φέρει το κόμμα του προς το κέντρο και να απομονώσει τις ακραίες φωνές της Κουμουνδούρου. Και ο ίδιος άλλωστε δεν το κρύβει. Ενδεικτικά υπενθυμίζεται πως στην πρόσφατη συνέντευξή του (ΣΚΑΪ) όχι μόνον δεν απαξίωσε τη ΔΗΜΑΡ, αλλά σχεδόν προανήγγειλε τη συνεργασία του με τον κ. Κουβέλη. Γεγονός που έκανε βέβαια και τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ να προσβλέπει σε αυτήν και επίσης να μην το κρύβει.
Προσωπικά δεν θέλω να πιστέψω ότι ο κ. Τσίπρας έπαιξε μια παράσταση για να χρησιμοποιήσει τον κ. Κουβέλη και τους βουλευτές του στον ρόλο των «χρήσιμων ηλιθίων», όπως εγράφη. Αν ήθελε άλλωστε να το κάνει δεν είχε λόγο να τηλεφωνήσει προσωπικά στον κ. Κουβέλη, επισημοποιώντας έτσι το ενδιαφέρον του για να συνεργαστούν, ούτε να ενθαρρύνει τις συναντήσεις εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ που μέχρι πρότινος αναζητούσαν κοινό τόπο.
Επομένως, αλλού θα πρέπει να αναζητηθεί η αιφνίδια υποχώρηση του κ. Τσίπρα. Και, δυστυχώς, αυτή μπορεί να αποδοθεί μόνο στην πλευρά Λαφαζάνη. Γεγονός που μας αφορά όλους, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας, εξ ου και θα γίνω σαφέστερος. Ακριβώς πριν απορρίψει ο κ. Τσίπρας τη σύμπραξη με τον κ. Κουβέλη, υπήρξε ένα εκτενές δημοσίευμα στο Iskra.gr που απηχεί τις απόψεις Λαφαζάνη. Στο δημοσίευμα αυτό η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ αποκάλεσε όχι μόνον «άχρηστη», αλλά και «επικίνδυνη» τη συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ, προειδοποιώντας έτσι τον κ. Τσίπρα να μη διανοηθεί καν να τη φέρει σε ψηφοφορία. Σημειωτέον, δε, ότι η πλευρά Λαφαζάνη κάνει ακριβώς το ίδιο τις τελευταίες ώρες και με τέσσερις πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ τους οποίους επίσης ο κ. Τσίπρας επιθυμεί να εντάξει στον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς όμως να έχει διασφαλίσει την έγκριση του… Ιskra.
Δεν δίνω τυχαία τόση σημασία στην εν λόγω ιστοσελίδα. Η άτακτη υποχώρηση του κ. Τσίπρα στο θέμα της ΔΗΜΑΡ επιβεβαιώνει ότι η πλευρά Λαφαζάνη δεν είναι τόσο αδύναμη και μειοψηφική όσο θέλουν να την εμφανίζουν τα μετριοπαθή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται άλλωστε αυτό και από την ένταση με την οποία οι ομοϊδεάτες του κ. Λαφαζάνη προβάλλουν τις ακραίες θέσεις τους ακόμη και τώρα που άρχισε η προεκλογική περίοδος. Μόλις προχθές ο Γ. Τόλιος απείλησε δημοσίως την κ. Μέρκελ με στάση πληρωμών στην… Ελλάδα στην περίπτωση που η Ε.Ε. δεν υιοθετήσει το πρόγραμμα της λαφαζανικής πτέρυγας.
Για να το πω και ευκρινέστερα, δεν ξέρω εάν το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά στις 25 Ιανουαρίου μπορεί την εξουσία να μην την έχουν οι Σταθάκηδες και όσοι, τέλος πάντων, σας φαίνονται έτοιμοι να προσαρμοσθούν στην πραγματικότητα, αλλά διάφοροι θεοπάλαβοι τύποι που απειλούν –και δεν το κρύβουν– να ανατρέψουν τον ρου της παγκόσμιας οικονομίας. Οσοι με βρίσκεται υπερβολικό ας αναρωτηθείτε το εξής. Αν ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να επιβάλει προεκλογικά στο κόμμα του τον πολιτικά ανίσχυρο Φώτη Κουβέλη, με ποιους άραγε θα πείσει τον κ. Λαφαζάνη να συγκροτήσει το «προοδευτικό μέτωπο» που μας λέει κάθε τόσο ότι θα δημιουργήσει στην εξουσία; Με τον Στ. Θεοδωράκη που «ποτίζει το σύστημα» ή με τους Ευ. Βενιζέλο και Γ. Παπανδρέου που η αριστερή πτέρυγα τους «βλέπει» ήδη στη φυλακή; Ο μόνος που σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να γίνει «ανεκτός» από τον… όλο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Αλ. Αλαβάνος, αν και αυτός διάβασα στην «Αυγή» ότι τελευταία παραέχει γίνει δεξιός. Εν ολίγοις, μαζί με την Καλή Χρονιά ας αλληλοευχηθούμε και… βοήθειά μας.
Πηγή: Καθημερινή
