1. Ένα από τα ωραιότερα πράγματα που έκανε η κυβέρνηση σχετικά με την ανάσχεση της πανδημίας του κορωνοϊού ήταν η τακτική πληροφόρηση που είχε οργανωθεί αρχικά σε καθημερινή βάση και μετά πιο αραιά.
Είναι κατανοητό διότι αυτή η κρίση της πανδημίας αφορούσε όλους ανεξαίρετα τους κατοίκους της χώρας και μάλιστα, ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για πολλούς (ή αρρώστιας και πόνου για άλλους πολλούς).
Αλλά δεν ήταν μόνο η πληροφόρηση για την πορεία της πανδημίας στη χώρα μας και αλλού (Ιταλία, Ισπανία κλπ.). Μαζί με αυτήν δίνονταν λεπτομερώς και μέτρα που έπρεπε να εφαρμόσουμε όλοι εμείς οι πολίτες για να αποφύγουμε κάθε κίνδυνο και για να περιορίσουμε την εξάπλωση του δολοφονικού ιού.
Επιπλέον, είχαμε απανωτές διαφημίσεις για μέτρα, περιορισμούς, προειδοποιήσεις, πρακτικές και παρόμοια.
2. Η τακτική ενημέρωση, η σωστή πληροφόρηση, όπως είδαμε, είχε τεράστια και αποφασιστική επίδραση ώστε να προκύψει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.
Θα μπορούσε αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα να προκύψει, αν δεν είχαμε τη σωστή (όσο γίνεται) πληροφόρηση και την τακτική ενημέρωση;
Όχι, βέβαια. Θα είχαμε πολύ περισσότερη αμέλεια και απροσεξία και ανυπακοή σε οδηγίες που δεν θα δίνονταν τόσο αυστηρά, τόσο ξεκάθαρα και τόσο τακτικά. Σαν συνέπεια, θα είχαμε περισσότερα κρούσματα και περισσότερους θανάτους.
Αν εξαιρέσουμε την Ιταλία που πρώτη προσβλήθηκε από την πανδημία στη Δύση και δεν ήξερε πως να αντιδράσει, όλες οι άλλες χώρες έπρεπε να λάβουν αρκετή προειδοποίηση και να εφαρμόσουν ορθά μέτρα. Δεν το έκαναν, δεν πληροφόρησαν τους κατοίκους δεόντως και πολλές είχαν, παρά τα καλά εθνικά συστήματα Υγείας τους, τεράστιες αχρείαστες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.
3. Πάντα υπήρχε στον νου μου το ερώτημα «Γιατί άραγε μια κυβέρνηση δεν ενημερώνει όσο το δυνατό πληρέστερα τους κατοίκους για κάποιο κρίσιμο θέμα το οποίο πρέπει να διευθετηθεί;»
Σκέφτομαι φυσικά την οικονομική κρίση της χρεοκοπίας μας που προηγήθηκε. Έχουν περάσει 10 χρόνια και πάνω και όμως δεν υπήρξε καμιά σοβαρή ενημέρωση από επίσημες πηγές για το τι ακριβώς συνέβη και ποιοι ουσιαστικά (πέρα από το συλλογικό «μαζί τα φάγαμε») έφταιγαν.
Διότι κάπου, κάπως, κάποιοι έφταιγαν καθώς γνώριζαν που οδηγούσαν οι πολιτικές, μα δεν μιλούσαν ή/και δεν άλλαζαν ρότα!
Όπως τώρα ξοδεύτηκαν αφειδώς και πολύ σωστά εκατομμύρια για την ενημέρωσή μας, το ίδιο θα μπορούσε να είχε γίνει πίσω στο 2010 έτσι ο κόσμος να γνώριζε τι διακυβευόταν και όχι να παρασέρνεται από διάφορους λαοπλάνους αλήτες της πολιτικής απατεωνίας.
4. Το ίδιο σκέφτομαι για το Μπρέξιτ των Βρετανών ενορχηστρωμένο από συμφεροντολόγους νεοσυντηρητικούς που αγνόησαν τη φιλοευρωπαϊκή παράδοση του κόμματός τους και κοίταζαν μόνο το δικό τους οικονομικό όφελος και αγνοούσαν θεληματικά τις πραγματικές ανάγκες της χώρας μα και της Ευρώπης στην οποία ανήκαν τότε και από την οποία επωφελούνταν!
Το δημοψήφισμα οργανώθηκε με τρόπο που ευνοούσε τους αποσχιστές και δεν δόθηκε η ορθή πληροφόρηση στους πολίτες.
Εμείς εδώ είχαμε τα διάφορα κόμματα να αλληλοκατηγορούνται και να αλληλοβρίζονται αντί να φροντίζουν για το καλό του λαού.
Καμιά φροντίδα, καμιά συναίνεση, καμιά ενημέρωση!
Μόνο ψέματα για να δικαιώσουν την παράταξή τους.
Ενώ θα έπρεπε να διοριστεί μια επιτροπή από εξωκομματικούς τεχνοκράτες που θα μας ενημέρωναν με ορθές πληροφορίες.
Δεν μπορεί μια εκλεγμένη κυβέρνηση να το κάνει αυτό σωστά διότι απλούστατα ο λαός που ψηφίζει δεν έχει την ορθή πληροφόρηση.
Ορθή πληροφόρηση δεν είναι η κομματική προπαγάνδα!
