1. “Το γοργόν και χάριν έχει” λέει το αρχαίο ρητό, που πάντα ερχόταν στον νου, όταν ήθελα γρήγορο αποτέλεσμα. Μα ερχόταν άλλοτε το άλλο ρητό ” Όποιος βιάζεται σκοντάφτει”, όταν ήθελα να αναβάλω μια πράξη. Κάποτε ηχούσαν και τα δυο σε γρήγορη διαδοχή και τότε, όχι συχνά ευτυχώς, είχα βραχυκύκλωμα!
Ήμουνα κι εγώ από τους νεαρούς, που θέλαμε γρήγορη φώτιση, γρήγορη πρόοδο στην Οδό της Αυτοσυνειδησίας. Όπως έφηβοι θέλαμε να ωριμάσουμε ως ανεξάρτητοι ενήλικες, έτσι κι εδώ θέλαμε, μερικοί περισσότερο από άλλους, να φθάσουμε τους “προχωρημένους”.
“Δεν χρειάζεται γρήγορη ανάπτυξη” έλεγε ένας δάσκαλος. “Αν την επιθυμείς πολύ, θα την έχεις γρήγορα” έλεγε άλλος.
Υπήρχε όμως και μια τρίτη, σπάνια φωνή, που είπε “Θα έρθει στην ώρα της, στον φυσικό ρυθμό, που είναι ο καλύτερος.”
2. Στις τελευταίες ώρες ζωής του Ramana Maharshi, ο μαθητής του Muruganar τον παρακαλούσε “Μη μας αφήνεις!”
Κι εκείνος απάντησε απλά: “Μα πού θα πάω;”
Λέγεται πως ο Μουρούγκαναρ τότε συνειδητοποίησε τον υπέρτατο Εαυτό του. Μα τι ήταν αυτή η συνειδητοποίηση; Τι είναι φώτιση;
Μερικοί εξηγούν: – Δεν κερδίζεις τίποτα νέο. Αναγνωρίζεις ή συνειδητοποιείς μια κατάσταση, μια ψιθυριστή φωνή, μια μουσική, που γνώριζες ανέκαθεν. Και αυτή είναι το θεμέλιο, αυτή είναι το πραγματικό πατρικό σου, όπου νιώθεις οικειότητα, ευτυχία, ελευθερία, ασφάλεια. Ο νους τώρα την επισκέπτεται όποτε θέλει.
Πολλοί δάσκαλοι, όπως και ο Ramana Maharshi, συμβουλεύουν “Να έχετε τον νου σε ησυχία, σιγή, σιωπή. Αυτό αρκεί.”
Τι είναι η ησυχία, η σιγή αυτή;
3. Πλήθυναν οι γκουρού σε Ανατολή και Δύση. Πλήθυναν οι Σχολές και οι οργανώσεις για την Αυτοσυνειδητοποίηση, τη Φώτιση. Πλήθυναν οι δημοσιεύσεις για τις φιλοσοφίες Advaita, Βουδισμό, Γιόγκα, Διαλογισμό, Μυστικισμό, Συνειδητοποίηση και Φώτιση. Πλήθυναν οι μεταφράσεις των αρχαίων μυστικών κειμένων, οι μεταφράσεις, οι ερμηνείες… Οι μεν λένε πως είναι καλό, οι δε πως είναι παραπλανητικό…
Κάποτε ζούσε κοντά σε ρυάκι κάτω από έναν οξυφοίνικα (tamarind) ένας αναχωρητής. Αρκούνταν με λιγοστή τροφή. Προσευχόταν, έψελνε, διαλογιζόταν, περιμένοντας τη Φώτιση. Μια μέρα πέρασε Άγγελος Κυρίου και τον ρώτησε τι θα ήθελε. “Ένωση με τον Κύριο”, αποκρίθηκε ο ερημίτης. “Σε παρακαλώ, ρώτα τον Κύριο – πότε θα γίνει;”
Ο Άγγελος γύρισε αργότερα και του είπε: “Ο Κύριος λέει πως θα γίνει μετά από τόσα χρόνια όσα είναι τα φύλλα του δέντρου σου.”
Ο ερημίτης με πρόσωπο που έλαμπε τον ευχαρίστησε θερμά και άρχισε να χοροπηδάει γύρω από το δέντρο ψέλνοντας έναν δοξαστικό ύμνο ευχαριστιών. Ο Άγγελος τον παρατηρούσε, χαμογελώντας με κατανόηση για την απλοϊκή αφέλεια του αναχωρητή.
“Δεν κατάλαβες;” είπε κι επανέλαβε, “Μετά από τόσα χρόνια όσα τα φύλλα του δέντρου.”
“Πώς, πώς!” συνέχισε πασίχαρος ο αναχωρητής. ‘=”Ο Κύριος μου απάντησε και μου έδωσε μια υπόσχεση. Τι άλλο να θέλω; Αυτό μου αρκεί!”
Και συνέχισε τον χορό της χαράς του και τον ψαλμό της ευχαριστίας του.
