του Πάσχου Μανδραβέλη
Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που κήρυξε αντισυνταγματικές τις περικοπές αποδοχών και επιδομάτων δεν εξέπληξε εκείνους που ξέρουν πώς λειτουργεί η Δικαιοσύνη. Από τη στιγμή που το Μισθοδικείο έκρινε αντισυνταγματικές τις περικοπές των αποδοχών των δικαστικών, δύσκολα οι δικαστές θα μπορούσαν να αρνηθούν την ίδια ευνοϊκή μεταχείριση οποιουδήποτε προσέφευγε για να ακυρώσει τις δικές του περικοπές. Ετυχε τώρα να είναι οι ένστολοι. Πιθανότατα θα ακολουθήσουν κι άλλοι. Ολα δείχνουν ότι η Δικαιοσύνη διολισθαίνει στην τροχιά των «παλιών καλών εποχών», τότε που το Ελεγκτικό Συνέδριο είχε αποφασίσει (642/2009) ότι -στο πλαίσιο της ισότητας- πρέπει να πάρουν τη δημοσιοϋπαλληλική σύνταξη των άγαμων θυγατέρων και οι άγαμοι υιοί.
Η απόφαση του ΣτΕ πιθανώς θα βασίζεται στο σκεπτικό της προσφυγής των ενώσεων και των ομοσπονδιών αστυνομικών, στρατιωτικών κ.λπ. οι οποίες υποστηρίζουν ότι «με τις περικοπές των αποδοχών τους παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, καθώς οι περικοπές που επιβλήθηκαν υπερβαίνουν το όριο πέραν του οποίου είναι συνταγματικά ανεκτές οι περικοπές των αποδοχών». Αυτό βεβαίως αποτελεί ταυτολογία, αλλά πιο ενδιαφέρον έχει το επιχείρημα περί «παραβίασης του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, αλλά και του συνταγματικού δικαιώματος της αξιοπρεπούς διαβίωσης»· λες και στη Βουλγαρία ή τη Λεττονία που έχουν πολύ χαμηλότερους μισθούς δεν έχουν καλό Σύνταγμα ή δεν μεταφράζουν ορθώς τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη.
Το ενδιαφέρον είναι να δούμε πώς θα προσπεράσουν το κοινοτικό δίκαιο, διότι όπως υπενθύμισε ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Σταύρος Τσακυράκης, «οι περικοπές έγιναν κατ’ εφαρμογήν του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Συγκεκριμένα, η απόφαση του Συμβουλίου της 13ης Μαρτίου 2012 (2012/211/ΕΕ) ορίζει ότι: “Μείωση κατά 12% κατά μέσο όρο των ‘ειδικών μισθών’ του δημόσιου τομέα για τους οποίους δεν ισχύει το νέο μισθολόγιο. Αυτό θα ισχύει από την 1η Ιουλίου 2012…”. Η απόφαση του Μισθοδικείου όχι μόνον αποσιωπά την ύπαρξη της παραπάνω νομοθετικής πράξης, η οποία έχει από τον Μάρτιο του 2012 άμεση ισχύ, αλλά δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις κάνοντας λόγο για αναδρομική μείωση των μισθών και ανασφάλεια επειδή ο σχετικός κατ’ εφαρμογήν ελληνικός νόμος εκδόθηκε τον Νοέμβριο του 2012 και μείωνε τις αποδοχές τους από τον Αύγουστο του 2012. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι το Μισθοδικείο, στον βαθμό που το αίτημα προσέκρουε ευθέως σε υποχρέωση επιβληθείσα με απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όφειλε ή να απορρίψει το αίτημα ή να θέσει προδικαστικό ερώτημα στο Δικαστήριο της Ε.Ε. Αποδεχόμενο το αίτημα, παραβίασε το ενωσιακό δίκαιο και εξέθεσε τη χώρα σε κίνδυνο βαρύτατων νομικών και οικονομικών κυρώσεων». («O tempora, ω μισθοδικείο», Καθημερινή 12.1.2014)
Σε ό,τι αφορά τις περικοπές των δικαστών, το Μισθοδικείο έκανε το κορόιδο. Αποσιώπησε την κοινοτική νομοθεσία, σαν να μην υπάρχει. Περιμένουμε να δούμε αν η απόφαση του ΣτΕ θα εμπεριέχει την απόφαση του Συμβουλίου της 13ης Μαρτίου 2012 (2012/211/ΕΕ), αν δηλαδή οι δικαστές έχουν επίγνωση ότι με τις αποφάσεις τους δεν παραβιάζουν το Μνημόνιο, αλλά το ενωσιακό δίκαιο. Να ξέρουμε δηλαδή αν σκοπός τους δεν είναι να βγούμε από το ευρώ, αλλά από την Ε.Ε. συνολικά.
Πηγή: Καθημερινή
