από τον Αγγελο Στάγκο
Καλά που έπεσε στη μέση το τριήμερο και δεν έγινε πλήρως αντιληπτό ότι ο Σαμαράς έσπασε τα μούτρα του στη συνάντηση με την Μέρκελ, στη σύνοδο κορυφής.
Τον παρέπεμψε στην Τρόϊκα η φράου, που σημαίνει ότι η περίφημη «πολιτική διαπραγμάτευση» που ονειρευόταν και διαλαλούσε η κυβέρνηση, πάει κατά διαόλου, όπως άλλωστε προέβλεπαν οι λίγοι σχολιαστές που ασχολούνται σοβαρά με τη δουλειά τους στη χώρα της συνεχούς και ακατάσχετης μπουρδολογίας. Που σημαίνει ότι τώρα υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα μεγάλου μεγέθους για την κυβέρνηση, αν βέβαια το έχει αντιληφθεί.
Αυτοί οι λίγοι λοιπόν σχολιαστές έβλεπαν με απορία και ανησυχία τον τελευταίο καιρό την κυβέρνηση να κλιμακώνει μία αντιπαράθεση με την Τρόϊκα και μέσω αυτής με τους δανειστές. Καταλάβαιναν μεν ότι οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Σία ήθελαν να δώσουν την αίσθηση εν όψει ευρωεκλογών – και ίσως και τριπλών εκλογών – τον προσεχή Μάϊο, ότι απαλλάσσουν την πατρίδα από τον έλεγχο γιατί την οδήγησαν από το χέρι στο φως στο τέλος του τούνελ, αφού έτσι και αλλιώς η Τρόϊκα περατώνει τυπικά την αποστολή της, αλλά ξέρουν ότι ούτε τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι, ούτε αυτός είναι ο σωστός τρόπος.
Κατ΄αρχήν, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι κυβερνητικές εκτιμήσεις για τα έσοδα, το έλλειμμα φέτος και το χρηματοδοτικό κενό που θα παρουσιαστεί
του χρόνου είναι σωστές. Ούτε βέβαια ξέρουμε αν οι εκτιμήσεις της Τρόϊκας είναι οι σωστές, αλλά καλύτερα να πέσουν αυτοί έξω, παρά εμείς. Δεύτερον, είναι ασφαλώς πιο συμφέρον να δανειστούμε πάλι από αυτούς, με ελάχιστο επιτόκιο και μεγάλες ευκολίες πληρωμής, παρά να πάμε στις αγορές και να φάμε επιτόκια του 6% και 7% ,στην καλύτερη περίπτωση, στο κεφάλι.
Τρίτον, έχουμε ανοιχτές ακόμη αρκετές εκκρεμότητες που πρέπει να ρυθμίσουμε, όχι μόνο γιατί έχουμε αναλάβει με την υπογραφή μας τις αντίστοιχες
υποχρεώσεις, αλλά και γιατί θα είναι αντικειμενικά ωφέλιμο για μας. Τέταρτον, γιατί είναι καί και συμφέρον να μην τα σπάσουμε με τους εταίρους, και γιατί δεν είναι σίγουρο ότι θα καταφέρουμε να έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα τα επόμενα χρόνια, αλλά κα γιατί θα χρειαζόμαστε τη βοήθειά τους έτσι και αλλιώς.
Κατά την κυβέρνηση και πολλούς άλλους, η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει άλλα μέτρα. Σύμφωνοι, αλλά να μην κοροϊδεύουμε και τους εαυτούς μας. Τις περιβόητες θυσίες στις οποίες έχει υποβληθεί ο ελληνικός λαός δεν τις έκανε για χάρη άλλων, αλλά γιατί χρεοκόπησε. Και εκείνο το «δώσαμε ό,τι μπορούσαμε και δεν μπορούμε να δώσουμε κάτι περισσότερο» , που είπε χθες ο Παπούλιας, ξεκούδουνο ακούγεται, όταν έχουμε πάρει τόσα δανεικά, με χαμηλά επιτόκια, για στήριξη ώστε να μη καταρρεύσουμε.
Να μη δημιουργούμε δηλαδή την εντύπωση ό,τι μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι, όπως διαλαλεί ο διάχυτος λαϊκισμός σε αυτή τη χώρα. Λαϊκισμός, που τουλάχιστον ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θάπρεπε να ξέρει που έχει οδηγήσει. Οσο για τις αντοχές της κοινωνίας, εκείνη που έχει ξεπατωθεί κυριολεκτικά είναι εκείνο το μέρος της μεσαίας τάξης που προσπαθούσε πάντα να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του, όμως και αυτό ήταν επιλογή των κυβερνήσεων, όχι της Τρόϊκας, αφενός λόγω ανικανότητας των ιδίων και των κρατικών υπηρεσιών και αφετέρου για να μη θίξουν μεγάλα συμφέροντα και συντεχνίες.
Με τούτα και εκείνα, για άλλη μία φορά η ελληνική πλευρά πιστοποίησε ότι της είναι αδύνατος να μάθει από προηγούμενες εμπειρίες, ή να σκεφτεί κάπως λογικά. Δημιούργησε ένταση και προσδοκίες ερήμην της άλλης πλευράς. Δεν είχε καμία σημασία για την Αθήνα ότι και οι άλλοι εταίροι θα έχουν ευρωεκλογές τον Μάϊο, ότι βλέπουν με δέος των ευρωσκεπτικισμό και τον εθνοκεντεντρισμό να απλώνονται στις χώρες τους, ότι η Γερμανία δεν έχει ακόμη κυβέρνηση, ότι σε προηγούμενες περιπτώσεις που επιζητήσαμε πολιτική διαπραγμάτευση σπάσαμε τα μούτρα μας γιατί και οι άλλοι έχουν να αντιμετωπίσουν κοινοβούλια, κοινή γνώμη και μήντια, ότι πάντα μας παρέπεμπαν στην Τρόϊκα και δεν επρόκειτο να αλλάξουν στάση καθώς η εμμονή τους στην τήρηση του προγράμματος από την ελληνική πλευρά, δεν έχει αλλάξει.
Και τώρα που σπάσαμε τα μούτρα μας, τι κάνουμε;
Υπάρχει άραγε plan B;
Πηγή: Reporter.gr
